Şu gün meselesi mesela;
Bazı kadınlar haftanın günlerini düzenli olarak eşleri arasında bölüştürürken yani her salı bir adama görüşürken, çarşamba da düzenli olarak başka bir adamla görüşüyor.
Bazılarıda kapılarına, buyur etmek istedikleri adam için istediklerinde bir işaret asıyorlar. Mesela bir şapka vaya renkli bir kumaş gibi.
Bizde günlerin veya işaretlerin kime ait olduğunun bilinmemesi imkansız gibi bir şey. Normalde Çin gibi Asya ülkelerinin toplum yapısı bize çok benzer.
Mosuo'lar ise Çin toplumundan çok farklı. Bunu takip etmiyorlar.
Erkekler ömür boyu annelerinin evinde kızkardeşleri ve yeğenleri ile yaşıyor.
Asla bir mal sahibi olamıyorlar. Tüm miras ve para kadınlardan kadınlara geçiyor. Baba kavramı yok. Bence en tuhafı bu.
200 -250 bin kişilik bu topluluģun kurallarına Çin, kanunen karışmıyor.
Gerçekten ilginç ve üzerinde doğrusu yanlışı tartışilabilir. Bariz bir suç veya istismar olan noktalar varsa bir kenara, diğer detaylarda tartışılabilir. Ancak bir noktaya kadar yadırgayabiliriz, eleştirebiliriz.
Bir noktadan sonra detaylarını bilmediğimiz bir kültür ve yaşam şekli.
Ve Mosuo'lar çok uç bir örnek tabi ki. Onları yörüklerle kıyaslamıyorum.
Ancak bir kültürün kendine has bazı dinamiklerinin olabileceğine ve bu dinamiklerin kabul edilemez yanları varsa bir kenara, kendi içlerinde bizim algıladığımız kadar sorun teşkil etmeyebileceğine işaretende güzel bir örnek.
Mesela babasızlık bir tür travmadır. Babası duygusal olarak var olmayan veya yetim olan kızlar dağ çizemezmiş. Bunu bir psikologdan öğrendim. Ancak baba kavramının olmadığı bir toplumda kimse bilmediği bir kavramın travmasını da yaşamıyor. Bu konu hala kafamı kurcalar benim.
