Görümcemin çocuğunu malesef kafaya takıyorum

3 yasindaki cocuk yapma dedigimiz vakit anlayabilmeli
yarim saat gecer tekrar baslar yaramazliga bu normal
tekrar sabirla karistirmasini aglamasini asiri hareketler etmesini onlemek gerek
ama "yapma" derken birisi kalkip "ne anlar cocuk o "
"yok kizmayin yavruma" gibi laflar edip
cocugun cilginca bagirmasina aglamasina tepinmesine karsi gelmezse
o zaman o cocuk yuz bulur
o evin icine eder! kimse aksisini savunamaz

bir misafirlige gidince kimse cocugunu salamaz
1-2-3-4 yas cocuklari her zaman kontrol etmek gerek
5-6-7 yastan sonra atiyorum yarim saatte bir kontrol edilebilir

iki kizim var buyugu 22 aylik zar zor misafirlige gidiyorum
cunku her an kontrol etmem gerek buda hosuma gitmiyor
ama on dakika bos biraksam biliyorum neler yapacagini
herseye dokunacak bir biblo alip oynayacak ve atacak o biblo kirilinca
ev sahibi cani sagolsun diyecek ve ben "cocuk o" diyip rahat rahat evime gidecegim oylemi :)
yada arsiz arsiz bagiracak simaracak baskalarina guvenip basima cikacak
milletin kafasini sisirecek
o kadar bencil degilim ve cocuk sahibi olanlarda bu kadar bencil olmasin
hatiriniza bir kere iki kere hos gorurler sonra cocugunuza icten ice gicik olmaya baslarlar
konu sahibesi gibi
 
Çocuk tartışmasını çok gördüm ama nette ilk kez karşılaşıyorum
Benim de yaramaz ve özellikle şımarık çocuklara karşı tahammülüm yok ama bu çocuk sevmiyorum sonucunu çıkarmaz.Bir kızım var çok şükür hatta maşaallah çok uslu şimdi oğlum da olacak inşallah oda kızım gibi olur.Konu sahibini çok iyi anlıyorum bu senin iyi günlerin çocuğun doğunca kıskançlığı başlayacak hatta siz görmeden zarar bile verebilir.Dikkatli olmalısın sonuçta diğeri de çocuk çocuğunu mümkün oldukça onun bulunduğu ortamda yanlız bırakma....Bende görümcenin çocuğu yüzünden aynı sorunları yaşadık hatta tartıştık başta sus sus ama sonunda bende patladım.Senin çocuğun ağlamasın diye benim ki ağlasın dedim sonrasında da her görüştüğümüzde çocuğunu uyardı çocuk da bir daha zarar vermedi bence sorun çocuk da değil büyüklerinde.......................Çocukların aynası ebeveynleridir. ne görürse onu uygular çocuğun da sevmediğin bir davranış mı var önce kendini düzelt diye bir söz vardır bence bu herşeyin özetidir.....
 

Kusura bakma ama arkadaşına çok güldüm. Bence özenti ve bilmeden sadece duyduklarıyla çocuk büyütüyor. Niye mi ?

Psikolojisi bozulmasın diye hayır demediği 3 yaşındaki çocuğa pasta yediriyor !!! Gerçekten araştıran, okuyan bir anne olsa küçük çocuklara asla tatlı yedirilmeyeceğini bilirdi.

 
Son düzenleme:

:) Çocuğumu babası daha şimdiden çok seviyor,onun için hayatta en önemli şeylerden bir tanesiydi evlat sahibi olabilmek. Biraz hızlı kalksam yerimden ona bile gönlü olmuyor, karnıma zarar gelecek diye:), Kayınvalidem desen diğer torununa karşıda böyle(eltimin bebeği) benimkinede böyle olur.. Pervane olmalarını kıskanmıyorum sadece annesine, annanesine yaptığı eziyeti gördükçe sinir oluyorum.. Beni severdi bu çocuk hatta oyunlar oynardık, ama çevredikelerin hazırlıklı olsun diye bebeğim olacağını söylemesiyle çocuk uzaklaştı benden.. Uzaklaşsın mühim değil,, ama bebeğime zrr gelmesinden korkuyorum eşime diyorum çocuğuma zararı olursa seyrek gider gelirim diye, oda birşey olmaz bakarız sürekli diyor.. Sorunda zaten burda başlıyor, sevmediğim birşeye sürekli tahammül etmek zorunda kalıyorum..

