• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

GALİBA PES ETMELİYİM....

SARI PAPATYAM06 .!.:
Merhabalar;
48 yaşında çalışan bir kadınım.
Özel sektörde satış pazarlama sorumlusu olarak çalışıyorum.
Eşimden 12 yıl önce ayrıldım. 24 yaşında bir oğlum var.
kendi düzenimi kurdum. Oğlum, annem ve ben yaşıyoruz.

Hayatıma birini almayı hiç düşünmedim. Ama yaşımın ilerlediği ve oğlumun kendi düzenini kuracağını bildiğim için bu sıralarda evlilik yapmayı düşünmeye başladım. Annem 76 yaşında, Rabbim uzun ömürler versin. Ona bir şey olursa yalnız kalmak beni düşündürmeye başladı. Yaşım ilerliyor ve oğlumda evlenip kendi düzenini kuracak. Ben de yaşlandığımda yalnız kalmak istemediğimi fark ettim. Şimdiye kadar böyle bir şey düşünmemiştim. Her şeyi kendim hallediyordum, halletmeye de devam ediyorum. Asıl sizden tavsiye almak istediğim sorun şu...
Yaklaşık 7 ay önce birisi ile tanıştım. Haymanalı Kürt. Nasıl oldu bilmem, insanlar konusunda ayırım yapmam. Herkesin hayatı eşit değil. Kimi okumuştur, kimi zenginlik içindedir, kimi de çalışmak zorundadır. Ama bu kişiyle birbirimizden çok farklı olsak da 7 aydır görüşüyoruz. Bu 7 ayın çoğu tartışma ve anlaşmazlıkla geçiyor. Uzun süredir biriyle görüşmediğim için midir bilmiyorum ilgisi çok hoşuma gidiyor. Konuşmadığımda özlüyorum. Ama kendini fazla geliştirmemiş birisi. Ben olsun diyorum kendi kendime. Onun yaşam koşulu da bu şekildeymiş diyorum. Anlayışlı olmaya çalışıyorum. Ama olmuyor. Ben işim gereği şehir dışına çok fazla çıkan birisiyim. Kıskançlık yapıyor. Bende kıskancım. Onun için anlayışla karşılıyorum. Mesaj gönderdiği veya aradığı zaman , o kadar yoğunluğumun içinde dönüş yapmaya çalışıyorum. Hiç zaman bulamasam da , müsait değilim diye bilgilendiriyorum. Ben onu aradığımda bu inceliği göstermiyor. Ona sürpriz yapmak için habersiz köyüne gitmeye karar verdim. Kendisi köyde olduğunu söylemişti. Köye yaklaştığımda, yanına gelmek üzere olduğumu söyledim. Müsait olmadıklarını söyledi. Apar topar geri döndüm. Belki bendede suç vardı. Habersiz gitmemeliydim. Sorduğumda köylerinde dedikodu olacağını annesinin müsait olmadığını söyledi. Üzüldüm, kırıldım ama atlattım.
Başka bir zaman oğlu (14) hastaneye yattı. Telefonla konuştuğumuzda çok üzgün olduğunu, bana ihtiyacı olduğunu söyledi. Yanında olmak adına sabah erkenden işten izin alarak hastaneye gittim. Kapıda karşıladı beni ama hastane odasına gitmedik. Hastane kafeteryasında oturduk, teselli ettim, moralini yüksek tutmasını söyledim. Garibime giden hastanede herkesin olduğunu söyledi ama beni kimsenin yanına götürmedi. 48 yaşındayım, oturup kalkmasını, nerde nasıl konuşulmasını bilen bir insanım. Buna çok içerledim. Aramız bozuldu. Çok kırılmıştım. Ailesinden çekiniyorsa iş arkadaşım diyebilirdi. Bunu atlatmam kolay olmadı. Bu arada oğlu hastaneden çıktı. Ama beni rahat bırakmıyor. Telefonda engelledim. Başka numaradan arıyor. Sonuçta özür dilemeler, açıklamalar... Aramız düzeldi. Ciddi bir konuşma yaptım. Benim değer yargılarım bunlar , Önemli olan saygı ve davranışlar gibi. Beni bırakmıyor,, bende onun yanında kendimi iyi hissediyorum. Bazı hareketlerini ve huylarını değiştirmesi gerektiğini söyledim. Ablası, kardeşi bu olaylarda onu suçluyorlar.
Şimdi sormak istediğim...
Ben bu kişiyle evlilik yapabilir miyim? Ya da insanların huyları değişir mi?
Daha anlatılacak çok şey var ama, bu kadarla yetinelim.
Tavsiyelerinizi bekliyorum.
Genişletmek için tıkla...
Vslla değişmez. Daha da beter olur. Ayrıca kariyer sahibi ve bunca yıl tek başına mücadele etmiş birinin kaoslu bir ilişkiyi benimsemesi tuhaf. Ortak tek bir noktanız yok. Daha önce evlenip boşanmış biri olarak konuya daha gerçekçi yaklaşın lütfen. Amacınız hayatınıza eş destek yoldaş almaksa kriterlerinize göre birini bulun bence.
 
