Gittikçe yanlızlaşıyorum ve kimsem yok gibi hissediyorum.

Merhaba hanımlar;
Nerden başlayım, nasıl anlatayım bilmiyorum. İfade güçlüğü cekiyorum sanırım.
15+4 günlük hamileyim. Bir bebeğim olmasını hep istiyodum ve isteyerek bilinçli sekilde yaptık.
Eşim doğuda ve terörün yogun oldugu hakkarinin bir dağında görevde 2 yıldır temmuz ayında gelecek allah nasip ederse...
Ben ise ailemin yanına yakın bir yer tuttum oradayım butun cevrem orada akrabalar , arkadaşlar....
Annem bizi babasız büyüttü ona ne kadar teşekkür etsem azdır , güçlü bir kadın annem allah bin kere razı olsun ondan. Çoğu kişi yapamaz onun yaptığını.
Çocukluğumdan beri annem beni hep sevmediğim onunda pek sevmedigi insanlara benzetir hep. Bundan rahatsız olduğumu hep ifade ederim ama hala da benzetmeye devam eder inatla.
Beni sevmedigi hep yerdigi insanlara benzettigi için huyumu suyumu benide sevmedigini düşünürdüm hep küçüklüğümden beri...
Bunun yanında ablamlar ile hep bana farklı davrandı onların yeri hep ayrı idi. Onlarla hep övünürdu beni ise.hep yererdi.
Bu ve bunun gibi şeylerle büyüdüm hep yanlız hissettim kendimi.. hep kimsem yok gibi... sevilmeyen herşeyi her hareketi batan biriydim. Düşüncelerim hep ters geliyordu onalra. Kendimi bastırıp onlar gibi düşünmeye çalıştım hep ama olmadı.
Eşim uzakta olduğu icin annem ara ara yanimda kalırdı ama rvde kedim olduğu için bu annemi hep rahatsız etti. Hep söylendi bir kediye beni tercih ediyosun dedi. Kedimi verecek birilerini aradı. Yani 2 yıldır hep hep hep kedim konuşuldu. Tüyü, ona yaptığım masraf, kumu, herseyi aklınıza gelebilecek. Kedimde asabi kolumuzu bacağımızi yırtıyor. Ama bunun için sokaka atamam. Ablamlar kedimin tüyünü huyunu bahane edip evime gelmediler çocuklara saldırıyor diye. Halbuki hep odaya koyuyorum kedimi onlar gelince.
Bugun ablamın arkadaşınn eşi vefat etti ablamın da iki tane cocugu var annem bana kızım çocuklara sen bakar mısın diye bile sormadan? Ablana gidelim sen cocuklara bak biz cenazeye gidecegiz dedi. Bende sinirlendim çünkü hamileyim karnim belim başım her yanım ağrıyor. Kolumu kaldıracak halim dahi yok.
Bide eşim daga göreve çıkacak bu yüzden beynen cok yorgunum biseymi olacak tedirginliği.
Emrivakileri hic bitmiyor hep hep ben ayak uyduruyorum. Bir gune bir gun ya sen iyi isen bakar misin yok. Gel git gel git.... bu Benim canımı epeydir sıkıyor ama anlatamıyorum bir türlü.
Annem hamile halimle canımı cok sıktı bende sinirlendim ve onunla tartıştık.
Bana kedin evine sığıyor ben sığmıyorum senden bisey bekleyende suç. Bu zmana kadar ne yaptın zaten. Gibi gibi daha bir ton sey soyledi. Buna karşılık bende söyledim. Her yerim agriyor bir gun olsun sormuyor etmiyorsunuz dedim.
Bu halimle bile kedi kedi diyosun dedim.
Sokaga mi atayim dedim. Az kaldı esin gelsin gelmem evine dedi.
Bende ben kimseyi mecbur bırakmıyorum dedim. Surekli ediniyosun surekli birseyler söylüyorsun bunyastan sonra seni mecbur bırakamam nerde mutlu isen orda kal dedim.
Beni kovuyosun dedi. Halbuki benim soylemek istedigim cok farklı.... anlamıyor kimse beni. Kendimi cok yanlız hissediyorum hamilelik psikolojisii ile bebek icin erken mi diyorum kendimi hazır hissetmiyorum suan.
Eşimle bile konusmak istemiyirum telefonda. Kaçıp gitmek istiyorum herseyden herkesten.... bunalımdayım((
Hep yanlız olqn benim diyoeum ki demek ki bende problem canımdan bile beziyorum bazen.
Uzun oldu okuyanlara teşekkürler

Canım ilk önce Allah bebeğini sağ salim kucağına almayı nasip etsin. Annem beni de pek sevmez. Benim eve geldi mi hemen kaçta gideceğini söyler. Halbuki ayrı şehirler de yaşıyoruz. 1,5 saat mesafe var. Birgün durmaz. Sezaryenla doğum yaptım yanımda bir hafta dur dedim. 5 gün zor dayandı. Önceleri zoruma giderdi simdi takmiyorum çünkü hayat kısa seni uzenleri düşünerek geciremezsin. Kendine bir uğraş bul (örgü, dikiş, resim) bunlar insani rahatlatır. Hele bir de becerini arttırdin mi seni herkes sever. Ya bence kursa falan git arkadaş edin. Çevren genişler. Ayrıca bebegin ve kocan için kuranı kerimi çokça oku. Allaha dua et.

Konularını okudum da biliyormusun sen sanki bensin.. benim hayatım özellikle benim evliliğim. Benim eşim benim eşimin ailesi, akrabaları ve unutamadığım Yaşattıkları.. sen üç yıllık evlisin ben bir yıllık. Düzelir mi acaba bilmiyorum

Şu hayatta herkese hakettiği değeri vermek gerekiyor ama aile olunca işler değişiyor tabi.. annenin neden öyle davrandığıyla ilgili bi yorumum inan kş yok.. bir anne evladına neden bu şekilde davranır ki sorusuna hiçbirzaman cevap bulamamaşımdır zaten.senin şimdi hormonlar tavan olduğu içinde biraz fazla duygusal takılıyorsun...bebeğini sağsalim kucağına alırsın inşallah. Onu düşün hep kocanı düşün bak uzaktaymış çok... Allah onuda korusun inşallah.. seni üzen şeyleri düşünmemeye çalış. Bi uğraş bul kendine... dikiş nakış diyo arkadaşlar bak iyi fikir bencede..duadan uzaklaşma seni bebeğini kocanı korur kollar...umarım en kısa sürede bu ruh halinden kurtulursun...