- 27 Ağustos 2017
- 3.516
- 5.895
- 158
- 30
Hamile bı kadını kırmak doğru degil ama buna rağmen tekrar çocuk yapmanız.Herkese Hayırlı Akşamlar
Ben her akşam rutin olarak bdv ye bakan ama çok da aktif olmayan üyenizim. Bu akşam canım çok yandı çok sıkıldı, bir de ben paylaşmak istedim derdimi.
10 senelik evli, 4 aylık hamileyim. Allah bağışlasın 2 tane de evladım var. Eşimle çok da iyi gitmeyen yani inişli çıkışlı bir evliliğimiz var. (Ben sorunları unutan sürekli bi gülücükle iyi olcağına inanan saf bir insanım)
Bu akşam tam iftar saatine kadar hazırlık yaptım 1 kere bile eşimden bişey istemedim. Çok yoruldum artık ayaklarımın altını hissetmiyodum. İftara yarım saat kala eşimden sadece mutfağı süpürmesini istedim. Geldi suratla süpürgeyi aldı, elinin ucuyla tuttu isteksizce süpürmeye başladı. Bu arada oruçlu evet ve saat 3 de uyandı. Sonra da oturma odasında yattı bütün gün. Sonra ben de dedm ki elinin ucuyla tutucaksan ver ben yapıym bırak dememle bağırmaya başladı birden süpürgeyi yere defalarca vurdu, o kadar bağırdı ki sabahtan beri senin laf çarpmalarına susuyorum dedi. Dedim ki sabahtan beri ben senden ilk kez bir şey istedim . Sonra döndü arkasını gitti süpürgeyi yere fırlatarak...
Arkadaşlar işin en acısı benim yüreğimi yakan şu. O sırada cam açıktı ve oğlumun arkadaşları bahçede oynuyolardı. Hepsi duydu biliyorum eşimin çığlıklarını dönüp baktılar. Az sonra 10 yaşındaki oğlum dışarı çıktı yavrum hemen sormuşlar arkadaşları baban neden öyle bağırdı diye.. O da demiş ki hiç her zamanki gibi kavga ediyolardı demiş... Bana gelince anlattı. Bu laf benim canımı öyle acıttı ki. Bi de dediki oğlum bana anne, duymaları bişey değil de işte o utanç oluyo dedi. Kurban olurum evlat nasıl utanmış. Ben kendime gelemiyorum kızlar durduramıyorum kendimi. Eşim akşam daha 15 dakka geçmeden hatasını anladı geldi tamam hadi barışalım dedi ama içim almıyo. Hangi biri geri gelir ki... Benim onca ağlamam mı, karnımdakinin üzülmesi mi... Oğlumun utanması mı... Biliyorum dediğim gibi saf ben, bunu da hemen unutur bir şey olmamış gibi devam ederim.
Eşimin de benim de ailemin de sorunlarını bu konuyla elbet anlayamazsınız. Sonuçta 10 senede neler oldu neler ne sular aktı neler geçti gitti.. Benim gitti sandığım neler meğer kaldı ardımda. Akşamdan beri ne gözyaşlarımı durdurabiliyorum ne de kendimi engelleyebiliyorum. Bu arada eşimin bazı dengesiz tavırları ani köpürmeleri o ani sinir harbiyle etrafta o an elinde olan şeyleri kırması küfür etmesi var. Tüm bunları yapıp 10-15 dakika sonra da pişman olur. (Daha önceden kapıya yumruk atıp kırması vs) Ben artık bunlara alıştım da çocuklarımın şahit olması, bu yüzden arkadaşlarına utanç duyması... Nasıl anlatıym yüreğim elvermiyor. O mutsuz evin mutsuz çocukları olsunlar istemiyorum. Buraya kadar okuduysanız dediğim gibi hakkınızı helal edin... Ben sadece birine içimi dökmek istedim.
Öfke kontrolü olmayan bir adamla evlisiniz. Ve 3 çocuk keşke böyle yapmasaydınız affetmeyin ya. Unutmayın aklınız fikriniz var çektirin.Herkese Hayırlı Akşamlar
Ben her akşam rutin olarak bdv ye bakan ama çok da aktif olmayan üyenizim. Bu akşam canım çok yandı çok sıkıldı, bir de ben paylaşmak istedim derdimi.
10 senelik evli, 4 aylık hamileyim. Allah bağışlasın 2 tane de evladım var. Eşimle çok da iyi gitmeyen yani inişli çıkışlı bir evliliğimiz var. (Ben sorunları unutan sürekli bi gülücükle iyi olcağına inanan saf bir insanım)
Bu akşam tam iftar saatine kadar hazırlık yaptım 1 kere bile eşimden bişey istemedim. Çok yoruldum artık ayaklarımın altını hissetmiyodum. İftara yarım saat kala eşimden sadece mutfağı süpürmesini istedim. Geldi suratla süpürgeyi aldı, elinin ucuyla tuttu isteksizce süpürmeye başladı. Bu arada oruçlu evet ve saat 3 de uyandı. Sonra da oturma odasında yattı bütün gün. Sonra ben de dedm ki elinin ucuyla tutucaksan ver ben yapıym bırak dememle bağırmaya başladı birden süpürgeyi yere defalarca vurdu, o kadar bağırdı ki sabahtan beri senin laf çarpmalarına susuyorum dedi. Dedim ki sabahtan beri ben senden ilk kez bir şey istedim . Sonra döndü arkasını gitti süpürgeyi yere fırlatarak...
