sabah gözlerimi açıyorum daha yüzümü yıkamadan seninle karşılaşıyorum koridorda, sonra hazırlanıp evden çıkıyoruz beraber. gün içerisinde dersten her fırsat buldugunda beni arıyorsun, dersin biter bitmez yine arıyorsun, şuraya gidiyoruz hadi gel diye. geliyorum yine beraberiz, didişiyoruz, konuşuyoruz, gülüşüyoruz. biliyorum kıskanıyorlar da bizi..
sonra herkes evine dağılıyor, alışverişi yapıp eve geliyoruz beraber, doğru mutfaga yemek hazırlamaya. sen yapıyorsun ben yardım ediyorum sana, beraber masayı hazırlıyoruz, oturuyoruz yiyoruz. hep bi gülümseme yüzümüzde.
sen bilgisayarda takılıp ben tv de bakınsam bile hep bi gözün benim üstümde görüyorum. üşüyorum diye diziyi yarım bırakıp battaniye seriyorsun, çayım btiyor hemen fark edip yenisi koyuyorsun. ne zaman telefonumu elime alsam kim yazdı diye tepemde bitiyorsun.
yatagımı yapıp beni yatırıp öyle gidip yatıyorsun yatagına. ama soran olunca kankayız diyorsun. be adam sorarlar sana, hangi dostuna bakarken gözlerin öyle ışıldamış, hangisi için her saniye yanında olsun diye bahaneler arıyorsun, hangisinin yüzüne bakıp da gözlerin dalıyor?
bak bugun arkadaşın bile dedi bu çocuk seni çok seviyor belli diye, ama sen görmüyorsun.. ya da görmek istemiyorsun, birlikte olmamamız için milyonlarca sebep olduğu için.
keşke olumsuzlukları değiştirebilseydik, madem değiştiremiyoruz kabullenmek lazım.
selam olsun o zaman sana gönlümün uyuzu, canım kankam..