Konu şu arkadaşlar. Benim eşimin annesi vefat etmiş 12 yıl önce. Biz evleneli temmuz ayında 1 yıl olacak annesinin ölüm yıl dönümüde haziranda. Eşim de anneme evimde kuran okutmak istiyorum dedi senesi geldiği için. Tabiki ben de bu durumdan çok memnun oldum yeni evli olduğumuz için heveslendi ve ben de heveslendim açıkçası. Neyse sonra bu fikri görümcemle paylaştık onun eşi de imamlarla falan arkadaş onun ayarlamasını rica ettik. Onlar hatim ettiler son duası evimizde okunacak. Enişte de dedi ki eşime(babası yeni öldü) benim babamın adı da geçsin mi? Eşimde kıramadı tabi olsun dedi. Ama masraflara ben de katılmak istiyorum dedi. biz o kuranı okutacaktık zaten görümcemde masrafa beni de katın diye israr edince bişey demedik.(onun da annesi ya o da bişey yapmak istiyor diye) Neyse burası küçük bir yer olduğu için herşeyi insanlar soruyorlar özelliklede para mevzulrını ben de buna hiç alışk değilim. büyük şehirden küçük ilçeye gelince böyle oluyor. Enişte eşime şöyle diyor sana biri masrafı sorarsa ne harcadın ne yaptın gibi kimseye bişey deme hesap vermek zorunda değilsin. buraya kadar herşey normal. ama devamını şöyle getiriyor çok da bişey derlerse eniştemle ablam okutuyor dersin. Hani onlara atacakmışız gibi. bunu da şundan dolayı diyor herhalde ne yazıkki eşim ve abisi ortak ve harcamalar ortadan. bizim herşeyimiz göze batıyor zaten hesap ayrı olmayınca. yani zor durumda kalma gibilerinden[/B])
Tabi benim eşim iyi niyetlidir ve bazen kendini ifade edemediğini düşünürüm. ben açtım ağzımı bu konuşmanın üzerine bişey demek için üstüne laf geldi. Kızdığım şey şuydu ben evimde kuran okutuyorsam kimseden korkmam kimseye de böyle basit bişey için hesap vermem. Kaldı ki niye diyeyim ki eniştemle ablam okutuyor. Ohalde benim evimde ne işleri var. sinek küçük ama mide bulandırır ben gelemem böyle işlere. Ben eniştenin lafını şu şekilde bitere diye sandım: Kimseye bişey demek zorunda değilsin hatta benim adım bile geçmesin masrafa katıldığım için.
Aradım görümcemi az önce: abla ben dün akşam ki konuşmadan rahatsız oldum ve o yüzden aradım dedim. Enişte eşime masraflarla ilgili biri bişey sorarsa hesap verme dedi ama sonunda da çok da eniştemle ablam okutuyor dersin dedi. bu bana hiç hoş gelmedi dedim. Çirkin bir kelime geldi bana. Bizim kimseden bir korkumuz yok kimseye hesap vermek zorunda değiliz korksak evimizde okutmayız. Ben okutuyorum sen de katkıda bulunmak istedin tamm dedik. Biz zaten 1 yıldır planlıyoruz ben kayınvalideme kendi evimde okutmak istedim. Neden sorana korkup da görümcemle eniştem okutuyor diyeyim ki dedim komik değil mi? o da bozuldu o kötü niyetle demedi falan dedi. GÜya eşimi koruyor. Tabi en çok da eşime kızdım. kendini savunabilirdi enişte kimseye hesap verecek halim yok diyebilirdi. sustu bişey demedi ama benim bu konuşmadan midem bulandı.
Benim okutacağım kuran enişte beyin babamın da adı geçsin demesiyle şimdi sanki hem onun babasına hem de kayınvalideme okunmuş oluyor parayı da yarı yarıya karşıladığı için ben sadece evimi açmış oluyorum herhalde.
Ve hata başta bunu kabul etmekti sanırım kuranın ortağı mı olurmuş. bu insanlar zaten maddiyatçı parayı çok konu yapan insanlar ben alışkın dğeilim böyle şeylere ve eşime de çok kızgınım. Bu telefon görüşmesini görümcemle gerçekleştirdiğim için de içim bir yandan rahat değil kırıldı mı çok diye. Ama konuşmanın şık olmadığını ve hoşuma gitmediğini söylemeliydim içimde kaldı çünkü. .
Çok uzun oldu kusuruma bakmayın lütfen. eşimin kusurunu ben kapatmak zorunda kaldım çünkü sesiz kalmamalıydı. Ben okutacağım kuranı niye başkasına yıkayım diyemedi. neyse onun kadar ben de söz hakkıyım sonuçta. Siz ne diyorsunuz bu duruma haksız mıyım?
Tabi benim eşim iyi niyetlidir ve bazen kendini ifade edemediğini düşünürüm. ben açtım ağzımı bu konuşmanın üzerine bişey demek için üstüne laf geldi. Kızdığım şey şuydu ben evimde kuran okutuyorsam kimseden korkmam kimseye de böyle basit bişey için hesap vermem. Kaldı ki niye diyeyim ki eniştemle ablam okutuyor. Ohalde benim evimde ne işleri var. sinek küçük ama mide bulandırır ben gelemem böyle işlere. Ben eniştenin lafını şu şekilde bitere diye sandım: Kimseye bişey demek zorunda değilsin hatta benim adım bile geçmesin masrafa katıldığım için.
Aradım görümcemi az önce: abla ben dün akşam ki konuşmadan rahatsız oldum ve o yüzden aradım dedim. Enişte eşime masraflarla ilgili biri bişey sorarsa hesap verme dedi ama sonunda da çok da eniştemle ablam okutuyor dersin dedi. bu bana hiç hoş gelmedi dedim. Çirkin bir kelime geldi bana. Bizim kimseden bir korkumuz yok kimseye hesap vermek zorunda değiliz korksak evimizde okutmayız. Ben okutuyorum sen de katkıda bulunmak istedin tamm dedik. Biz zaten 1 yıldır planlıyoruz ben kayınvalideme kendi evimde okutmak istedim. Neden sorana korkup da görümcemle eniştem okutuyor diyeyim ki dedim komik değil mi? o da bozuldu o kötü niyetle demedi falan dedi. GÜya eşimi koruyor. Tabi en çok da eşime kızdım. kendini savunabilirdi enişte kimseye hesap verecek halim yok diyebilirdi. sustu bişey demedi ama benim bu konuşmadan midem bulandı.
Benim okutacağım kuran enişte beyin babamın da adı geçsin demesiyle şimdi sanki hem onun babasına hem de kayınvalideme okunmuş oluyor parayı da yarı yarıya karşıladığı için ben sadece evimi açmış oluyorum herhalde.
Ve hata başta bunu kabul etmekti sanırım kuranın ortağı mı olurmuş. bu insanlar zaten maddiyatçı parayı çok konu yapan insanlar ben alışkın dğeilim böyle şeylere ve eşime de çok kızgınım. Bu telefon görüşmesini görümcemle gerçekleştirdiğim için de içim bir yandan rahat değil kırıldı mı çok diye. Ama konuşmanın şık olmadığını ve hoşuma gitmediğini söylemeliydim içimde kaldı çünkü. .
Çok uzun oldu kusuruma bakmayın lütfen. eşimin kusurunu ben kapatmak zorunda kaldım çünkü sesiz kalmamalıydı. Ben okutacağım kuranı niye başkasına yıkayım diyemedi. neyse onun kadar ben de söz hakkıyım sonuçta. Siz ne diyorsunuz bu duruma haksız mıyım?
Son düzenleyen: Moderatör: