- 28 Mart 2020
- 21.412
- En iyi cevaplar
- 1
- 65.101
- 598
- Konu Sahibi karalahana06
-
- #41
Özlediğiniz şey Muş değil, Muş'un ilk heyecanınız olması.
Anladım onu:) memlekete neden gidemiyorsunuz o kanun değişmedi mi diye sordumKız memleketi Muş değilmiş, ondan da aglasiyolardir karşılıklı
İlginç bir karı koca. Ağlaşıyorlarmış falan canlandırıyorum gözümde , bi gülme geliyor.Karalahana yıllar geçiyor ama sen hiç değişmiyorsun anlaşılan.
Karı koca bir aradasınız, çocuğunuz da var. Eski günleri konuşup karşılıklı ağlamak sabun, deterjan koklamak falan, ne yaşıyorsunuz böyle?
Komik desen komik değil, ciddiye alınacak bir konu hiç değil.
Gulmem gecmisti, sabun deterjan koklama diyince gene geldiler banaKaralahana yıllar geçiyor ama sen hiç değişmiyorsun anlaşılan.
Karı koca bir aradasınız, çocuğunuz da var. Eski günleri konuşup karşılıklı ağlamak sabun, deterjan koklamak falan, ne yaşıyorsunuz böyle?
Komik desen komik değil, ciddiye alınacak bir konu hiç değil.
Ben de eskileri çok özlüyorum hayatımın en şahane 4 yılını memleketim olmayan karadenizin bir ilinde geçirdim , şimdi yine memleketim olmayan doğunun bir ilindeyim tam 7 senedir ama hiç rahat ve huzurlu bir 7 yıl olmadı, bu halimize de şükür ama insan özlüyor işte, bir de aile de kayıplar olunca daha da bu hayattan tat alamaz oldum , şuan sadece yaşıyoruz işte.. Geçmişi özlemek hobim oldu artık ama yapacak bişey yok..Merhaba sevgili kk üyeleri. Son zamanlarda sürekli geçmişe özlem duymaya başladım, işe ilk başladığım yerdeki anılarım aklıma geldi, sonra ikinci görev yerimiz ve dostluklarımız. Muş'un çok küçük bir ilçesinde görev yapmıştık ve o kısıtlı imkanlarla bile bir sürü güzel şey yapmıştık, arkadaşlıklarımız çok iyiydi maşaallah. Sonrasında ise rotasyona tabii meslek sahibi olduğumuz için 3-5 senede bir yer değiştirdik tabii yeni gideceğimiz yeri kendimiz seçtik. Ama buna rağmen koca bir hayal kırıklığı yaşadık ve şu an bulunduğumuz şehre bir türlü alışamadık... 2 senedir buradayız. Hem pandemiye denk geldi hem doğum yaptım bir de çok ani gelişti tayin işlerimiz vs derken eşimle sürekli geçmişi yad eder olduk. Bazen öylesine bunalıyoruz ki oturup karşılıklı ağlıyoruz resmen... Şu an bulunduğumuz ilde her türlü imkan var ama manevi olarak bizi tatmin etmiyor. Memleketlerden uzaktayız Muş'tayken de aynı şekilde uzaktık ama hiç özlem duymazdık memleketlerimize... Şu an tatil olsa da gitsek, bayram gelse de gitsek modundayız. Çok Şükür burada da kalıcı değiliz ama ben dertleşmek istedim... Sürekli eski görev yerimizdeki resimlerimize bakıyoruz, hatta o zaman giydiğimiz kıyafetlere vs... Koku hafızası denilen bırak şey var ya mesela orada kullandığımız sabun, deterjan vs bunları alıyoruz falan :) Meslek gereği memleketlerimizde görev yapmıyoruz maalesef. Bunu ilk başta çok kafaya takmıyorduk ama pandemiden sonra öyle bunaldık ki keşke memleketimize gitsek moduna girdik. Her gidiş gelişimizde depresyona girer olduk. (Bebeğim henüz küçük bu anlattıklarım bebekten öncesini de kapsıyor) :)
Gulmem gecmisti, sabun deterjan koklama diyince gene geldiler bana
Sabun ve deterjanla kafayı buluyorlar demek ki. Konudan anladığım bu.İlginç bir karı koca. Ağlaşıyorlarmış falan canlandırıyorum gözümde , bi gülme geliyor.
