bugün tam 3 ay olmuş sevdam, 3 ay dediğin 90 gün, dile kolay 90 gün...
Seni onca severken, öyle taparken, kendimden geçmiş seni ilahlaştırmışken bunlar reva mı?
beni attığın o hırçın deniz beni boğmaz mı? Her kulaç benden bir can alırken senin uzaktan seyredişin benim hakkım mı?
Ne oldu sana, ne oldu bana.
Zamana, mekana iklime , yere göğe, dağa taşa meydan okumuşken ben.
Bu yaptıkların reva mı?
Bak Sevgili, hala içimden atamadığım seni gör.
Gecem gündüzüme karıştı, saçlarım gözlerine dolandı. Ellerini özledim, gözlerini.. Yalanmıydı bilmediğim sözlerini.. Bilmek istemediğim...
Çok sevdim, yüreğim de bir dağ idin, yıkılmaz, karlanmaz... Kartaldın ovalarımda, ceylandın ormanlarımda...
Sen HERŞEYdin
Şimdi savaş açtım sana ve sana dair her anıya.
İçtiğim suda bile sen vardın, şimdi zehir içiyorum. Yoksun, yoksun...
Ekmeğimdin, mübarektin..
Damarlarımda ki kan çekildi, gözlerimin pınarı kurudu..
İçim bir orman alevi, bir kasırga alıp götürüyor benliğimi.
Hayallerimdin sen, Sevdam, İlk sevgilim, Tek sevgilim.
Ellerini tutarken hayatı tutardım, şimdi cansız bir bedenim.
Her pencere, her ırmak, yokluğunun acısını dindirmek için davet açıyor Sevdam.
Bunu bize nasıl yaptın. Nasıl parçaladın beni. Nasıl? Nurum, Kaderim, Fermanım.
Ölüyor içim. İçimde ki kızımız. Adını koyduğumuz kızımız...
Hani paytak paytak yürüyüp eteğinin altından bezi görünen, zeytin karası gözlü kızımız...
Biliyor musun, bazen konuşuyor benimle. Yanımda oturup yanaklarımı siliyor. Ağlama anne nolursun ağlama diyor. Kapkara gözlerini bana dikip gülümsemeye başlıyor sonra.
İçimde yanıp biten tükenen bir ben.
Ölüyorum sevdam.
Ümitlerimi, Yarınlarımı, Bütün dünya mı çaldın...
Parçaladın beni, gitmekten başka çare bırakmadın, Geri dönüşü olmayan sözler söyledin.
Bütün bunlara rağmen hazırdım, onaracaktım kalbimi, bunu yapabilirdim.
Aklımda tek bir soru NEDEN? Neden gitmeme izin verdin Sevdam. Neden?
Neden bana dur demedin? Neden gitme demedin?
Gitmeyecektim sevdam, gitmezdim. Neden dur demedin?
Bilmiyorsun, anlamadın ki hiç, seni ne kadar sevdiğimi. Bilmeyeceksin ki hiç.
Oysa gecelerce kokunu sindirdim tenime, sen uyurken konuştum sana.
Kollarımda bir bebek gibi severken anlamadın mı?
Aynalarda seni gördüm. Ayağımın önüne düşen bir yaprakta.
Gözlerine bakıp sevdam derken anlamadın mı birtanem?
Unuttuğumu düşünürsün, öyle nefret edersin sende, ben her gece yaşlı gözlerle dalarken kabuslara..
Sen uyursun, o unuttu bende unutacağım dersin...
O gitti dersin, o beni terketti, bize kıydı dersin.
Bilmezsin ki sevgilim, bilmezsin ki ben seni hala delicesine seviyorum, gel desen geleceğim, nefesin nefesimi böldü.
Çağırsam çağıramam, gelsem gelemem, bütün kapıları yüzüme kapattın sevdam...
Kavuşacağımız güne şafak sayardık hatırla.
Şimdi anlamsızım sevdam, yüzüme doğan her yeni şafak zulüm...
Parmağımı kesen yüzüğünü içimde bin coşkuyla takardım.
Parmağım, ellerim, gözlerim bomboş kaldı Sevdam...
Yokluğunun hanceri saplandı yüreğime.
