daha gideli bir saat oldu... ama gözlerim şimdiden yaş akıtıyor.
güya bugün depresif moda girmeyecektim, yenilmeyecektim düşüncelerime.
seni öyle üzgün, iştahsız görünce... bir de karşında güçlü ve moral vermeye çalışır durunca...
gönderdiğim an gözyaşlarım patlak verdi...
sanki günlerce ayrı kalacakmışız gibi...
ben seninle çok mutluyum. sensiz de mutlu olmak istiyorum, aşkınla, hayalinle...
beni motive etsin istiyorum duygularım. ama olmuyor bebek. sen gidince mutsuzlaşıyorum
şurda olsan, hiçbir şey yapmasan. sadece varlığını bilsem, arada gelip tatlı yanaklarını öpsem, oynasam güzel yüzünle...
sonra devam etsem meşguliyetime.
hadi namaz kıl desem. hadi gel yemek yiyoruz desem. bebek şöyle bir şey yapmayı planlıyorum, desem...
yüzüne bakıp bakıp hamdetsem.. sen gel kucağıma otur bakalım, desen...
çay da kaldı öyle, sen bitirirsin çünkü demliği.
hayat böyle mi geçecek bebek, birbirimize doymadan mı?
yine de hamd olsun ki böyle bir sevgi var içimizde...
ayrılık acı verse de birbirimizi görmek için can atmak, eve sevinçle gelmek çok güzel...
tam tersi olsaydı. ya işe gider gibi eve dönseydik, düşünsene!
akan gözyaşlarım güzel şeylere delalet. hamd olsun... hamd...