Neyse hepinize tşk ederim, yine anladım ki buraya konu açmak bir hataydı, en acımasız yorumları duyarsın kimse halden falan anlamaz.
 
Son düzenleme:
Okuyunca aklıma geldi tabi bu yorum sadece.
Eşinizin yeğeni annesinin gerçek anlamda ilgisine ihtiyaç duyuyor olabilir.
O garip davranışlar kaliteli manada ilgi görmeyen çocukların "imdat çığlıkları" olabiliyor.
Aslında o yavrucak her istediğinin yapılmasını istemiyor. O onu ruhen doyurmaz.
O annesiyle birebir eğitici zaman geçirmek istiyordur.
Kalabalıklarda annesini cezalandırmak için en uygun yerler işte.
Kendini öyle farkettiriyordur.

Muhtemelen içli dışlı devam edecek yaşantınız.
Sık sık görüşeceksiniz.
Size tavsiyem o çocuğa her sinir olduğunuzda aklınıza "öyle davranmasının altında yatan bir sebep olduğunu" getirin.
Özellikle iletişime geçmeye çalışmadan anlayışlı ama büyük olduğunu hissettirecek şekilde bazı küçük şeyler isteyin ondan.
"Şu gazeteyi getirebilir misin " gibi yapmazsa da önemsemeyin.
Hep sakin davranmaya çalışın ama gevşek değil !


Aslında bizler sınırları belirleyemiyoruz ilişkilerde.
Nasıl ki eşler birbirlerine bir başkasının evinde kendi ev halleri gibi davranmıyorlarsa, çocuklarımız içinde aynı şey geçerlidir.
Kimsenin evladı, başkasının evinde orası ona aitmiş gibi rahat olamaz.
Evimizde "kuralsızlık" kuralı olabilir.
Ama başkasının evinde bebeği, küçük çocuğu olan biri saatlerce çay-sohbet keyfi yapmamalıdır.

Küçük çocukların sınırlarını bilmeye ihtiyaçları varmış diye okumuştum.
Onlar yönlendirilmek, neye göre davranacaklarını öğrenmek istiyorlarmış.

3 ve 1 yaşında yeğenlerimin teyzesiyim.
Ya benim evimde, ya onlarda ikisi de sürekli tepem de sırtımda çok şükür :)
Ama ablamın benim evimde dahi onları gözetiminden bıraktığını görmedim.
Bir bardak çayı bitirmek nasip olmuyor bize otururken.
 
Diyorum ya kargaya yavrusu şahin görünür. Başka çocuklarda tahammül edemeyeceğin şeyleri kendi çocuğunda görünce hayranlıkla bakarsın. Bunları yaşamadan bilemezsin.. eşinin sana olan tavırları normal; bir artı teşkil etmiyor bana göre.. babalık duygusu olan her erkeğin vereceği refleksler. Ama sen kendi içinde çatışıyorsun bence. 3 yaşında çocuk nasıl zarar verebilir ki senin bebeğine senin gözetiminde. Ha yanına bırakır gidersin de orasını burasını çizer o ayrı o da senin suçundur, o da yanlış olduğunu bilse yapmaz emin ol. Hareketleri de kendi ürünü olmakla birlikte belki yanlış eğitimin payı vardır. Ancak sen çocuk odaklı bir nefrete girdikçe, kendi çocuğunda fazlasını yaşayacağından şüphen olmasın. Bu dünyada kınadığını yaşamadan ölmezsin diye bir söz vardır.
 