İlk aklıma gelen evli olduğu. Değilse bile dini nikahlı, ailesinden bi insan olabilir. Hadi değil aileden çekınıyor mağara insanı o yaşta adam çekınır mı? Çok saygısızca bı hareket olmuş. Hepsi saygıszlık, denk değilsiniz . Kafa yapılarınız tamamen farklı, bunca yıldır yalnızmışsnız ilgisinden etkilenmiş olabilirsiniz. Fakat huzurunuzu bozmaya değecek bı ınsan değil. Evlenmelı mıyım demişsinşz ama adamın evlenme düşüncesi olduğunu sanmıyorum.
 
SARI PAPATYAM06 .!.:
Merhabalar;
48 yaşında çalışan bir kadınım.
Özel sektörde satış pazarlama sorumlusu olarak çalışıyorum.
Eşimden 12 yıl önce ayrıldım. 24 yaşında bir oğlum var.
kendi düzenimi kurdum. Oğlum, annem ve ben yaşıyoruz.

Hayatıma birini almayı hiç düşünmedim. Ama yaşımın ilerlediği ve oğlumun kendi düzenini kuracağını bildiğim için bu sıralarda evlilik yapmayı düşünmeye başladım. Annem 76 yaşında, Rabbim uzun ömürler versin. Ona bir şey olursa yalnız kalmak beni düşündürmeye başladı. Yaşım ilerliyor ve oğlumda evlenip kendi düzenini kuracak. Ben de yaşlandığımda yalnız kalmak istemediğimi fark ettim. Şimdiye kadar böyle bir şey düşünmemiştim. Her şeyi kendim hallediyordum, halletmeye de devam ediyorum. Asıl sizden tavsiye almak istediğim sorun şu...
Yaklaşık 7 ay önce birisi ile tanıştım. Haymanalı Kürt. Nasıl oldu bilmem, insanlar konusunda ayırım yapmam. Herkesin hayatı eşit değil. Kimi okumuştur, kimi zenginlik içindedir, kimi de çalışmak zorundadır. Ama bu kişiyle birbirimizden çok farklı olsak da 7 aydır görüşüyoruz. Bu 7 ayın çoğu tartışma ve anlaşmazlıkla geçiyor. Uzun süredir biriyle görüşmediğim için midir bilmiyorum ilgisi çok hoşuma gidiyor. Konuşmadığımda özlüyorum. Ama kendini fazla geliştirmemiş birisi. Ben olsun diyorum kendi kendime. Onun yaşam koşulu da bu şekildeymiş diyorum. Anlayışlı olmaya çalışıyorum. Ama olmuyor. Ben işim gereği şehir dışına çok fazla çıkan birisiyim. Kıskançlık yapıyor. Bende kıskancım. Onun için anlayışla karşılıyorum. Mesaj gönderdiği veya aradığı zaman , o kadar yoğunluğumun içinde dönüş yapmaya çalışıyorum. Hiç zaman bulamasam da , müsait değilim diye bilgilendiriyorum. Ben onu aradığımda bu inceliği göstermiyor. Ona sürpriz yapmak için habersiz köyüne gitmeye karar verdim. Kendisi köyde olduğunu söylemişti. Köye yaklaştığımda, yanına gelmek üzere olduğumu söyledim. Müsait olmadıklarını söyledi. Apar topar geri döndüm. Belki bendede suç vardı. Habersiz gitmemeliydim. Sorduğumda köylerinde dedikodu olacağını annesinin müsait olmadığını söyledi. Üzüldüm, kırıldım ama atlattım.
Başka bir zaman oğlu (14) hastaneye yattı. Telefonla konuştuğumuzda çok üzgün olduğunu, bana ihtiyacı olduğunu söyledi. Yanında olmak adına sabah erkenden işten izin alarak hastaneye gittim. Kapıda karşıladı beni ama hastane odasına gitmedik. Hastane kafeteryasında oturduk, teselli ettim, moralini yüksek tutmasını söyledim. Garibime giden hastanede herkesin olduğunu söyledi ama beni kimsenin yanına götürmedi. 48 yaşındayım, oturup kalkmasını, nerde nasıl konuşulmasını bilen bir insanım. Buna çok içerledim. Aramız bozuldu. Çok kırılmıştım. Ailesinden çekiniyorsa iş arkadaşım diyebilirdi. Bunu atlatmam kolay olmadı. Bu arada oğlu hastaneden çıktı. Ama beni rahat bırakmıyor. Telefonda engelledim. Başka numaradan arıyor. Sonuçta özür dilemeler, açıklamalar... Aramız düzeldi. Ciddi bir konuşma yaptım. Benim değer yargılarım bunlar , Önemli olan saygı ve davranışlar gibi. Beni bırakmıyor,, bende onun yanında kendimi iyi hissediyorum. Bazı hareketlerini ve huylarını değiştirmesi gerektiğini söyledim. Ablası, kardeşi bu olaylarda onu suçluyorlar.
Şimdi sormak istediğim...
Ben bu kişiyle evlilik yapabilir miyim? Ya da insanların huyları değişir mi?
Daha anlatılacak çok şey var ama, bu kadarla yetinelim.
Tavsiyelerinizi bekliyorum.
Genişletmek için tıkla...
Dertsiz başıma büyük bir dert alıyorsun.Evlenme diyemem ama bu adamla değil kesinlikle.
 
