Her gelmenin gelmek demek olmadığını, haliyle de her gitmenin aslında gitmekten sayılmayacağını daha küçükken öğrenmiştim. İlk babam gitmişti benden. Tamam derdim çaresiz, sıramı beklerdim. Ama sıra hiç gelmezdi. Öyle öyle büyüdüm işte..
Anladım hep durumu ve ve hep hak verdim anneme. Ne kızdım ne sitem ettim. Bekledim yine de...
Demem o ki, ben şimdi sana kalk gel demem. Beklerim hep ama gel demem. Diyemem. Çünkü öyle öğrendim.Eğer gelirsen, sarılırsan bana, yapıştırırsan kafamı göğsüne, ne mi olur evet pek ala olur Ama gel demem. Diyemem. Öyle öğrendim çünkü. Öyle büyüdüm. Gelmezsen işi vardır derim. Çünkü biliyorum. Sevdiğim bütün adamların hep, hep çok işi oldu çünkü. Bir şey demem o yüzden. Oturur beklerim. Gelirsen ne iyi edersin. Gelmezsen bir şey demem. Beklerim...