- 12 Haziran 2016
- 937
- 1.816
- 113
Herkese selam. Uzatmadan konuya gireyim.
18 Haziran'da yani 15 gün önce ayağımı kırdım. 2 yaşında bir bebeğim var. Tek başıma bakamayacağım için önce annem ve babam yardıma geldi. Geçtiğimiz perşembe günü de annemin işi olduğu için onlarla beraber aile evime geldim.
Şimdi sorun şu. Ben bakamayacağım diye buraya geldik ama burada da çoğu zaman ben bakmak zorunda kalıyorum. Annemin gün içleri bazı işleri olduğu için günün çoğunda evde olmuyor. Bayrama kadar da böyle devam edecek. Babam evde ama bir yere kadar bakıyor. Çoğu zaman ben çocuğun peşinden koşmak zorunda kalıyorum. Babam genelde başka bir şeyle ilgilenip çocuğu unutuyor. Erkek kardeşim var 24 yaşında, o hele hiç yardımcı olmuyor. 5 dakika baksa 6. Dakika telefona kitleniyor.
Kısacası aile evine gelmemin bana faydadan çok zararı oluyor. Sonuçta aktif bir şekilde bebek yaşamadığı için ev de bebeğe çok uygun değil. Sürekli bir şeyler oluyor az çok tahmin edersiniz.
Ben kendi evime dönmek istiyorum. Evet tek başıma zor olacaktır. Sonuçta eşim çalışıyor, her zaman yardımcı olamaz. Ama en azından kendi düzenimizde olacağız. Ev bebeğe aşırı derecede uygun hale geldiği için sğrekli peşinden koşmam da gerekmeyecek. Buradakinden daha çok bile dinlenebilirim bence.
Sizce çok mu saçma düşünüyorum. Evime dönmek için kendimi mi kandırıyorum acaba? Çünkü gelmeyi hiç istemiyorum. Aşırı derecede mecbur kaldığım için geldim.
Bir de esas sorun şu. Eşim bizi almaya gelecek. Normalde ay sonu alacaktı. Ama şimdi dönmek istiyorum desem illaki neden sorgulayacak. Ve bana bakmıyorlar, kimse benimle ve çocukla ilgilenmiyor demek istemiyorum. Daha önce ailelerimize falan küstük, ortalık yeni toparlandı diyebilirim. Bizimle ilgilenmediklerini öğrenince illaki bozulacaktır. Sizce ne yapmalıyım? Bana bir yol gösterin lütfen.
18 Haziran'da yani 15 gün önce ayağımı kırdım. 2 yaşında bir bebeğim var. Tek başıma bakamayacağım için önce annem ve babam yardıma geldi. Geçtiğimiz perşembe günü de annemin işi olduğu için onlarla beraber aile evime geldim.
Şimdi sorun şu. Ben bakamayacağım diye buraya geldik ama burada da çoğu zaman ben bakmak zorunda kalıyorum. Annemin gün içleri bazı işleri olduğu için günün çoğunda evde olmuyor. Bayrama kadar da böyle devam edecek. Babam evde ama bir yere kadar bakıyor. Çoğu zaman ben çocuğun peşinden koşmak zorunda kalıyorum. Babam genelde başka bir şeyle ilgilenip çocuğu unutuyor. Erkek kardeşim var 24 yaşında, o hele hiç yardımcı olmuyor. 5 dakika baksa 6. Dakika telefona kitleniyor.
Kısacası aile evine gelmemin bana faydadan çok zararı oluyor. Sonuçta aktif bir şekilde bebek yaşamadığı için ev de bebeğe çok uygun değil. Sürekli bir şeyler oluyor az çok tahmin edersiniz.
Ben kendi evime dönmek istiyorum. Evet tek başıma zor olacaktır. Sonuçta eşim çalışıyor, her zaman yardımcı olamaz. Ama en azından kendi düzenimizde olacağız. Ev bebeğe aşırı derecede uygun hale geldiği için sğrekli peşinden koşmam da gerekmeyecek. Buradakinden daha çok bile dinlenebilirim bence.
Sizce çok mu saçma düşünüyorum. Evime dönmek için kendimi mi kandırıyorum acaba? Çünkü gelmeyi hiç istemiyorum. Aşırı derecede mecbur kaldığım için geldim.
Bir de esas sorun şu. Eşim bizi almaya gelecek. Normalde ay sonu alacaktı. Ama şimdi dönmek istiyorum desem illaki neden sorgulayacak. Ve bana bakmıyorlar, kimse benimle ve çocukla ilgilenmiyor demek istemiyorum. Daha önce ailelerimize falan küstük, ortalık yeni toparlandı diyebilirim. Bizimle ilgilenmediklerini öğrenince illaki bozulacaktır. Sizce ne yapmalıyım? Bana bir yol gösterin lütfen.