Ablamın 3 çocuğu var biri tescilli hiperaktif ti. Yerinde duramıyor aşırı yaramaz.
Kadın neler yapıyor ama dinlemiyordu. Bir süre sonra anne, baba ve etrafındakiler duruma alışıp duyarsız olmaya başlıyorlar.
Benim yeğenim onun hareketleri bana hiç sevimsiz gelmedi. Başkası olsa belki sinirlenebilirdim çünkü kan bağım yok.
Konu sahibi arkadaşım, buradaki sert çıkışlarda mesele aslında kan bağı da değil, mesele çocuğun sadece 3 yaşında olması. Biraz daha 6-7 yaşlarında olsaydı emin ol kimse bu kadar set çıkışmazdı.
Benimde 2 yaşında çok yaramaz bir kızım var. Evde biraz olsun ''hayır'' dan anlıyor. Ama dışarıda kesinlikle takmıyor. Kendimi yırtıyorum sonunda ya alıp tekrar tıpış tıpış evime dönüyorum yada pes ediyorum.
Her ne kadar kabul etmesen de hamilelik psikolojisi ile birlikte ufak bir kıskançlık yaşıyorsun. Bu çokta doğal bana göre.
Hormonlarımızın bize daha neler yaptıracağını Allah biliyor.
Eşin çok seviyor madem biraz sabretmelisin. Gülü seven dikenine katlanır hesabı. Zaten aradan en fazla 1,5 sene sonra o çocuk ''eğer hiperaktif değilse'' sakinleşecek hatta seni bile şaşırtacak
Bu arada hamilelikte kimseyi kınama çocuğunda öyle olur derlerdi. İnanmazdım ben, bir gün ilk okul çağındaki bir çocuğun parmağını emdiğini gördüm. ''Nasıl müdahale etmezler?'' diye biraz sorguladım. Çocuğum ne yazıkki parmağını iştahla emiyor. İnşallah bırazktıracağız bakalım 3 yaşına kadar normal diyorlar.
Aynı şekilde abimin eşi yeğenim hakkında senin gibi konuştu Malesef onun çocuğuda aynı şekilde acayip yaramaz.
Annem bir zenci komşumuz hakkında bir şeyler düşünmüş. Ablam doğduğunda kapkaraymış. 3 ay sonra bir muce olup yavaş yavaş beyazlamış şimdi damarları gözüküyor beyazlığından
Bilmiyorum hala pek inanmıyorum ama yinede temkinliyim senide uyarayım dedim canım.
 
Eğer bu çocuk bebek haberini duyduktan sonra böyle bir tepki geliştirdiyse ve şımarıklığı daha çok sizin evde yapıyor başka yerde bu kadar yapmıyorsa bebeği kıskanıyor demektir ki çok normal. Hem buna sevinebilirsiniz çünkü sizi sevmiş ve sizi başka bir bebekten kıskanıyor. Eğer durum böyleyce onunla birebir diyalog kurmaya, sadece ikinizin katılacağı ufak bir program (evde oyun, parka gitme vb) ayarlayabilirsiniz. Siz güzelce birşeyleri anlatınca anlayacağını bu kadar agresif davranmayacağını düşünüyorum. Bir süre devam eder belki ama sonra sinirleri yatışacaktır. Yatışmazsa zaten elimden geleni yaptım ben deyip vicdanca rahat olursunuz

Çocuğuma zarar gelirse siye de korkmayın, eşinize de şimdiden bunları dile getirmeyin. Belli ki hoşlanmıyor. Ama kendinizce önleminizi alın. Çocuk doğunca diğer çocukla yalnız bırakmayın mesela. Yalnız kalamazsa birşey yapamaz. Zaten bebeği boğacak falan değil hatta doğunca aşırı sevgi de gösterebilir ama yine de çocuk aklı belki bilmeden zarar verir, parmağını gözüne sokar, birşey yedirmeye çalışır falan bu tür şeyler.

