Fikrinizi alabilir miyim lütfen

Merhaba sevgili KK-üyeleri iyiki böyle bir platform var size şimdiden cevaplarınız için tşk ederim

Ben kendi kendimi hep sabote etmekten ilerleyemiyorum şu hayatta. 28 yaşına gırdım, bir kaç sebeblerden dolayı annemle yaşıyorum ve iyiyde anlaşıyoruz. Mesleğim var ancak o dalda çalışmıyorum henüz, yüksek lisans eğitimi almak istiyorum ilk önce
İçimde bir korku daha doğrusu aklımda engeller var..

Annemin belinde sorunları var o yüzden kendi işini fazla göremiyor alışveriş temizlik vs gibi şeyler
Babamla 3 yıl önce boşandılar
Gidip çalışsam annem yalnız kalır, bana muhtaç bensiz nasıl yapar gibi şeyler aklıma geliyor
Çok şükür elli kolu aklı her şey çalışıyor ama yinede suçluluk duygusunu yaşıyorum hep yanında olmam gerekiyormuş gibi

Eskide babam varken hiç evde durmuyordum, şimdide evden çıkarsam kötü hissediyorum kendimi
Hatta bir zamanlar (babam evdeyken) Kanada’ya gidip evlenecektim, azimli cesaretli biriydim.. Şimdi evin önüne bile zor çıkıyorum.. Tabi yaşadığım başka şeylerde var sevdiğimden kazık yedim, vs vs özgüvenimi hayat sevincimi kaybettim bulanıma girdiğim günlerimde oldu ama yavaş yavaş toparlanıyorum artık

Sizlerden bir düşünce, bir fikir alsam çok mutlu olurum şimdiden teşekkür ederim güzel günleriniz olsun

Annenizin belinde sorun olabilir ama sakatlık düzeyinde değil anladığım kadarıyla..Temel işlerini kendisi görebilir yapabildiği kadar..Siz de daha çok gençsiniz kendi yolunuzu çizmeniz lazım ne güzel plan da yapmışsınız..Korksan da çekinsen de planlarını yürütmeye başla başladıktan sonra daha da motive olacağını farkediceksin

Sorun suçluluk duygusunu yanlış yerde hissetmeniz. Evet uzağa gitmezsiniz belki ama sosyalleşin. En basit tabirle önce can sonra canan. Siz mutlu olmadan aynı evin icinde nereye kadar faydalı olacaksınız? Olan hiçbirşey sizin sorumluluğunuzda değildi

Hayat böyle Manolyacım. Herkes bir gün ölecek. Bu seni sorumsuz duygusuz ve suçlu yapmaz. Kendi geleceğini düşün. Annenin ağır bir sorunu yok ama korkuyorsun, neden? Annen senin işsiz güçsüz güvencesiz mutsuz bir hayat yaşamanı istiyor mu?
Lütfen kendine yatırım yap. Yaşlılarımız yeterince yaşadılar, kimseyi düşünmeden hareket ettiler belki.
Evet bizler düşünelim ama bu kadar abartı olmaz, sana ve geleceğine yazık. Kendini kurtar. Annene çalışırsan daha iyi olanaklar sağlarsın diye düşünüyorum.

Hayatı annenizin arkasından yaşamayın. Bu önce annenizi, sonra sizi köreltir. İkinizin de sosyal hayati olmalı ki onunla da birbirinizi besleyin.

Parkta benden bir bardak çay almak isteyen çok tatli bir teyzeyle tanışmıştım. Dediki "Annem geçen sene vefat etti rahmetler olsun. Ben yaşadiğımı, nefes aldığımı yeni yeni anlıyorum."
55 yaşlarındaydı. Nişanlısından ayrılmış, bir daha da hiç cesaret edememiş. Annesi biraz rahatsızmış, ben kendimi anneme adayayım, evlenmeyeyim diyerek yıllar geçirmiş. Yalnız annesi çok zor bir kadın, bir zaman sonra hastahaneye çalışmaya girmiş. Emekli olmuş, peşine annesini kaybetmiş. Düşünceli, geçmişine göz gezdiren, karmakarışık bir hali vardı. Çokta gülmüştük muhabbet ederken.

Sizin durumunuz aynı değil muhakkak. Bununla beraber 'Neyi daha farklı yapabilirdim' düşüncesi kırmızı yazı ile geçiyordu zihninden. Beni çok etkilemişti.
Her şey zamanında güzel, hayatı, yaşamayı ertelemeyin.