- 19 Temmuz 2011
- 1.221
- 814
- 323
- Konu Sahibi sonbaharsonuyok
- #1
Merhaba kadınlar kulübü üyeleri. Günlerdir düşünüp duruyorum. Buraya yazmak istedim. Eşimle uzun yıllar süren çok güzel bir beraberlik sonrasında evlendik. Evlendiğimizde eşimin ciddi sağlık sorunları vardı hala da var. Ailesi buna rağmen bizlere zorluk çıkardı. Eşim ve ben zaten en güçsüz olduğumuz anlar olduğundan onlara tepki veremedik. Maddi sorunlar ailenin hiç destek olmaması derken ilk seneler hep dertli geçti. Sonunda ben de hastalandım. Ölümden döndüm. Yeniden yeniden ayağa kalktık kalkmasına ama ben bir türlü aşamadım ailesinin yaptıklarını. Yaşamam mümkün olduğu halde yaşayamadığım mutlulukları düşünüyorum. Öfkeliyim. Nefret kimseden edemem de öfke beni bitiriyor. Destek aldım bu süreçte anladım ki aşırı fedakar ve çok iyilik yapan biriyim. Bu huyumu değiştirmek insanlardan nefret etmek gibi bir gayem yok ama nasıl onlara bana yaptıklarını gösteririm? Hala bana çıkardıkları sorunlarla baş edebilirim bilmiyorum. Eşim mesafe koyamıyor kimseye tepki veremez mizacı böyle çok iyi biri.
Ailesi neden sizi istemedi diyeceksiniz? Tamamen hırs. Hiçbir sebebi yok. Yani geri kafalılık dışında. Çalışan kendi ayakları üzerinde duran biriyim. Onlara saygısızlık da etmem ama başım da dik gezerim. Onlar dışında tüm aile çok sever beni. Ama onların tepkileri ve hastalıklar anne baba olamamak bizi yordu. Nasıl toparlarız bilmiyorum. Her şeye çok üzülüyorum.
Eşimle boşanma fikrini de konuştum. Ama ikili ilişkimiz öyle sağlam ki. Bir de bizi bir arada tutan biribirimize bakmamız sanırım. Zor zamanların insanlarıyız. Maddi sorunlar sıkıntılar bizi dağıtamıyor da ailesi mahvediyor. Mesela ömrümde ilk kez güzel bir evde yaşıyorum ama kira yüksek geldiği ve sağlık harcamaları çok olduğu için uygun ve kötü bir eve geçiyorum şu an. Ama eşimin ailesi birikime birikim katıyor. Diğer çocuklarına veriyor. Beklentim olmasa da zoruma gidiyor çünkü aynı insanlar kendime ev alamadım diye laf ediyorlar beni suçluyorlar. Baş edemiyorum.
Ailesi neden sizi istemedi diyeceksiniz? Tamamen hırs. Hiçbir sebebi yok. Yani geri kafalılık dışında. Çalışan kendi ayakları üzerinde duran biriyim. Onlara saygısızlık da etmem ama başım da dik gezerim. Onlar dışında tüm aile çok sever beni. Ama onların tepkileri ve hastalıklar anne baba olamamak bizi yordu. Nasıl toparlarız bilmiyorum. Her şeye çok üzülüyorum.
Eşimle boşanma fikrini de konuştum. Ama ikili ilişkimiz öyle sağlam ki. Bir de bizi bir arada tutan biribirimize bakmamız sanırım. Zor zamanların insanlarıyız. Maddi sorunlar sıkıntılar bizi dağıtamıyor da ailesi mahvediyor. Mesela ömrümde ilk kez güzel bir evde yaşıyorum ama kira yüksek geldiği ve sağlık harcamaları çok olduğu için uygun ve kötü bir eve geçiyorum şu an. Ama eşimin ailesi birikime birikim katıyor. Diğer çocuklarına veriyor. Beklentim olmasa da zoruma gidiyor çünkü aynı insanlar kendime ev alamadım diye laf ediyorlar beni suçluyorlar. Baş edemiyorum.