Bu konuyu açmak hiç de hata değil bence farklı görüşleri okumak bile insanın daha farklı bakmasını sağlıyor. Bende yakında konu açıcam snaırım. Misafirin şımarık çocuklarına nasıl tahammül edilir diye
 

bu konuda konu sahibini anlayabiliyorum bende benzer şeyler yaşadım ama tabiki sorun çocukta değil çocuk bilmez tabi ama büyükler sorun oluyor o aşamada, bebek oluyor bırak baksın bırak oynasın o onun abisi oluyor, hatta kucağına veriyorlar alışsın diye, ben hepsini yaşadım bunların, o çocuğun yemek yediği kaşıkla sizin çocuğunuza yemek yedirmeye çalışıyorlar, neymiş onlar kardeş gibiymiş iyide mikrop diye bişi var, ve siz bunlara karşı çıktığınızda ki karşı çıkmakta güç oluyor, laf söylemeye korkuyorsunuz bazen eşimle çok kez tartışmışımdır bu durumdan dolayı, yani siz suçlu oluyorsunuz evde bir huzursuzluk oluyor bu yüzden. yani bunun suçlusu o çocuk değil belki ama odağı o çocuk olduğu için doğal olarak çocuğa karşıda gelmesin gitmesin diye duygular besleniyor
 
çocuklara tahammül etmek kolay değildir, hele ki canımızdan bir parça değilse ya da kan bağımız yoksa daha da zordur...
aynı çocuk sizin yeğeniniz olsa emin olun farklı bakacaktınız olaya...
 
en nefret ettiğim şeydir şımarık durmadan ağlayan durdan anlamayan terbiyesiz çocuklar, Allah başa vermesin.
 

saydıklarının hepsi doğru fazlasıyla. Hatta daha ilerisini gördüm başkasında halası ağzında leblebiyi eziyor bebeğe veriyor ve anne bir şey demiyor gibi. Ancak senin de bahsettiğin gibi bunlar ancak bebeğin annesi izin verirse olabilir. Aksi halde nasıl olacak? Kurallar netse bence sorun olmaz. Hatta herkese yaparlar, senin çocuğuna yapamazlar.
 

evet ama bir noktada gidip geliyorsun işte, sabır diyorsun bazen bazen aile büyükleri kırılmasın diye çocuk tekken yapma diyorsun parmak sallıyorsun öyle yapınca zaten çocukta seni sevmiyor,
bir kez hatırlıyorum ozaman yeğeni 8 yaşında eşimin benim oğlumda daha 3 aylık kucağına almış, oysa düşürebilir ve 8 yaşındaki yeğenin birde erkek kardeşi var benim oğlumdan 1 yaş büyük onu bebekken kardeşinin kucağını vermiyorlardı düşürebilir diye ama ben çocuğa düşürürsün kucağına alma dediğimde tüm aile bana surat yaptıydı eşimde dahil o anki bakışlarını unutmuyorum, evde boşuna yaşanan huzursuzluklar, hele biraz büyüyünce iki çocuğu kıyaslamalar off offf bende dertliymişim haaaaaaa :)
 

Eğitim şart :) diyorsun arkadaşım:) hemen hemen tümünü okuyamasamda,yorumların kendimce yorum yazmayı tercih ettim.Bir çocuk bence olmayan için altın bir top misali,olan içinse eğitiminden tutun da yemesine,giymesine,tertibine düzenine ve ahlakına kadar ebeveynlerin hassasiyetle üzerine titremesi gerek bir varlık.Dünkü yorumumda da belirtmiştim çocuk yetiştirmek gerçek bir sanat dalı bence,her dediğine evet denmeyeceği gibi her dediğine hayır da denmez ,tam kıvamında bir çocuk yetiştirmek çoğu zaman çevre faktörünün etkinliği ile sekteye uğarar.Ancak siz kendinize bir sistem çizer ve onu uygulayabilirseni tabii bu arada her iki eşin fikirleri zıt olmamak kaydı ile her şeyi ile mükemmel bir evlat yetişebilir;sonuç ne olur?mükemmel bir çocuk,mükemmel bir insan ve aile ,yani her şey çekirdekten :)yazssam sabahı bulurum kesin en güzeli burada bir virgül olur:)
 

Kizimi götürdügüm pedagog da bize demisti. Kural, sınır ve rutin bir cocugun hava-su kadar en temel ihtiyaciymis.
 

