Aslında isteyince oluyormuş black_swan
Direnme bence artık!
Bende çok direndim onu unutmamak için
Sevgimi gerek özlemle gerek nefretle gerek acıyla besleyip durdum
Ama ne için nereye kadar ?
Karşında seni seven bir adam yok sana sahip çıkan bir adam yok
Kimin için savaş veriyosun
Ya insan nedense bu hayatta en çok kendine işkence ediyor
Başkaları için herşeyi yapıyoruz da kendi canımızı neden hiç düşünmüyoruz
Bize bir şey olsa asıl sevenlerimiz ailemiz kanımız canımız onlar ne hale düşer neden bunu hiç düşünmüyoruz
Aynı yollardan geçtik seninle herkesin yaşadığı kendine ağır ama bir kere kurtulmayı iste ne olur
Sadece bir kez ...
Yapabilirsin kendine inan lütfen güven kendine
Aramızda bir bağ var diyosun ya hani inan bana öyle bir bağ yok
Bunu çok sonradan anlıyor insan
Sende görüceksin bunu önemli olan geç olmasın
Geç kalma artık hayata
Bir yerlerden başla sıkı sıkı sarıl
Kendine yazık etme
böyle yaparak değerimin hiçe indiğinin farkındayım. çok acizce görünüyor karşı tarafa, tabii saygı duymaz. bu sürecin uzamasının tek nedeni benim iletişimi devam ettirmem oldu. iletişim bile denemez buna gerçi. onun ego tatmini sadece. evet isteyen gelir görürdü..ama gelmedi.
psikolojik yardım dediğiniz antidepresan tedavisi. kullanmak istemiyorum ki. bakın mesela burda arkadaşların yazdığı iki satır bile bana psikolojik yardım oluyorherkese teşekkür ederim..
Sen kendini unutmamaya odaklamışsın sanki. Az bir zaman da değil kendi dediğin gibi.
Keşke her acı aşk acısı gibi olsa..Umarım hayat sana başka acı yaşatmaz bunu anlaman açısından.
Hayat o kadar güzel ki bunu hayatın kıyısına gelip de kaybetmekle, tutunmak arasında kalan insanlara sor bir de. Hayatlarında üzüldükleri şeyler için değip değmediği.
Kendini başka şeylere kanalize etmeye çalış.
Onu yüreğinden atmak icin ugrasma yasadiklariniz guzeldi tamam o ölmedi yaşıyor.
Hemen hemen hepimiz birilerini anılarımizda yasatmaya alışıyoruz.
nasıl desem, nasıl anlatsam.. bugünlerde kendimi çok yalnız hissediyorum. ve mutsuz . ve tükenmiş. sanki hayatta bir arpa boyu yol alamamış gibi. etrafımdaki insanlara bakıyorum, hepsi gözüme mutlu görünüyor, hepsi hayatın içindeler, bir ben hayata kıyıdan bakıyormuşum hissine kapılıyorum. bazen umut doluyum, neşeleniyorum ama sonrasında hemen yeniliyorum. sürekli bir ağlama hissi, isteği.. aslında canımı en çok sıkan şey ayrıldığım kişi. üç ay sonra ayrılalı 2 sene olacak. bu süre boyunca belli aralıklarla aradı. ama sadece aradı. ne dönmek istedi ne sevdiğini söyledi hiçbir şey. ve ben her defasında onu sevdiğimi söyledim. bunu her duyduğunda yerinden daha da emin oldu ve o orda keyiflendikçe hayatı daha da yolunda gittikçe ben burda giderek soldum. yaşam enerjim tükendi.sağlığım bozuldu. farklı şehirlerdeyiz ve 2 senedir yüzünü görmedim. insanlar bunca zamanda bırakın hala yas tutmayı başkasına aşık oluyor, evleniyor hatta çocuk sahibi oluyor, bambaşka bir dünya kuruyorlar kendilerine. bir ben devam etmeyi başaramadım sanki. ama neden?
