Merhabalar,
7 aylik bir bebegim var. Cok sukur herhangi bir saglik sorunu yok,gelişimi de ayıyla uyumlu gidiyor. Ama inanılmaz huysuz mızmız bir bebek. Uyumadigi her an ağlıyor bağırıyor mizildaniyor. Kac kere doktora goturdum bir seyı mı var agr agrisi mi var diye,hiç bir şey yok. Sürekli kucak istiyor. Inanır misiniz tuvalete bile kucağımda gidiyoruz bazen yıkıyor ortalığı.
Oturduğum apartmanda zaten meşhur oldu bebegim, hangi komşuyla karşılaşsam allah yardımcın olsun ne çok ağlıyo duyuyoruz sesini diyorlar.
Elimden geldiğince sakin ve segkatli olmaya calisiyorum bebegime karsi. Bazen gercekten cileden cikiyorum,onu odada birakip baska odada yastiklari yumrukluyorum sakinlesip geri geliyorum.
Uyku eğitimi vermek istedim olmadı,kucaktan bırakayım ağlasin alışır dedim olmadi. Kendimi tamamen salmış durumdayım Zaten,sürekli onunla ilgileniyorum. Ama hep huzursuz hep mutsuz. Ne yapacağımı bilmez durumdayım.
Aslında konu açma nedenim biraz içimi dökmek,benim gibi bu dönemi atlatanlardan görüş almak.
Bu günler geçecek mı gerçekten? Neyi yanlış yapıyorum, nasil aşacağım bu durumu?
Onu çok seviyorum, iyi bir anne olmak icin elimden geleni yaptığımı sanıyorum ama bu aralar mutsuzluktan ölecek gibi hissediyorum...
7 aylik bir bebegim var. Cok sukur herhangi bir saglik sorunu yok,gelişimi de ayıyla uyumlu gidiyor. Ama inanılmaz huysuz mızmız bir bebek. Uyumadigi her an ağlıyor bağırıyor mizildaniyor. Kac kere doktora goturdum bir seyı mı var agr agrisi mi var diye,hiç bir şey yok. Sürekli kucak istiyor. Inanır misiniz tuvalete bile kucağımda gidiyoruz bazen yıkıyor ortalığı.
Oturduğum apartmanda zaten meşhur oldu bebegim, hangi komşuyla karşılaşsam allah yardımcın olsun ne çok ağlıyo duyuyoruz sesini diyorlar.
Elimden geldiğince sakin ve segkatli olmaya calisiyorum bebegime karsi. Bazen gercekten cileden cikiyorum,onu odada birakip baska odada yastiklari yumrukluyorum sakinlesip geri geliyorum.
Uyku eğitimi vermek istedim olmadı,kucaktan bırakayım ağlasin alışır dedim olmadi. Kendimi tamamen salmış durumdayım Zaten,sürekli onunla ilgileniyorum. Ama hep huzursuz hep mutsuz. Ne yapacağımı bilmez durumdayım.
Aslında konu açma nedenim biraz içimi dökmek,benim gibi bu dönemi atlatanlardan görüş almak.
Bu günler geçecek mı gerçekten? Neyi yanlış yapıyorum, nasil aşacağım bu durumu?
Onu çok seviyorum, iyi bir anne olmak icin elimden geleni yaptığımı sanıyorum ama bu aralar mutsuzluktan ölecek gibi hissediyorum...