Keşke buraya yazacaklarımı yüzüne söyleyebilsem..
Ama kısmet.. artık kabili yok göremem seni,sesini duyamam..
O yüzden bu defteri kapatmadan önce son sayfasını burada yazmaya karar verdim..
13 yaşımdan beri seviyorum seni. Başka hiçbir işim olmadı. Başka şey düşünmedim. Başkalarının ilgisi hoşuma gitmedi.
Şımarık tavırlarım oldu,seni kızdırdım. Ama o zamanlar çocuktum. Bazen de asi, fevri davrandım. Hatta genellikle öyleydim. Ancak seni kaybettikten sonra öğrenebildim sana karşı gelen,muhalif kadınlardan hoşlandığını.. ben hep kedi gibi,munis birini arıyorsun sandım. Bu yüzden benden nefret ettiğini düşündüm daha doğal oldum.
Bi aşkı içinde yaşamak ne demektir sen biliyor muydun? Bence herkes ucundan kıyısından tatmıştır bunu.. ben tatmadım ama tıka basa doydum.. ellerine sağlık.
Sesini unutmuş kulaklarım. Sadece bir kelime senin sesinden yankılanıyor beynimde: deniz..
Adımı kimse böyle söylemedi.
Ben büyüdüm.
İstemeden de olsa büyüdüm.
Seni yıllarca görmedim. Artık göremem de. en çok da bu koyuyor bir de sevilmemis olmak.
Bu defteri kapatayım diyorum x ile beraber olayım. O çok iyi biri,ona güveniyorum vs. Ömrümü yalnız geçirdim. Ama bunu da yapamıyorum.
Çünkü her an aklımdasin. X e ihanet etmeye hakkım yok,onun günahına giremem.
Bu yüzden onunla yollarımı ayırmak zorunda kaldım. En doğrusu bu..
Kaldım fotoğrafınla başbaşa.. Allah a bıraktım. Seni unutabilir miyim? Yeni bir hayatım olur mu? Altıyıldır olmadı. Ne olur bilmiyorum tek istediğim bu ülkeden gitmek.
Tek kişilik bir kaybedenler klübü gibiyim ben. Her şeyimi kaybettim. Bekliyorum.
Akıntıya kapıldım,gidiyorum..