O an çocuğun egolarını tatmin ederken aslında hayır diyememenin yol açacağı sorunların faturasını ileride nasıl ödeyeceklerini düşünmeleri lazım. Bizim ülkemizde böyle bir şey var gerçekten oyuncak bebek gibi elden ele gezer çocuk. Benim de buna benzer bir maceram oldu. Eltimler uzakta, ben 2 aylık doğum yapmıştım geldiler. Ama evin içi gırna hatunlar yerinden kalkıp bir bardak götürmüyor mutfağa. Eşime patladım yani kasıtlı gibi insan biraz yardım eder demi. Çocuk nerede falan dedim. O da eltimin 12 yaşındaki kızında olduğunu söyledi. O an eşimi parçalayasım geldi. Yani oyuncak bebek mi kız hevesini alıyor nerden bilsin dedim çocuk bakmayı. Ne dese beğenirsin: ooo alışkın onlar yeğenlerine, kuzenlerine bakıyorlar..
Yani o da pişman oldu bunu dediğine. Olacak şey değil.
 
benimde var öyle , yakın bi arkadaşımın kızı kız 3 yaşında yediği yemeğin tabağını içtiği suyun bardağını fırlatıyor , eline çikolata veriyorsun yiyemediğini ayağının altında eziyor dolabı açıp sütü çıkarttıp etrafa fışkırtıor vs vs sv bunlar evin içinde yaptıkları dışarıdakileri bir de siz düşünün , anneinin açıklaması da çocukluğunu yaşasın diye karışmıyorum çocuk bilmiyo ki yaptıklarının kötü olduğunu,

bir arkadaşımın daha kızı var 2 yaşında ama çocuğu al karşına koca insan gibi anlat hayırsa hayır evetse evet evime geldi kız süs eşyalarına yeltendi annesi annecim evde ellemiycemizi konuşmadık mı dedi kız evet dedi ve bir daha asla ellemedi

olay annede bitiyor işte , o yaramaz kızın annesiyle hiç yanlız görüşmüyorum mesela çünkü görüşürsem vaktimiz çocuk peşinde koşmakla geçiyor, hep grup halinde arkadaşlarla görüşüyorum o kendi çocuğuyla boğuşuyor biz diğer arkadaşlarla ha görüşmemek de önemli değil de eşi eşimin yakın arkadaşı diye görmezden geliyoruz artık sabrımız yettiğince
 
önemli olan ''aman o çocuktur yapar, kızmayın, şımartın ''vs demek değil ki bu doğru da değil
önemli olan konu sahibinin çocuğa olgun insan muamelesi yapmış olması.
 
Siz hamilesiniz, annelik daha dogrusu " anaclik" duygunuz had safhada olmali suan.
Bahsettiginiz cocuk henüz 3 yasinda.
Yani canavar dahi olsa 3 yasinda yahu.
En parcalayici hayvanlarin bebekligini düsünüyorum, ne kadar sevimli ve zararsizdir.
Sizin su canavarda ne kadar canavar olursa olsun 3 yasinda!!
Yapmayin lütfen, icinizdeki bu vesveselere dur deyin!
Merak etmeyin, yigenine bu kadar ilgi gösteren esiniz, kendi cocuguna daha fazla gösterir.
Siz bu yasta parmak kadar cocugu kiskanabiliyorsunuz da, o cocuk karninizdaki bebegi kiskanmis cok mu?
 
Son düzenleme:
sizin ki artık hastalık.

ileri derecede kıskançlık kapris...

3 yaşında bir çocuk ya o. ninesinin dedesinin dayısının gözbebeği olacak tabi.

pes ya...





 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Babam beni çok üzüyor kafama takmamayı beceremiyorum
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
1K
ellerimlekazidim
8şubat ... beni unutma meleğim... seni seviyorum... çok özledim
4 5 6
Yorumlar
118
Görüntüleme
28K
MAKE UP_
Burçlara Göre Kadınların Özellikleri
Yorumlar
12
Görüntüleme
29K
zuhalG
Z
H
Benim neyim var? Sorun kocamda zannederken bende çıktı galiba! :( Yardım edin lütfen.
3 4 5
Yorumlar
87
Görüntüleme
11K
myilmmaz
M
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…