Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Herkese merhaba
Bugün itibariyle 9 haftalık hamileyim. Planlı bir hamilelikti. Hamileliğimi öğrendiğim ilk günlerde her şey çokça heyecan vericiydi. Fakat çok uzun sürmedi.
Bulantılarımın başlamasıyla birlikte kendimi değişik ruh halleri içerisinde buldum. Hiçbir şeyden zevk alamıyorum. Yemek hazırlamak hatta yemek yemek bile tam işkence. Bugün rahatça yiyebildiğim yiyeceği ertesi gün son derece iğrendirici bulabiliyorum. Doğru düzgün yemek yiyemediğim için haliyle güçsüz ve bitkin hissediyorum.
Çalışan bi bayanım. İdare etmekte çok zorlanıyorum artık. İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Eşim sağolsun her konuda destekçi. Fazlasıyla yoğun çalıştığı halde ev işlerine çok yardımcı oluyor. Yemeğimi bile hazırlayıp önüme getiriyor. Böyle olunca da vicdan yapıyorum tabi.
Mide bulantım azalsa bile ya belim ağrıyo ya sırtım ya da başka bir yerim. Bütün bu ağrılar da mutsuz hissetmeme neden oluyor.
Hepsinden daha önemli gördüğüm bi durum var. Bazen hamile olduğum için gerçekten mutlu muyum diye soruyorum kendime. Hatta bazen hamile olduğumu bile unutuyorum. Bunun nedeni hamilelikten dolayı yaşadığım değişik ruh halleri olabilir mi sizce?
Etrafımdaki hamile arkadaşlarım ultrasona girmek için can atıyor gün sayıyor. Daha şimdiden anne olduklarını söylüyorlar. Ama ben henüz öyle hissedemiyorum. Onlar kadar hevesli bulmuyorum kendimi. Onlar mı abartıyor bende mi bir sorun var çözemiyorum.
Henüz bebeğimin hareketlerini hissetmediğim için mi benimseyemedim hamileliği?
Yeterince iyi bir anne olamayacak mıyım diye düşünmeden duramıyorum. Ya bebeğime yetemezsem?
Bu durum hep böyle mi devam edecek yoksa kendime zaman vermeli miyim?
Uzun oldu kusura bakmayın. Fikirlerinize çok ihtiyacım var. Şimdiden hepinize teşekkür ederim. Hayırlı cumalar..
Tek böyle hisseden benmişim gibi düşünmeye başlamıştım neredeyse.
Evet bi ilaç verdi doktorum ama hiçbir işe yaramadı nedense. Tuzlu çubukla bütünleştim diyebilirim.
Inanin geciyor. Saat basi kusan ve artik sinirleri bozulmus her kusmasindan sonra bogure bogure aglayan bir hamileydim. Az daha sabredin. Gecmeyecek gibi gelse bile geciyor, unutuluyor.Ben de 9 haftalik hamileyim ve yazdiklarinizi okuyunca her bir cumlesi tam olarak beni anlatiyor. Gercekten cok zormus hamilelik aslında hastalikmis. Dogum yapinca tüm bunlarin gececegini dusunuyorum ama hem ruhsal hem bedensel aci agrilar duyuyorum ve süreci idare etmek gercekten cok zor ve yipratici.
Ben de gececegini dusunuyorum tesekkurler yazdiklariniz icin ama yasarken hele ki bu ruh halinde insan karamsarliktan kolay kolay kurtulamiyor iste.Inanin geciyor. Saat basi kusan ve artik sinirleri bozulmus her kusmasindan sonra bogure bogure aglayan bir hamileydim. Az daha sabredin. Gecmeyecek gibi gelse bile geciyor, unutuluyor.
Hamilelik surecimiz cok benziyor. Zaman gectikce daha iyi hissedeceksiniz icinizi ferah tutun.Ben de gececegini dusunuyorum tesekkurler yazdiklariniz icin ama yasarken hele ki bu ruh halinde insan karamsarliktan kolay kolay kurtulamiyor iste.Ruh halim de cok degisti kendimi taniyamiyorum. 4. Haftadan itibaren tahammulsuz hicbir seyden zevk almayan surekli aglayan ve sikayetlenen birine donustum. Yemege alisverise gezmeye gitmekten cok hoslanan beni artik hicbirsey heyecanlandirmiyor. Aksam eve gelip esimle sohbet etmek dizi izlemek fikri bile cazip gelmez oldu. Rabbim tum hamilelere dayanma gucu ve saglikli bir surec nasip etsin.
Ben de boyleydim cok ama her gecen gun iyiye gidiyor. Merak etme. İyi olcak.Herkese merhaba
Bugün itibariyle 9 haftalık hamileyim. Planlı bir hamilelikti. Hamileliğimi öğrendiğim ilk günlerde her şey çokça heyecan vericiydi. Fakat çok uzun sürmedi.