Adamın bekar olduğunu düşünmüyorum bu kadar çekince fazla çünkü. Hadi diyelim ki bekar nasıl bir zihniyete ve aileye sahip ki sizi asla kimseyle tanıştırmıyor. Birde ailenin içine girseniz kim bilir daha neler görüp duyacaksınız. Sırf ilgi görmek için bu adamla ilişki sürdürmek, katlanmak evliliği ve boşanma sürecini bilen biri için gerçekten çok büyük cesaret.
İnsan sakinlik, dinginlik ister kafalar uyuşsun ister belli bir yaştan sonra, dolu dizgin kıskançlık, kaos, tartışma nasıl çekebiliyorsunuz? Ben şuan bile çekemem şahsen.
 
Son düzenleme:
Egeliyiz şimdi bizin köyü düşündüm
genç bir insan sevgilisini sokmaz köye laf söz olur diye bizim köy de lafçıdır mesela
ama yetişkin insana kimse bişey demez
var bu işin içinde bir iş
ve üzgünüm ama o sizinle evlenmeyi düşünmüyor ya da dost hayatı takılacak
ailesinden kimlerle tanıştınız mesela.. ve nasıl tanıştınız
 
yahu bir de ciddi soruyorum gerçekten bu yaşta böyle duygular oluyor mu
48 yaşındayım erkek sinek görmeye dayanamıyorum
bende mi sorun var
azıcık aşım ağrısız başım
evimde kafama göre istediğim gibi takılmaktan güzel bir şey yok
neden bu yaştan sonra başkasının gereksiz sorumluluklarını alayım
şimdi okulda olsa da evde işe yaramaz bir koca gibi davranan bir kızım var zaten
yetiyor artıyor bile derdi
kadınları anlayamıyorum
acaba ben erkek miyim :KK53:
 
SARI PAPATYAM06 .!.:
Merhabalar;
48 yaşında çalışan bir kadınım.
Özel sektörde satış pazarlama sorumlusu olarak çalışıyorum.
Eşimden 12 yıl önce ayrıldım. 24 yaşında bir oğlum var.
kendi düzenimi kurdum. Oğlum, annem ve ben yaşıyoruz.

