Her şeyin doğrusunu sen bilmiyorsun, senin dediğin her şey son şey değil veya öyle bilmen gerçek olduğunu kanıtlamıyor. Cevap vermiyorum, çünkü saçmaladığın zaman buna eşlik etmek istemiyorum. Uğraşmak istemiyorum, hepsi bu...
Hayatım tepetaklakta olsa varlığın şükür sebebim olur. Ben neden senin için böyle olmadım acaba? Ya da sen nasıl benim için böyle olabildin?
En mutsuz anında , herşeyden seni sıyırıp mutlu edemeyeceksem neden birlikteyiz ki?
Sana ulaşamadıkça, duvarlarını aşamadıkça kendimi yetersiz hissediyorum.
ya sen benim kurabiyem kumralım! şu hayatta tek derdimiz senin içinin soğukluğu yalnızlığıyken beni kendinden uzaklaştırıp sonra hayatına koymak için baş tacı edip yine o ıssızlığından hiç bıkmaz mısın? gülmek sana bu kadar yakışırken hemde . Ben beni sevmiyor deyip kendimi senden uzaklaştırırken sen hep beni utandırmak zorunda mısın.? o güzel uyuyuşundan öperim en zıttım en ruh ikizim en acayibim :)
Ben senin yanında oldum seni bırakmadim. Doğumdan sonra 20 kilo verdim her gün biraz daha eriyorum uzuntuden. Daha iki aylık olan bebegime yetemiyorum. Sırf yaptiklarin senin elinde değil diye sırf hasta olduğunu dusundugum için senin yanında oldum. Stresten üzüntüden sutum kesildigi halde vicdan azabı ceke ceke sana destek oldum.
Ama artık umudum kalmadı sana dair. Ne hastalığını kabul edip tedavi olmak istedin ne de değişmek için çaba sarf ettin. Hala "benim yanımda ol" diyorsun. Sen ne beni ne de oğlumu hak etmiyorsun. O kadar caresizim ki. Su an boşanmaya kalksam en ufak stresin hayatlarına mal olacağını bildiğim iki anne var. İkisi de hasta ikisi de olume çok yakın. Devam etsem oğlumu buyutecek takatim yok seninleyken. Ben ne yapayim sen soyle. "Beni birakma" diyorsun sadece. Ben kendimi bıraktım haberin yok...