- 27 Nisan 2011
- 1.189
- 1.137
- 248
- Konu Sahibi minicikminik
- #1
Ben yaklaşık 2 buçuk yıl önce evliliğimi bitirdim ve bir kızım var.
Boşanma sürecini ağır atlatmama rağmen durumu kızıma yansıtmamayı başardım ve bocalama dönemini kolayca atlattık, kendimize sakin bir hayat kurduk.
Yaklaşık 1 buçuk yıl kadar önce biriyle tanıştım , 6 ay kadar arkadaşlıktan sonra benimle bir hayat kurmak istediğini söyledi..
Daha önce evlilik yapmadığı için defalarca itiraz etmeme, olmaz dememe , uzaklaşmama rağmen ısrarıyla sevgisiyle, verdiği güven ve kızıma yaklaşımıyla ilişkiye başladık..
İlişki başlamadan da ve başladıktan sonra da ailesinin bunu kabul etmesinin kolay olmayacağından , aşağı yukarı söylenecek sözlerin neler olacağından bahsettim ona sıklıkla. Bunların hiç önemli olmadığını , bir süreç olduğunu ve geçeceğini söyledi . Kabul etmezlerse hayatımıza dahil olamazlar kendi kararları dedi hep.
Kısa zaman durumu ailesiyle paylaştı ve tabii benim beklediğim tepkileri aldı .
Ailesi böyle bir evlilik yapması durumunda kesinlikle onunla da görüşmeyeceklerini, onu hayatlarından çıkaracağını söylüyor. Erkek arkadaşım ben kararımı verdim yanımda olup olmamak sizin sorununuz diyor.
Ve ben bu durumda nerede nasıl durmam nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Kendimi suçluyorum.
Keşke karşılaşmasaydık hiç başlamasaydık diyorum. Onu üzgün görmeye dayanamıyorum
Onun böyle bir seçim yapmasını istemiyorum.
İlerleyen zamanda ailesinin başına bir şey gelse kendisini suçlar belki içten içe beni suçlar diyorum
Bayramları, özel günleri düşünüyorum hep bir tarafı eksik kalacak. Hayatından çekip gitsem yazık olacak . Çok bunaldım
Boşanma sürecini ağır atlatmama rağmen durumu kızıma yansıtmamayı başardım ve bocalama dönemini kolayca atlattık, kendimize sakin bir hayat kurduk.
Yaklaşık 1 buçuk yıl kadar önce biriyle tanıştım , 6 ay kadar arkadaşlıktan sonra benimle bir hayat kurmak istediğini söyledi..
Daha önce evlilik yapmadığı için defalarca itiraz etmeme, olmaz dememe , uzaklaşmama rağmen ısrarıyla sevgisiyle, verdiği güven ve kızıma yaklaşımıyla ilişkiye başladık..
İlişki başlamadan da ve başladıktan sonra da ailesinin bunu kabul etmesinin kolay olmayacağından , aşağı yukarı söylenecek sözlerin neler olacağından bahsettim ona sıklıkla. Bunların hiç önemli olmadığını , bir süreç olduğunu ve geçeceğini söyledi . Kabul etmezlerse hayatımıza dahil olamazlar kendi kararları dedi hep.
Kısa zaman durumu ailesiyle paylaştı ve tabii benim beklediğim tepkileri aldı .
Ailesi böyle bir evlilik yapması durumunda kesinlikle onunla da görüşmeyeceklerini, onu hayatlarından çıkaracağını söylüyor. Erkek arkadaşım ben kararımı verdim yanımda olup olmamak sizin sorununuz diyor.
Ve ben bu durumda nerede nasıl durmam nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Kendimi suçluyorum.
Keşke karşılaşmasaydık hiç başlamasaydık diyorum. Onu üzgün görmeye dayanamıyorum
Onun böyle bir seçim yapmasını istemiyorum.
İlerleyen zamanda ailesinin başına bir şey gelse kendisini suçlar belki içten içe beni suçlar diyorum
Bayramları, özel günleri düşünüyorum hep bir tarafı eksik kalacak. Hayatından çekip gitsem yazık olacak . Çok bunaldım