Ölüyorum sevdam.
Seni onca severken, öyle taparken, kendimden geçmiş seni ilahlaştırmışken bunlar reva mı?
beni attığın o hırçın deniz beni boğmaz mı? Her kulaç benden bir can alırken senin uzaktan seyredişin benim hakkım mı?
Ne oldu sana, ne oldu bana.
Zamana, mekana iklime , yere göğe, dağa taşa meydan okumuşken ben.
Bu yaptıkların reva mı?
Bak Sevgili, hala içimden atamadığım seni gör.
Gecem gündüzüme karıştı, saçlarım gözlerine dolandı. Ellerini özledim, gözlerini.. Yalanmıydı bilmediğim sözlerini.. Bilmek istemediğim...
Çok sevdim, yüreğim de bir dağ idin, yıkılmaz, karlanmaz... Kartaldın ovalarımda, ceylandın ormanlarımda...
Sen HERŞEYdin
Şimdi savaş açtım sana ve sana dair her anıya.
İçtiğim suda bile sen vardın, şimdi zehir içiyorum. Yoksun, yoksun...
Ekmeğimdin, mübarektin..
Damarlarımda ki kan çekildi, gözlerimin pınarı kurudu..
İçim bir orman alevi, bir kasırga alıp götürüyor benliğimi.
Hayallerimdin sen, Sevdam, İlk sevgilim, Tek sevgilim.
Ellerini tutarken hayatı tutardım, şimdi cansız bir bedenim.
Her pencere, her ırmak, yokluğunun acısını dindirmek için davet açıyor Sevdam.
Bunu bize nasıl yaptın. Nasıl parçaladın beni. Nasıl? Nurum, Kaderim, Fermanım.
Ölüyor içim. İçimde ki kızımız. Adını koyduğumuz kızımız...
Hani paytak paytak yürüyüp eteğinin altından bezi görünen, zeytin karası gözlü kızımız...
Biliyor musun, bazen konuşuyor benimle. Yanımda oturup yanaklarımı siliyor. Ağlama anne nolursun ağlama diyor. Kapkara gözlerini bana dikip gülümsemeye başlıyor sonra.
İçimde yanıp biten tükenen bir ben.
Ölüyorum sevdam.
Ümitlerimi, Yarınlarımı, Bütün dünya mı çaldın...
Parçaladın beni, gitmekten başka çare bırakmadın, Geri dönüşü olmayan sözler söyledin.
Bütün bunlara rağmen hazırdım, onaracaktım kalbimi, bunu yapabilirdim.
Aklımda tek bir soru NEDEN? Neden gitmeme izin verdin Sevdam. Neden?
Neden bana dur demedin? Neden gitme demedin?
Gitmeyecektim sevdam, gitmezdim. Neden dur demedin?
Bilmiyorsun, anlamadın ki hiç, seni ne kadar sevdiğimi. Bilmeyeceksin ki hiç.
Oysa gecelerce kokunu sindirdim tenime, sen uyurken konuştum sana.
Kollarımda bir bebek gibi severken anlamadın mı?
Aynalarda seni gördüm. Ayağımın önüne düşen bir yaprakta.
Gözlerine bakıp sevdam derken anlamadın mı birtanem?
Unuttuğumu düşünürsün, öyle nefret edersin sende, ben her gece yaşlı gözlerle dalarken kabuslara..
Sen uyursun, o unuttu bende unutacağım dersin...
O gitti dersin, o beni terketti, bize kıydı dersin.
Bilmezsin ki sevgilim, bilmezsin ki ben seni hala delicesine seviyorum, gel desen geleceğim, nefesin nefesimi böldü.
Çağırsam çağıramam, gelsem gelemem, bütün kapıları yüzüme kapattın sevdam...
Kavuşacağımız güne şafak sayardık hatırla.
Şimdi anlamsızım sevdam, yüzüme doğan her yeni şafak zulüm...
Parmağımı kesen yüzüğünü içimde bin coşkuyla takardım.
Parmağım, ellerim, gözlerim bomboş kaldı Sevdam...
Yokluğunun hanceri saplandı yüreğime.
Ölüyorum sevdam.