Bilmezdim bir daha bir daha seveceğimi yine öğrettin bana sevmeyii yeniden doğdum senle öğrendim yürümeyi ne olur bırakma ellerimiii
Sevgiliiiiim biricik sevgiliiiiim iyi ki varsın sen iyi ki hayatımdasın
Dün evinin önünden geçtim. Perdelerin kapalıydı, dolu doluydu gözleri pencerelerin. Kapın sanki bir daha hiç açılmayacak gibi kapanmıştı sokağın yüzüne. Kimbilir odalar, eşyalar ne haldeydi sensiz. Her dakika ayaklarının güzelliğiyle mest olan halılar ne yapıyordu şimdi? Ya kokuna ve sıcaklığına alışmış yatağın ne haldeydi? Baktım sen yoktun, duvarlar kararmıştı. Sokağından yaşayan bir ölü gibi geçtim ve bir hüzün anıtı halinde bıraktım evini. Nerdesin?
hayatımı mahvettin bir anda ben hiç haketmesemdesenı allaha havale ettım ister guldursun ısterse uzsun senıyeter kı karsıma cıkma adımı hatırlama benı anma bıle
Yoksa Küs Müsün Bana
Dilime ikamet Edenim Dargınsak Eğer
Üç Günü Geçeli Aylar Oluyor Haberin Olsun
Ve Bu ara Yanık Kokulu Rüzgarlar Çarpıyor Yüzüm
Beni Soluğumdan Tutuyor Üşümelerim
Boğazıma Yapışmış Sıtmalı Kelimeler
En Yakın Sağda Park a Çektiler Kendilerini
Söz Dinlemez Oldu Sözler Adına Sır Diyorlar Sevmelerin
Gürültülü Harflerin Sükuta izdivaç Ediyorlar
Mahrem Duygularını Telveye Terk Ediyorlar Hani
Yorulmadın Mı Dilimden Sessiz Çığlığım
Senin Yerin Dağınıklığım Toparla Kendimi
ah aşk seni hasta görmek beni mafediyor dün bütün gece başında bekledim ateşini kontrol ediyordum hatırlıyor musun bilmem bana kocaman sarıldın ama uyuyordum sabah ki telaştan soramadım akşam soracağım aşk dolu sarılmanı hatırlıyor musun diye
gerçi ben alışkınım senin uykudayken beni öpmelerine
Dün depremden sonra beni arıyosun açmayınca msjlar atıyosun neden bukadar merak ettin ki ? çok mu korktun bana birşey oldu diye ? hayır bu kadar önemlimiyim senin için :26: ?
sana cvp verme gereği bile duymuyorum
Meğer ne doldurulmaz bir derinlikmiş yokluğun. Kaderde bu sensizlik de varmış. Her insanın yüzünde sana benzeyen bir şey aramak da varmış. Sesini duymak varmış şarkılarda. bütün kitaplarda seni okumak varmış. Meğer ne dayanılmaz bir şeymiş yokluğun. Kağıtlara seni yazmak varmış, renk renk düşünmek varmış seni, çiçek çiçek koklamak varmış. Artık hiç yazmasan da olur hiç gelmesen de.. Meğer ne türlü bir ölümmüş yokluğun...