4 mesaj yazmışsınız dördündede gelin haklı deyip durmuşsunuz.Ben gelin haksız diye iddiamı ediyorum?
Bu arada çocuk evde beni model alıyor ben sabahtan akşama kadar eşimle oğlumla dövüşüp duruyorum.heryere vurup kırıyorum.Eşimde öyle olunca haliyle çocukta bizi örnek alıyor.Ne yapalım değiştirmiyoruz biz kendimizi.Çocuğu nasıl değiştirelim değil mi?
buyrun hanımefendi
pskolog eda gökdumanın yazısından alıntıdır
Bu yaş dönemi anne- babaların çocuk gelişiminde en çok zorlandıkları ve yoruldukları dönemdir. Yemek yemede direnme, uyku uyumak istememe, söz dinlememe, anne-baba-arkadaşa vurma - ne denirse tam tersini yapma, kendisini yerlere fırlatma, kafasını vurma . Bebeklik dönemi sonrasında size uyum sağlamasını beklerken bu inatlaşmalar ya da öfke nöbetleri nereden çıktı demeyin. Çünkü çocuğunuz özerklik döneminde .( 12-36. aylar ) Özerklik dönemi çocuğunuzun kendisini ortaya koyduğu, her şeyin kendisinin olmasını istediği, istediği kıyafeti giymek istediği dönemdir
çocuğun akranlarına vurması, ısırması, eşyaları fırlatması,tekmelemesi, tükürmesi ve zarar vermeyi amaçlayan tehditler Şeklinde sözel saldırılarda bulunmasıdır.
Sürekli ve aşırı biçimde saldırgan olan çocuk sinirli, anlaşılmaz, eyleme hazır ve aşırı geçimsizdir. İlişkileri gergin ve sürtüşmelidir. Hemen parlar ve kavgaya hazırdır. Durmadan kuralları çiğner ve ceza görür. Bu çocuklar cezadan etkilenmez ya da kısa süreli etkilenmiş gibi görünürler. Olağan anlaşmazlıkları bile bilek gücüyle çözmeye çalışırlar.Tepkileri ölçüsüz ve durumla orantısızdır. Öfkesini yenemez ve hep kendini haklı çıkarmaya çalışır. Bu çocuklar evde okulda sürekli sorun yaratırlar ve yetişkinlerle sürekli çatışma içindedirler. Genellikle erkek çocuklar daha saldırgandırlar.
SALDIRGANLIĞIN NEDENLERI
1-Saldırgan davranışların ebeveynler tarafından ödüllendirilmesi. Geleneksel kültürün erkek çocuğun saldırganlığını onaylaması(Ör: parkta iki çocuk birbirini döver. Biri daha çok dayak yerse, annesinin çocuğunun kendisini savunamadığı düşüncesiyle üzülmesi)
2-Çocuğun yetişkinlerden katı ceza, anlayışsızlık ve yetersiz sevgi görmesi
3-Babanın uzun süreli yokluğunda, annenin sürekli çocuğun etrafında olmasıyla ortaya çıkan feministik ortam
4-TV. Ve kitle iletişimim araçlarının olumsuz etkisi(Kurtlar Vadisi örneği ver.)
5-Ana-baba tutumlarının olumsuzluğu, çocukla aralarındaki iletişimin iyi olmaması
6-Çocuğun ana-babasından dayak yemesi
7-Beyin zarı iltihabı, beyin zedelenmesi gibi fizyolojik sorunlar
SALDIRGAN DAVRANIŞLARI NASIL ÖNLEYEBILIRIZ
1-Her şeyden önce ana-baba çocuğa saldırganlık modeli olmamalıdır.(Evde dayak yiyen bir çocuk varsa kardeşini dövüyor. Kardeşi yoksa okulda en ufak bir sorunda arkadaşına vuruyor. Ya da hayvanlara eziyet ediyor.)Çünkü dayak herkes için olumsuz duygular yaratır.
