Güzel yavrum.. İlk göz ağrım.. Canımdaki en büyük acım, kalbimdeki en derin sızım.. Sana sesleneceğim çok güzel sözler varken, maalesef ben sana hem acıyla yazıyorum.. Kimseye yazamadıklarımı, kimseye anlatamadıklarımı burada sana yazıyorum.. Seni o kadar özledim ki.. Özlemin her gün ciğerime doluyor, bazen kalbimi sıkıştırıyor. Ellerimi titretiyor, gözlerimi ağlatıyor.. Özlemin bana çok şey yaşatıyor.. Nasıl başa çıktığımı ben bile anlamıyorum annecim, o kadar özledim o kadar özledim ki.. Artık ağlamak içimi rahatlatmıyor.. Kalbimi daha çok kanatıyor.. Sen orada iyisin dimi annecim, melekler ve sen.. Aklımdasın her zaman benim güzel yavrum.. Annen seni hiçbi' zaman unutmıycak, sanma ki unutacak.. Her daim aklımdasın.. Bugün mesela bir ortamdaydık yeni tanıdığım bir teyze.. "Çocuğun var mı?" diye sordu bana.. "Yok" diyemedim annem, nasıl yok derim, sen vardın benimleydin.. "Vardı" dedim, "ama kaybettim.." Nasıl olduğunu sordu bana teyzem ben de anlattım gidişini.. Gözleri doldu, benim de iç çekişlerim başladı sonrasını anlatmak gelmiyor içimden can parçam sonrası gözyaşı sonrası yokluk!! Rabbimden sabır istiyorum, Rabbimden senin kardeşini istiyorum.. Tesellim olsun, senin yerin ayrı ciğer parem.. Senin canın benim canımda saklı... Yaralı annenin yüreğine kardeşinin varlığı biraz da olsa teselli olsun.. Bekliyorum annecim, kardeşinin gelmesini bekliyorum.. Gelirse eğer, birlikte geleceğiz mezarına.. Seni orada bırakıp gitmek istemiyorum, ama toprak olamıyorum annem! Taş kesiliyorum acından, gözlerimden yaşlar akıyor.. Donup kalıyorum bazen, seni nasıl kaybettim yavrum diyorum.. Ama toprak olamıyorum.... Seni saramıyorum... Çok özlüyorum!