Hayatıma birini almayı hiç düşünmedim. Ama yaşımın ilerlediği ve oğlumun kendi düzenini kuracağını bildiğim için bu sıralarda evlilik yapmayı düşünmeye başladım. Annem 76 yaşında, Rabbim uzun ömürler versin. Ona bir şey olursa yalnız kalmak beni düşündürmeye başladı. Yaşım ilerliyor ve oğlumda evlenip kendi düzenini kuracak. Ben de yaşlandığımda yalnız kalmak istemediğimi fark ettim. Şimdiye kadar böyle bir şey düşünmemiştim. Her şeyi kendim hallediyordum, halletmeye de devam ediyorum. Asıl sizden tavsiye almak istediğim sorun şu...
Yaklaşık 7 ay önce birisi ile tanıştım. Haymanalı Kürt. Nasıl oldu bilmem, insanlar konusunda ayırım yapmam. Herkesin hayatı eşit değil. Kimi okumuştur, kimi zenginlik içindedir, kimi de çalışmak zorundadır. Ama bu kişiyle birbirimizden çok farklı olsak da 7 aydır görüşüyoruz. Bu 7 ayın çoğu tartışma ve anlaşmazlıkla geçiyor. Uzun süredir biriyle görüşmediğim için midir bilmiyorum ilgisi çok hoşuma gidiyor. Konuşmadığımda özlüyorum. Ama kendini fazla geliştirmemiş birisi. Ben olsun diyorum kendi kendime. Onun yaşam koşulu da bu şekildeymiş diyorum. Anlayışlı olmaya çalışıyorum. Ama olmuyor. Ben işim gereği şehir dışına çok fazla çıkan birisiyim. Kıskançlık yapıyor. Bende kıskancım. Onun için anlayışla karşılıyorum. Mesaj gönderdiği veya aradığı zaman , o kadar yoğunluğumun içinde dönüş yapmaya çalışıyorum. Hiç zaman bulamasam da , müsait değilim diye bilgilendiriyorum. Ben onu aradığımda bu inceliği göstermiyor. Ona sürpriz yapmak için habersiz köyüne gitmeye karar verdim. Kendisi köyde olduğunu söylemişti. Köye yaklaştığımda, yanına gelmek üzere olduğumu söyledim. Müsait olmadıklarını söyledi. Apar topar geri döndüm. Belki bendede suç vardı. Habersiz gitmemeliydim. Sorduğumda köylerinde dedikodu olacağını annesinin müsait olmadığını söyledi. Üzüldüm, kırıldım ama atlattım.
Başka bir zaman oğlu (14) hastaneye yattı. Telefonla konuştuğumuzda çok üzgün olduğunu, bana ihtiyacı olduğunu söyledi. Yanında olmak adına sabah erkenden işten izin alarak hastaneye gittim. Kapıda karşıladı beni ama hastane odasına gitmedik. Hastane kafeteryasında oturduk, teselli ettim, moralini yüksek tutmasını söyledim. Garibime giden hastanede herkesin olduğunu söyledi ama beni kimsenin yanına götürmedi. 48 yaşındayım, oturup kalkmasını, nerde nasıl konuşulmasını bilen bir insanım. Buna çok içerledim. Aramız bozuldu. Çok kırılmıştım. Ailesinden çekiniyorsa iş arkadaşım diyebilirdi. Bunu atlatmam kolay olmadı. Bu arada oğlu hastaneden çıktı. Ama beni rahat bırakmıyor. Telefonda engelledim. Başka numaradan arıyor. Sonuçta özür dilemeler, açıklamalar... Aramız düzeldi. Ciddi bir konuşma yaptım. Benim değer yargılarım bunlar , Önemli olan saygı ve davranışlar gibi. Beni bırakmıyor,, bende onun yanında kendimi iyi hissediyorum. Bazı hareketlerini ve huylarını değiştirmesi gerektiğini söyledim. Ablası, kardeşi bu olaylarda onu suçluyorlar.
Şimdi sormak istediğim...
Ben bu kişiyle evlilik yapabilir miyim? Ya da insanların huyları değişir mi?
Daha anlatılacak çok şey var ama, bu kadarla yetinelim.
Tavsiyelerinizi bekliyorum.
Genişletmek için tıkla...
Huzurunuzu kaçıracak kişilerden uzak durmanızı tavsiye ederim. Kaliteli yalnızlık, kalitesiz kalabalıktan çok daha iyidir.
 
SARI PAPATYAM06 .!.:
Merhabalar;
48 yaşında çalışan bir kadınım.
Özel sektörde satış pazarlama sorumlusu olarak çalışıyorum.
Eşimden 12 yıl önce ayrıldım. 24 yaşında bir oğlum var.
kendi düzenimi kurdum. Oğlum, annem ve ben yaşıyoruz.

