Bana da 1 ay önce bir komşumuz bir çocuğu tavsiye etti, şimdiye kadar görücü usulüne hiç yanaşmamış olsam da bu sefer olabilir gözüyle baktım. Ama önce kadınlar gelecekmiş görmeye beni, bu bana çok saçma geldi ve strese girdim. Çocuk eğitimli biri, ben de öyleyim. Yani karşılıklı konuşabilirdik. Komşumuz bizim adetimiz öyle, önce kadınlar görür, ondan sonra kızla çocuk görüşür dedi. Bir şey söyleyemedim, kadınlar geldiler, iyi karşıladım onları, ama tanımadığım etmediğim biri için hazırlıklar, dolayısıyla çok tuhaf hissediyordum, şaşkındım. Kadınlardan biri "düğünde bir kız beğendik, onu sorduk onun sevgilisi var dediler, o kız güzeldi" falan dedi, ben şaşırdım, kadının yüzüne baktım. Sonra "teyzenin oğlu için" falan kıvırmaya çalıştı. Dedim heralde beni beğenmediler dış görünüş olarak, sonra da zaten görücü usulüne pek hoş bakmıyordum, kendi gururuma yediremedim. Evlenecek olan benim, niye önce bir jürinin onayından geçiyorum, ne kadar kıymetli oğulları varmış diye düşündüm. Çok moralim bozuldu, hep ağladım. Aklıma hep olumsuz örnekler geldi, mesela çalışma arkadaşımın annesi oğluna kaç tane kız gösteriyor, o hepsine bir kulp bulup beğenmiyor. Bir başka komşumuz oğluna kız bakıyor, görücü gidiyor, ama çocuğun sevgilisi var kaynana kızın memleketini beğenmediği için kız bakıyor fakat sonunda sevgililer yine evleniyor. Bu durumda görücü gidilen kız boşuna umutlanıyor. Bu gibi örnekler geldi hep aklıma. Moralim bozuldu. Anneme ertesi gün istemiyorum ben onları dedim, işe gittim mesai kaldım, eve geç geldim.
geldiğimde annem de kızım istemiyor demiş komşumuza. Komşumuz da demiş ki niye onlar sizi beğenmişler, niye ben sizi birbirinize uygun olduğunuzu düşündüğüm için tanıştırmak istedim, bir görüşsünler. Annem de diretmiş, olmaz bu iş bilmem ne, iş bozulmuş.
Eve geldim annem böyle anlattı, ben onlar beni beğenmedi diye düşünüp gururumdan dolayı istemiyorum demiştim. Bu sefer de içimde başka türlü üzüntüler oldu, belki güzel olabilirdi diye. Ben çocuğun haberi bile yoktur belki de, sırf annesi bakıyordur öyle diye düşünürken, meğer çocuğun haberi varmış, o demiş gidin görün diye. Ya üff tamamen yanlış anlamayla bozuldu herşey, belki bir hayır vardır bunda ama anlattıklarına göre iyi bir çocuktu. Bir de yakın oturuyorlarmış bize. Çocuk niye hiç hamle yapmadı beni tanımak için?
Ya ben bu çocuğu çok merak ediyorum, bizim burda yürürken etrafıma bakıyorum, acaba nasıl biridir diye, belki görürüm diye. Sanki görsem tanıycam da ? :) Gizemli çocuk. İşime konsantre olamıyorum bu yüzden. Aradan 1 ay geçti, bir de reddetmiş oldum, sanki kendini beğenmiş gibi bir izlenim oldu onlara karşı, benim yanlış anlamamdan dolayı. Aracı kadına gidip desem acaba görüşebilir miyiz ki? Bir de şimdi benim hakkımda dalga mı geçiyorsun bizimle diye düşünürler mi? Ama yanlış analamakta haksız mıyım? Kafam karıştı kızlaaar