Kararsızlığın tercümesi neydi,çaresiz bir kadın beyninde.Hayatın hangi rolü gelmişti de şimdi önüne bu kadar afallamıştı.Ey gözleri kahve kokan adam,bu kaçıncı yalan hikaye elime tutuşdurduğun.Üstelik özlem haddini aşıyorken,bu ne küstahlıktır ki omuzlarıma ayrılığı yüklüyorsun sen.
Unuttuysan ellerini okşayıp,kalbine dokunduğumu bir kalabalıkta.Ve dudakların alnıma acımasızca değişini.
Gitmeli miyim şimdi bir başka yola.Hadi,yapma bu asabi kadına bunu.
Bilirsin sinirlenince bacağımı sallarım,dudaklarımı kemiririm ben.Seversin bu kareyi bilirim,ama yapma bayım.
Gönderme sonunu bilmediğim yollara.
Gerekirse kır kolumu kanadımı,kanat gönlümün en adi yanıklarını.
Yeter ki sil çaresizliği bugünümden.
Gece saat sıfırlardayken,yollara düşürme kadınını.
Korkma bayım,
Sadece özlendin.
Ve bil çaresizlik özlemden,özlemesem yazmazdım.
NOT : Mesela çare arayan birinden çare beklersin.