bu kadar saplanıp kalmayı anlamıyorum. bir daha kimseye kalbim atmayacak gibi hissediyorum bazen, kimseyi onun gibi sevemeyeceğimi..29 yaşındayım çocuk da değilim. yaşandı olmadı bitti, diyemiyorum. hala aramdaki bağı hissediyorum. en kötü his bu. çok kuvvetli bir bağın varlığını hissediyorum ve sanki bu kopmayacakmış gibi geliyor ve hiçbir zaman kurtulamayacakmışım gibi hissediyorum. bazen diyorum ki onunla asla olmazdı, allahın sevgili kuluyum ki nasip etmedi, ama sonra o yakıcı özlemi duyuyorum. birlikte geçtiğimiz yerlere oturduğumuz mekanlara bakarken hala burnumun direği sızlıyor. 2 sene sonra bile.. kaç ay sonra yine geçtiğimiz hafta aradı ve benim bütün dengemi altüst etti yeniden. beni boşluğa savurdu. bu ne zaman son bulacak? kurtulmak istiyorum artık bu durumdan. benim için sokaktaki insandan farksız olmasını istiyorum. duygu değerini tamamen yitirmesini.
içimi dökmek istedim..belki bir tavsiyeniz bir sözünüz beni güçlü hissettirir..
ay siz de hiç işi bilmiyosunuz seni hala seviyorum derseniz dönmez tabi
ayrıldıktan bi ay sonra yeni sevgili bulup mutluyum pozları verseydiniz
aradığında da aşağılayıp ne aradın pislik arama bida beni deseydiniz
şimdiye çoktan size dönmüştü
kulağa tuhaf salakça ve adice gelebilir ama hep işe yaramıştır
yaran hiç kabuk bağlamamış ki iyleşsin.... her telefonla yaranı deşmesine izin veriyorsun... bahane aramaktan vaz geç ve numaranı değiştirmekle başla işe... evi arasa ne diyecek... adamda sadistmi ikidebir üzmekten haz mı alıyor. ne diye arıyor sizi...
kendine yeni temiz bir sayfa aç... şunu düşün ilerde gerçekten seni hak eden biri çıktığında bu yaşadıklarına güleceksin, sonra neden o yıllarımı heba ettim diye iç geçireceksin. bitir içinde... demekki bitmesi gerekiyormuş...
Hayır hayır kesinlikle antidepresant tedavisi deği. Ben karşıyım öyle şeylere.Konuşarak aşma diyelim:)
öncelikle seni çok iyi anlıyorum çok üzüldüm durumunayıllardır aynı numaram onun için değiştiremem diyorsun ama hiç bişe senin psikolojinden daha öneml değilki canım çok sevdiğin insanı unutmak zor o dünyanın en kötü insanıda olsa biliyosun farkındasın ama güzel anıların aklına gelir hep kötüler gelmez bence ne zaman başka birine aşık olursun o zaman unutursun
haklısınız. ben de kendime söylüyorum hayatta başka ne acılar var allah onlarla sınamasın. gerçekten bir damla gözyaşıma değmedi ama ben okyanuslar biriktirdim. başkalarına çok inanarak söylüyorum hep, kendine değer ver kendini önemse en değerli sensin diye. ama iş bana gelince bunu yapamadım.artık yapma zamanım geldi.
bu sigarayı bırakmak gibi bir şey. karar verirsen kendin için iyilik yapmış olursun. ve sigara bırakılırken ertelenmez azaltarak gidilmez. Pat diye olması lazım. Sen de aynen böyle ilk önce bir silkelen. Çok temsili olsa bile toprakla kendini. havalar da çok güzel, çık dolaş açık havada ayaklarını kuma bas..Mantıklı düşünen birisin bunları uygulaman lazım. Beklemek için gerekçen var mı?
evet biliyorum. birden olmalı pat diye. bıçak gibi kesilmeli.ama öyle olsun istiyorum ki o insana karşı içimde hiçbir duygu kalmasın. bir insan olarak göreyim sadece, nefret duymayayım.şuanki nefretimin haddi hesabı yok canımı çok yaktı. nefretim geçse belki yerine şefkat gelir. o zaman onu içimden uğurlarım..yapamadım bunca zaman. şu affedin bağışlayın kitaplarından da okudum bir sürü hiç fayda etmiyor. neyse, allah büyüktür..
