en zor anımda çekip gittin, sana en çok ihtiyaç duyduğum anımda.
oysa ki ben kimse yokken senin yanında, sen kendini kimsesiz hissetme diye ta nerelere senin için gelmedimmi...
en azından giderken 2 kelime olsun karşıma geçip de konuşabileceğin birisi değilmiydim giderken?
sevseydin gitmezdin. kıyamazdın.
sonrada mutfağım kirli benim dedin.
keşke kirli de olsa mutfağın, bana açıkca tüm kirini olmasa da bir kısmını benimle geçen dönemde anlatsaydın, en azından sen gittikten sonra evet gerçekten kirliymiş diye bilseydim.
oysa şimdi sadece, benim en zor zamanımda göz yaşıma göz yaşı kattın, ve tek kelime etmeden yılları çöpe attın gidişinle.
herkes özgürdür gitmekde...
gitmenin de bir adabi vardır ama!
korkak gibi kaçarak, karanlıklara salarak olmamalıydı.
benim sana tek duam yaşattıklarını bir bir yaşaman.
yaşamanı istiyorum ki, anla yaşattıklarını. güzelini de acısını da.