Sen hakkımda kurana, hesaplar yapana, farklı algılara, düşüncelere kapılana, yanlış imalar yapana kadar ben düzümdür, hesaplar yapmam, sen kurmaya başladıktan sonra sana bakışım değişir. Yine de bazen fazla fazla şans veririm, arif olan anlarda hatta saygı duymalıdır da ama ben de ne var bilemiyorum garip insanları çekiyorum üstüme. Olgunluğun ne olduğunu bilmiyor çoğu insan, çok şey görmek yaşamak değil sadece olgunluk, olgunum demiyorum illa ama nedir biliyorum.
İstersem çok sert istersem çocuksu olabilirim, yapmadığım bir şey yapamıyorum ya da göstermediğim bir şey bende yok anlamına da gelmiyor. Bana bağlı, bunu görebilse keşke birileri.
Ve bana ön yargılı diyen insan nankörün önde gidenidir...
Bin beter insanlar gelip bana bunları söyleyebiliyor ya, insanlığa pes diyorum ve bazen bu dünyada yaşamaktan gerçekten nefret ediyorum, tamamen zoraki, kalbimin nasıl kırıldığını, içimi görseler anlasalar KEŞKE.
Bazen çok yanlış bir yerdeymişim gibi geliyor...