Hayatıma birini almayı hiç düşünmedim. Ama yaşımın ilerlediği ve oğlumun kendi düzenini kuracağını bildiğim için bu sıralarda evlilik yapmayı düşünmeye başladım. Annem 76 yaşında, Rabbim uzun ömürler versin. Ona bir şey olursa yalnız kalmak beni düşündürmeye başladı. Yaşım ilerliyor ve oğlumda evlenip kendi düzenini kuracak. Ben de yaşlandığımda yalnız kalmak istemediğimi fark ettim. Şimdiye kadar böyle bir şey düşünmemiştim. Her şeyi kendim hallediyordum, halletmeye de devam ediyorum. Asıl sizden tavsiye almak istediğim sorun şu...
Yaklaşık 7 ay önce birisi ile tanıştım. Haymanalı Kürt. Nasıl oldu bilmem, insanlar konusunda ayırım yapmam. Herkesin hayatı eşit değil. Kimi okumuştur, kimi zenginlik içindedir, kimi de çalışmak zorundadır. Ama bu kişiyle birbirimizden çok farklı olsak da 7 aydır görüşüyoruz. Bu 7 ayın çoğu tartışma ve anlaşmazlıkla geçiyor. Uzun süredir biriyle görüşmediğim için midir bilmiyorum ilgisi çok hoşuma gidiyor. Konuşmadığımda özlüyorum. Ama kendini fazla geliştirmemiş birisi. Ben olsun diyorum kendi kendime. Onun yaşam koşulu da bu şekildeymiş diyorum. Anlayışlı olmaya çalışıyorum. Ama olmuyor. Ben işim gereği şehir dışına çok fazla çıkan birisiyim. Kıskançlık yapıyor. Bende kıskancım. Onun için anlayışla karşılıyorum. Mesaj gönderdiği veya aradığı zaman , o kadar yoğunluğumun içinde dönüş yapmaya çalışıyorum. Hiç zaman bulamasam da , müsait değilim diye bilgilendiriyorum. Ben onu aradığımda bu inceliği göstermiyor. Ona sürpriz yapmak için habersiz köyüne gitmeye karar verdim. Kendisi köyde olduğunu söylemişti. Köye yaklaştığımda, yanına gelmek üzere olduğumu söyledim. Müsait olmadıklarını söyledi. Apar topar geri döndüm. Belki bendede suç vardı. Habersiz gitmemeliydim. Sorduğumda köylerinde dedikodu olacağını annesinin müsait olmadığını söyledi. Üzüldüm, kırıldım ama atlattım.
Başka bir zaman oğlu (14) hastaneye yattı. Telefonla konuştuğumuzda çok üzgün olduğunu, bana ihtiyacı olduğunu söyledi. Yanında olmak adına sabah erkenden işten izin alarak hastaneye gittim. Kapıda karşıladı beni ama hastane odasına gitmedik. Hastane kafeteryasında oturduk, teselli ettim, moralini yüksek tutmasını söyledim. Garibime giden hastanede herkesin olduğunu söyledi ama beni kimsenin yanına götürmedi. 48 yaşındayım, oturup kalkmasını, nerde nasıl konuşulmasını bilen bir insanım. Buna çok içerledim. Aramız bozuldu. Çok kırılmıştım. Ailesinden çekiniyorsa iş arkadaşım diyebilirdi. Bunu atlatmam kolay olmadı. Bu arada oğlu hastaneden çıktı. Ama beni rahat bırakmıyor. Telefonda engelledim. Başka numaradan arıyor. Sonuçta özür dilemeler, açıklamalar... Aramız düzeldi. Ciddi bir konuşma yaptım. Benim değer yargılarım bunlar , Önemli olan saygı ve davranışlar gibi. Beni bırakmıyor,, bende onun yanında kendimi iyi hissediyorum. Bazı hareketlerini ve huylarını değiştirmesi gerektiğini söyledim. Ablası, kardeşi bu olaylarda onu suçluyorlar.
Şimdi sormak istediğim...
Ben bu kişiyle evlilik yapabilir miyim? Ya da insanların huyları değişir mi?
Daha anlatılacak çok şey var ama, bu kadarla yetinelim.
Tavsiyelerinizi bekliyorum.
Genişletmek için tıkla...
Yedi ayın çoğu tartışma ile geçti demişsiniz. Olmaz o iş. Başka adaylara bakın. Evlenin ama bence de iyi birini bulursaniz.
Ama bu adam olmaz.
 