Şişede durduğu gibi durmuyor tabiSabun ve deterjanla kafayı buluyorlar demek ki. Konudan anladığım bu.
Şehir değişiklikleri her zaman yıpratıcıdır. Asıl özlediğiniz de şehir değil oradaki dostluklar ve samimiyettir. Biz güneydoğuda bir sınır ilçesinde yaşadık 6 yıl, sonra batıda bir sahil şehrine hem de benim memleketim olan yere tayin olduk. Çok mutlu olmamız gerekirken şoka girdik çünkü dostlarımızı özlemiştik, burada arkadaş edinene kadar da çok bocaladık. Heldiğimizde oğlum küçüktü ve kızıma hamileydim, bunlar bizi daha da zorladı çünkü onlar da insana ihtiyaç duyuyordu. Komşulardan iş arkadaşlarından çevre oluşturmaya çalışın, zamanla burada da mutlu olursunuz emin olun. Lojman şansınız varsa kullanın, lojman ilişkileri daha sıcak ve tatmin edici oluyorMerhaba sevgili kk üyeleri. Son zamanlarda sürekli geçmişe özlem duymaya başladım, işe ilk başladığım yerdeki anılarım aklıma geldi, sonra ikinci görev yerimiz ve dostluklarımız. Muş'un çok küçük bir ilçesinde görev yapmıştık ve o kısıtlı imkanlarla bile bir sürü güzel şey yapmıştık, arkadaşlıklarımız çok iyiydi maşaallah. Sonrasında ise rotasyona tabii meslek sahibi olduğumuz için 3-5 senede bir yer değiştirdik tabii yeni gideceğimiz yeri kendimiz seçtik. Ama buna rağmen koca bir hayal kırıklığı yaşadık ve şu an bulunduğumuz şehre bir türlü alışamadık... 2 senedir buradayız. Hem pandemiye denk geldi hem doğum yaptım bir de çok ani gelişti tayin işlerimiz vs derken eşimle sürekli geçmişi yad eder olduk. Bazen öylesine bunalıyoruz ki oturup karşılıklı ağlıyoruz resmen... Şu an bulunduğumuz ilde her türlü imkan var ama manevi olarak bizi tatmin etmiyor. Memleketlerden uzaktayız Muş'tayken de aynı şekilde uzaktık ama hiç özlem duymazdık memleketlerimize... Şu an tatil olsa da gitsek, bayram gelse de gitsek modundayız. Çok Şükür burada da kalıcı değiliz ama ben dertleşmek istedim... Sürekli eski görev yerimizdeki resimlerimize bakıyoruz, hatta o zaman giydiğimiz kıyafetlere vs... Koku hafızası denilen bırak şey var ya mesela orada kullandığımız sabun, deterjan vs bunları alıyoruz falan :) Meslek gereği memleketlerimizde görev yapmıyoruz maalesef. Bunu ilk başta çok kafaya takmıyorduk ama pandemiden sonra öyle bunaldık ki keşke memleketimize gitsek moduna girdik. Her gidiş gelişimizde depresyona girer olduk. (Bebeğim henüz küçük bu anlattıklarım bebekten öncesini de kapsıyor) :)
Bir de görsen koca şehir sadece bir caddeden ibaret işim gereği görme imkanim olmuştu ama konu sahibi maneviyatını sevmiş anladığım kadarıyla şehirden çok.Muş'un yerlisi bile bu kadar sevmiyodur Muş'u
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?