bizim ayrılığımız da ayrılık gibi olmadı diyebilirim. zaten çok iniş çıkışlı bir ilişkiydi. birkaç kere ayrılıp barıştık. hep gitmek isteyen bendim çünkü mutsuz ediyordu. son zamanlarda çok ilgisiz sevgisiz bir insana dönüştü. ki evlilik planları yapıyorduk. sonrasında beni çok yaralayan bişey yaptı. işyerinden biriyle yakınlaştı. kabul etmiyor ama gerçek bu. o günden sonra da iflah olmadım ben.
sevgi, nefret hep bunlar birbirinin türevleri. ilgilenmediğin insandan nefret de etmezsin. İçinde bir şey kalmıştır mutlaka. Şefkat de duyma sayfayı çevir sadece.
o kitaplardan ben de çok okudum. nedese yazıldığı kadar kolay olmuyor uygulamak. Her şey insanın kendisinde.
evet sizi biliyorum bazı konularınızdan. inşallah huzursuzluklar biter de yüreğiniz ferahlar. hele evliyken kimbilir ne kadar zordur tahmin edebiliyorum. aynı dediğiniz gibi oluyor. mesela bakıyorum üç cevapsız arama yapmış bir önceki gece. sabah görüyorum. akşam yatarken telefonumu sessize alırım. yanıt vermediysem birkaç günsonra bakıyorum gece yine aramış. tabi tahammül edemiyorum başlıyorum mesajla saymaya.aramaya asla cesaretim yok. çünkü ne şekilde telefonu açar, açıp da bana nasıl muamele yapar bu beni çok korkutuyor. bir kere o aradığının ertesinde ben gündüz aradım onu, telefonu böyle başından savarcasına buyur diyerek açtı. nasıl kötü oldum nasıl aşağılanmış hissettim. dedim ki gece aramışsın derdin ne yine. aradığımın farkında değilim dedi böyle köpek gibi davrandı bana. şimdi bu insana ne konuşsan boş. bari arama da bir parça gururun kalsın. bir daha da kesinlikle ben aramadım. işte bazen tutamayıp mesaj yazıyorum.neler söylüyorum cevap bile vermiyor. neden? e çünkü istediğini aldı. bir daha izin vermeyeceğim.
şu cümleniz ''beni yaralayan bişey yaptı işyerinden biriyle yakınlaştı'' işte anahtar burda... sanırım siz onun başkasıyla yakınlaşmış olmasını kabullenemiyorsunuz bence bunu iyice bir düşünün belki duygularınız çok karışık olduğundan onu özlüyormusunuz yoksa o yaptığını mı kabullenmek istemiyorsunuz ayırt edemiyor olabilirsiniz ve yeniden başkasını sevemiyor olmanızın altında yatan neden de aynı duyguyu başkasının da size yaşatacak olma ihtimalinden korkuyor olabilirsiniz.
hala kabullenemedim evet. ama kendimi de anlayamıyorum. hem kabullenemiyorum nefretle doluyum, hem de cayır cayır özlediğimi hissediyorum şimdi karşımda olsa saatlerce sarılırım kokusunu içime çekerim koklaya koklaya öperim diyorum. patalojik bir hal aldı
teşekkür ederim canım inşallah benimde tek teminnim o. İşte bütün anlattıklarının nasıl bişey olduğunu biliyorum o yüzden kendi hayatına bakmayı dene inan evlendikten sonrada unutamıyosun sana yaptıklarını mutlaka aklına geliyo sen bana böyle davranmıştın şöyle demiştin şu kızla konuştun fln böyle devam ediyo için içini yiyo ister istemez mutsuz oluyosun. Ulaşılmaz olduğu için bu şekilde senden kaçtığı için vazgeçilmez geliyo sana ama biraz etrafına bakmayı denesen süslenip püslenip gezip tozsan hayatına baksan hiç aklına bile gelmeyecek bi süre sonra
sanırım takıntı yapmışsınız ve yaşadığınız bu olay takıntı yapmanıza neden olmuş çünkü ayrılığı isteyen hep siz olmuşsunuz eğer öyle bir olay yaşanmadan ayrılmış olsaydınız böyle takıntılı bir hal almazdı o kişi sizde. yani çok mu matah biri beyaz atlı prens mi bu çocuk, unutun gitsin...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?