Bulantılarımın başlamasıyla birlikte kendimi değişik ruh halleri içerisinde buldum. Hiçbir şeyden zevk alamıyorum. Yemek hazırlamak hatta yemek yemek bile tam işkence. Bugün rahatça yiyebildiğim yiyeceği ertesi gün son derece iğrendirici bulabiliyorum. Doğru düzgün yemek yiyemediğim için haliyle güçsüz ve bitkin hissediyorum.
Çalışan bi bayanım. İdare etmekte çok zorlanıyorum artık. İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Eşim sağolsun her konuda destekçi. Fazlasıyla yoğun çalıştığı halde ev işlerine çok yardımcı oluyor. Yemeğimi bile hazırlayıp önüme getiriyor. Böyle olunca da vicdan yapıyorum tabi.
Mide bulantım azalsa bile ya belim ağrıyo ya sırtım ya da başka bir yerim. Bütün bu ağrılar da mutsuz hissetmeme neden oluyor.
Hepsinden daha önemli gördüğüm bi durum var. Bazen hamile olduğum için gerçekten mutlu muyum diye soruyorum kendime. Hatta bazen hamile olduğumu bile unutuyorum. Bunun nedeni hamilelikten dolayı yaşadığım değişik ruh halleri olabilir mi sizce?
Etrafımdaki hamile arkadaşlarım ultrasona girmek için can atıyor gün sayıyor. Daha şimdiden anne olduklarını söylüyorlar. Ama ben henüz öyle hissedemiyorum. Onlar kadar hevesli bulmuyorum kendimi. Onlar mı abartıyor bende mi bir sorun var çözemiyorum.
Henüz bebeğimin hareketlerini hissetmediğim için mi benimseyemedim hamileliği?
Yeterince iyi bir anne olamayacak mıyım diye düşünmeden duramıyorum. Ya bebeğime yetemezsem?
Bu durum hep böyle mi devam edecek yoksa kendime zaman vermeli miyim?
Uzun oldu kusura bakmayın. Fikirlerinize çok ihtiyacım var. Şimdiden hepinize teşekkür ederim. Hayırlı cumalar..
Gebelikte benzer şeyleri yasadım ilk günler inanılmaz mutlu oldum ne zaman 7,8 haftalık oldu inanılmaz mutsuzluk mide bulantsı bas dönmesi halsizlik hep yatakta yatıyodm sonrada aglamalarım basladı gebelik ilerledikçe megersem hepsi hormonlar yüzündenmiş artı bende nefes darlıgıda vardı...9 ay boyunca ne yedigimden ne içtigimden keyif aldım ama dogunca tüm bunlar gecti iyi ki olmus diyorsun annelik cok güzel bir duyguHerkese merhaba
Bugün itibariyle 9 haftalık hamileyim. Planlı bir hamilelikti. Hamileliğimi öğrendiğim ilk günlerde her şey çokça heyecan vericiydi. Fakat çok uzun sürmedi.
Bulantılarımın başlamasıyla birlikte kendimi değişik ruh halleri içerisinde buldum. Hiçbir şeyden zevk alamıyorum. Yemek hazırlamak hatta yemek yemek bile tam işkence. Bugün rahatça yiyebildiğim yiyeceği ertesi gün son derece iğrendirici bulabiliyorum. Doğru düzgün yemek yiyemediğim için haliyle güçsüz ve bitkin hissediyorum.
Çalışan bi bayanım. İdare etmekte çok zorlanıyorum artık. İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Eşim sağolsun her konuda destekçi. Fazlasıyla yoğun çalıştığı halde ev işlerine çok yardımcı oluyor. Yemeğimi bile hazırlayıp önüme getiriyor. Böyle olunca da vicdan yapıyorum tabi.
Mide bulantım azalsa bile ya belim ağrıyo ya sırtım ya da başka bir yerim. Bütün bu ağrılar da mutsuz hissetmeme neden oluyor.
Hepsinden daha önemli gördüğüm bi durum var. Bazen hamile olduğum için gerçekten mutlu muyum diye soruyorum kendime. Hatta bazen hamile olduğumu bile unutuyorum. Bunun nedeni hamilelikten dolayı yaşadığım değişik ruh halleri olabilir mi sizce?
Etrafımdaki hamile arkadaşlarım ultrasona girmek için can atıyor gün sayıyor. Daha şimdiden anne olduklarını söylüyorlar. Ama ben henüz öyle hissedemiyorum. Onlar kadar hevesli bulmuyorum kendimi. Onlar mı abartıyor bende mi bir sorun var çözemiyorum.
Henüz bebeğimin hareketlerini hissetmediğim için mi benimseyemedim hamileliği?
Yeterince iyi bir anne olamayacak mıyım diye düşünmeden duramıyorum. Ya bebeğime yetemezsem?
Bu durum hep böyle mi devam edecek yoksa kendime zaman vermeli miyim?
Uzun oldu kusura bakmayın. Fikirlerinize çok ihtiyacım var. Şimdiden hepinize teşekkür ederim. Hayırlı cumalar..