2-Çok fazla saldırgan davranışlara tolerans gösterilmemelidir.Çocuğun istekleri bu tip davranışlar yapınca yerine getiriliyorsa, çocuk isteklerini yaptırmada araç olarak görmeye başlar. Bu yolla istekleri yerine getirilmemelidir.Saldırgan davranışlar ödüllendirilmemeli ve onun bu davranışının istenmeyen bir davranış olduğu hemen gösterilmelidir.
3-Saldırgan davranışlar kesinlikle dayakla cezalandırılmamalıdır.Ana-babanın ilgisi sevgisi azaldığında ve fiziksel cezalar uzun süre devam ettiğinde, çocukta saldırgan, asi, sorumsuz davranışlar gelişir. Saldırgan davranışlar ortaya çıktığında, yetişkinler sakin davranmalı, anormal duygusal tepkiler yerine ben dilini kullanmalıdır.(Böyle davrandığın için üzüldüm) Dayak saldırgan davranışın hemen bitiminde uygulandığı zaman, onun hemen kesilmesini sağlayabilir ancak,çocukta düşmanca duygular geliştirir.
4-Çocuk gergin ve sinirliyken onunla tartışmamalı, sakinleşmesini beklemeli ve daha sonra davranışı ile ilgili konuşulmalıdır.
5-Çocuğa sosyal olgunluğuna uygun çeşitli sorumluluklar verilmeli, başarabileceği kadarıyla bir çok Şeyleri başlatıp, bitirmesi sağlanmalıdır. Çocuk başarma duygusunu yaşamalıdır.
6-Çocuğa bu davranışın dezavantajları gösterilmelidir.Saldırgan davranışları ile isteklerini elde edemeyeceğini, istediği Şeyleri kaybettiğini görmeli ve yaşamalıdır.
7-Olumlu davranışı pekiştirme: Ana-baba ve diğer yetişkinler çocuğun olumlu davranışını görüp, olumsuz davranışı görmemezlikten gelmelidir.Çocuk bu davranışı yapmadığında sözel olarak ödüllendirilmelidir. Ör:10dk. Kavga etmeden ve bağırmadan oynadığında bu sözel olarak ödüllendirme.
8-Çocuğun dışarıda oynamasına izin verme, bu çocuğun gerilimini azaltır ve enerjisini boşaltma imkanı sağlar.
9-Saldırgan davranış diğer çocukların güvenliğini ciddi bir Şekilde tehdit etmedikçe bu davranışın üstünde durmamak gerekir.
10-Kendi kendine konuşma:Çocuk oldukça dürtüsel davranıyorsa ve onun bu yönünü kontrol etmede güçlük yaşanıyorsa;çocuğa başkalarına vuracağı zaman, kendi kendini engelleyici cümleler söylemesi öğretilebilir.Ör:10'na kadar say ve ona vurma gibi.
11-Çocuk saldırgan modellerle karşı karşıya getirilmemelidir.TV.deki Şiddet içeren programları seyretmesi engellenmelidir.Eğer kesinlikle engel olunamıyorsa, ana-baba çocukla birlikte seyrederek Şiddetin sonuçlarını tartışabilirler.Ayrıca bu Şiddet filmlerinin gerçek yaşamın modeli değil, kurmaca olduğu çocuğa anlatılabilir.
12-Kızgınlıktan kurtulmak için alternatifler bulunabilir. Yumruklanabilen kil, çakılabilen çiviler,resim çizme, boyama çocuğun kızgınlık duygularını kontrol altına almayı sağlayabilir. Ayrıca futbol,basketbol gibi sporlar kabul gören çıkış yollarıdır.
13-Her yaş ve dönemde çocuğun temel ihtiyaçları zamanında yerine getirilmelidir.
14-Bu çocukların özellikle baba ile daha çok birlikte olması sağlanmalıdır.