Adamın hiç oluru yok herkes gerekçeleri yazmış zaten.

Ama hastaneye adama destek için gittiğinizde ısrarla odaya çıkmak istemenizi anlamadım ben ,siz 24 yaşındaki oğlunuzla tanıştırmaya lüzum görmemişken14 yaşında başka bir çocuk niye böyle bir emrivakiye maruz kalsın ki (büyük ihtimalle annesi de yanındadır )

Evlenmek isteyebilirsiniz kimseyi ilgilendirmez ama bir aceleniz yok sonuçta daha makul kişiler çıkacaktır karşınıza.
 
merhaba;
evli olmadığını edevletinde görmüştüm.
e devletine neden baktığımı sorarsanız, ilk tanıştığımızda evli olup olmadığını sormuş ve evli biriyle görüşmeyeceğimi söylemiştim. O da evli olmadığını söylemişti. Bana ispat etmesini söylemiştim. Çünkü evli biriyle kesinlikle görüşmem demiştim.
Ayrıca farklı bir zamanda görüntülü konuşurken, oğlu ilede görüştüm. Evli olsa oğlu ile de konuşturmaz değil mi...
 
Six Feet Under .!.:
Adamın hiç oluru yok herkes gerekçeleri yazmış zaten.

Ama hastaneye adama destek için gittiğinizde ısrarla odaya çıkmak istemenizi anlamadım ben ,siz 24 yaşındaki oğlunuzla tanıştırmaya lüzum görmemişken14 yaşında başka bir çocuk niye böyle bir emrivakiye maruz kalsın ki (büyük ihtimalle annesi de yanındadır )

Evlenmek isteyebilirsiniz kimseyi ilgilendirmez ama bir aceleniz yok sonuçta daha makul kişiler çıkacaktır karşınıza.
Genişletmek için tıkla...
Israrla odaya çıkmak istemedim ki. Ziyarete gelmiştim, doğal olarak görmek isterim. Benim annem 3 ay hastanede yattı. Bütün gelen ziyaretçileri odasında buyur ettik.
Evlenmek isteme benim değil, onun isteği. Bende olur mu, yapabilir miyim diye düşünüyorum.
 
SARI PAPATYAM06 .!.:
Israrla odaya çıkmak istemedim ki. Ziyarete gelmiştim, doğal olarak görmek isterim. Benim annem 3 ay hastanede yattı. Bütün gelen ziyaretçileri odasında buyur ettik.
Evlenmek isteme benim değil, onun isteği. Bende olur mu, yapabilir miyim diye düşünüyorum.
Genişletmek için tıkla...
Israrla veya değil odaya çıkmak sizin durumunuz da başlı başına absürt, o çıkalım dese bile çıkmanız uygun değil, hiç tanışmadığınız bir çocuğun nesini göreceksiniz, annenizi de ömrünüzde hiç görmediğiniz kişilerin ziyaret ettiğini sanmıyorum, çok açık aslında ama.

Yok illa bu kişi ile evlilik değildi kastettiğim, genel olarak evlenmek isteyebilirsiniz bu çok normal.
 
Evet siz adamla evlenmeyi düşünüyorsunuz ama o bence sizinle evlenmeyi düşünmüyor çünkü öyle bir düşüncesi olsa bir arkadaşım vesaire yani bir şekilde sizi tanıştırırdı böyle ay anam var burası kalabalık herkes var demezdi bence
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

C
çocuksu ebeveyn..
2 3 4
Yorumlar
63
Görüntüleme
2K
gulendam_34
G
busendnz
Kayınvalide sorunu ben mi cok abartip kafam da kuruyorum?
7 8 9
Yorumlar
160
Görüntüleme
8K
Muallimekatibe
M
J
  • Kilitli
Ciddi ilişkide evlilikten vazgeçme eşiği
2 3 4
Yorumlar
78
Görüntüleme
2K
Aysenaz11
Aysenaz11
U
KENDİMİ ÇOK ÇARESİZ HİSSEDİYORM NE YAPMALIYIM
Yorumlar
12
Görüntüleme
1K
promosyon
P
geceeeee
Kavga sonrası panik atak geçiren eşim, kendine gelemeyen ben
23 24 25
Yorumlar
493
Görüntüleme
13K
birmuhendisanne
birmuhendisanne
Back
X