15-Anne-babalar bu çocuklarla iletişim kurarken ben dilini kullanmalıdır.Ör:Böyle kavga ettiğin zaman rahatsız oluyorum, üzülüyorum gibi.kişiler duygu, düşünce ve ihtiyaçlarını davranış anında dile getirmelidir.
A
Benim kızım 20 aylık ve ilk doğduğu günden beri abimin 4 yaşındaki kızı nerde görse , her yanından geçtiğinde kızımı dövüyor vuruyor
Bir keresinde dudağını patlattı bir keresinde bilerek kafasını tüm gücüyle duvara vurdu bir keresinde karnına oturmuş zıplıyordu daha unuttuğum bir sürü örnek
Ve ben kızına sahip çıkmayan bir kez bile dur demeyen bir kez olsun niye yaptın diye sorgulamayan yengem yüzünden abimin kızına karşı artık yavaş yavaş tahammülümün azaldığını farkettim en son geçen bayram yanaklarını tırnaklamıştı bayram bitti yinede 1 hafta yüzünde tırnak izleriyle dolaştı kızım ve ben artık yiğenime 20 aydır ilk kez ne yaptığını sanıyosun sen diye kızdığımda kızına hiç bir şekilde terbiye vermeyen yengem birden bakışlarıyla dövdü beni.
Yengeme dönüp dedim ki bunu senin yapman gerekir di 20 aydır bir kez bile kızına dur demedin yapma demedin aksine bir ortamda konusu açıldığında hep yiğenimi savundun o yapmaz o etmez çok zeki kızın var maşallah daha şimdiden tüm harfleri renkleri sayıları herşeyi biliyor da vurulmayacağınımı bilmiyor ben senin kızına terbiye veremem lütfen bir daha olmaması için özen göster sahip çık yiğenim yüzünden ben kızımı kucağımdan indirmiyorum kızım en ufak bir karşılık vermedi ona bugüne kadar çünkü zaten savunmayı bilmiyor ki daha ayrıca bunları hiç bir sebep yokken yapıyor oyuncak kavgası falan değil yanından geçerken vuruyor itiyor ve eşimde kızımda şimdi yiğenimden nefret ediyorlar. Artık tahammül edemiyorlar bence sizin gelininizde artık tahammül edemiyordur belki oda farkında olmadan kızıp bağırıyordur tamam siz çocuğunuza kızıyormuşsunuz ama ne kadar olsa da onunda evladının canı yanıyor hiç konuşup neden bağırıyorsun falan demeyin çocuklar büyür unutur siz ve gelininiz unutmazsınız ben bir kere söyledim ama bizim gelin kılını kıpırdatmadığı için artık ben uyarmak zorunda kaldım...
arkadaşım bu yazdıkların hangisini çocuğa yakıştırdın çok merak ediyorum doğrusu 2,5 yaşında bebeklikten henüz çıkmış bir çocuktan bahsediyoruz...çocuğun gösterdiği davranışlar gayet normal ve sağlıklı ve bu gecici bir durum.sizin yazdıklarınız gibi bir durum yok ortada kusura bakmayın ama çocuğu sorunlu hasta yaptınız bu yazdıklarınız ileriki yaşlarda 6-7-8.yaşlarda yaşanmış olsa amenna ama karşımızdaki bebeklikten henüz çıkmış bir çoçuk.
benimde 2,5 yaşında bir kızım var ve çocuk pskolojine çok meraklı ve çocuk beynine hayranım.
ben olsam ben de bağırırdım ne yani sizinkine geldi mi çocuk onunki çocuk değil mi..öyle ikazz etmek yerine daha net çocuğunuzu terbiye edin bence.sürekli canı yanan karşı taraf ama siz hala çocuğunuza bağırıyor diye alınganlık yapıyorsunuz pes yani
Yakıştırmakla ilgisi yok!..Ortada bir sorun varsa görmezden gelinemez...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?