Arkadaşlar işin en acısı benim yüreğimi yakan şu. O sırada cam açıktı ve oğlumun arkadaşları bahçede oynuyolardı. Hepsi duydu biliyorum eşimin çığlıklarını dönüp baktılar. Az sonra 10 yaşındaki oğlum dışarı çıktı yavrum hemen sormuşlar arkadaşları baban neden öyle bağırdı diye.. O da demiş ki hiç her zamanki gibi kavga ediyolardı demiş... Bana gelince anlattı. Bu laf benim canımı öyle acıttı ki. Bi de dediki oğlum bana anne, duymaları bişey değil de işte o utanç oluyo dedi. Kurban olurum evlat nasıl utanmış. Ben kendime gelemiyorum kızlar durduramıyorum kendimi. Eşim akşam daha 15 dakka geçmeden hatasını anladı geldi tamam hadi barışalım dedi ama içim almıyo. Hangi biri geri gelir ki... Benim onca ağlamam mı, karnımdakinin üzülmesi mi... Oğlumun utanması mı... Biliyorum dediğim gibi saf ben, bunu da hemen unutur bir şey olmamış gibi devam ederim.
Eşimin de benim de ailemin de sorunlarını bu konuyla elbet anlayamazsınız. Sonuçta 10 senede neler oldu neler ne sular aktı neler geçti gitti.. Benim gitti sandığım neler meğer kaldı ardımda. Akşamdan beri ne gözyaşlarımı durdurabiliyorum ne de kendimi engelleyebiliyorum. Bu arada eşimin bazı dengesiz tavırları ani köpürmeleri o ani sinir harbiyle etrafta o an elinde olan şeyleri kırması küfür etmesi var. Tüm bunları yapıp 10-15 dakika sonra da pişman olur. (Daha önceden kapıya yumruk atıp kırması vs) Ben artık bunlara alıştım da çocuklarımın şahit olması, bu yüzden arkadaşlarına utanç duyması... Nasıl anlatıym yüreğim elvermiyor. O mutsuz evin mutsuz çocukları olsunlar istemiyorum. Buraya kadar okuduysanız dediğim gibi hakkınızı helal edin... Ben sadece birine içimi dökmek istedim.
Tavsiye bosanmasi mesela. Ama uyulmayacagi o kadar belli ki. Tavsiye 4.yu yapmaması. Tavsiye bu saatten sonra sizden olmaz, cocuklari düşünün. Tavsiye bu yazilanlari okuyan kadınların, sorunlu evliliklere cocuk getirirken birazcik içlerine kurt düşmesi, acaba mi demesi. Bu cocuk mevzusuna normal baka baka bu hallere geldik zaten. Olmus artik Allah verms diye bi sey yok.kadinin kocasiyla sorunu var icini dokmus belliki tavsiyedir tesellidir bir beklenti icinde 100 yorumun 99u niye cocuk yaptin.olmusss cocuk dogmus dunyaya gelmiss suan ne yapilabilir buna yazilcak bir sey varsa yazilir yoksa da yoktur.
Onu diyorum iste, kendin icin cocuk yapamazsin. Bu bencillik. Bu kafadan cikmak zorunda herkes. Kimsenin bir çocuğu rızkını Allah verir, bana iyi gelir, ben de anne/baba olayım, bir şekilde bakılır diye dünyaya getirme hakki yok. Ne geliyorsa bunlardan geliyor basimiza zaten.Bazıları genelde.cocugu kendisi için yapar ilerisi için evladım.olsun diye saçma sapan adamlarla da evlenen cokk arkadaşım var.. tabikii zor çocuk büyütmek maddi manevi .. koca böyleyse manevi anlamda cokuyorsun zaten ikinciyi bile düşünmüyorum bırak 3-4
Bu ramazan oruclu babalarin aksama kadar yatip aksam köpürmesini okuyacagiz herhalde burada. Yazik cok üzüldüm size. Siz aglarken eminim o horul horul uyumustur
Peki bu adama neden yeni cocuk?Herkese Hayırlı Akşamlar
Ben her akşam rutin olarak bdv ye bakan ama çok da aktif olmayan üyenizim. Bu akşam canım çok yandı çok sıkıldı, bir de ben paylaşmak istedim derdimi.
10 senelik evli, 4 aylık hamileyim. Allah bağışlasın 2 tane de evladım var. Eşimle çok da iyi gitmeyen yani inişli çıkışlı bir evliliğimiz var. (Ben sorunları unutan sürekli bi gülücükle iyi olcağına inanan saf bir insanım)
Bu akşam tam iftar saatine kadar hazırlık yaptım 1 kere bile eşimden bişey istemedim. Çok yoruldum artık ayaklarımın altını hissetmiyodum. İftara yarım saat kala eşimden sadece mutfağı süpürmesini istedim. Geldi suratla süpürgeyi aldı, elinin ucuyla tuttu isteksizce süpürmeye başladı. Bu arada oruçlu evet ve saat 3 de uyandı. Sonra da oturma odasında yattı bütün gün. Sonra ben de dedm ki elinin ucuyla tutucaksan ver ben yapıym bırak dememle bağırmaya başladı birden süpürgeyi yere defalarca vurdu, o kadar bağırdı ki sabahtan beri senin laf çarpmalarına susuyorum dedi. Dedim ki sabahtan beri ben senden ilk kez bir şey istedim . Sonra döndü arkasını gitti süpürgeyi yere fırlatarak...
Arkadaşlar işin en acısı benim yüreğimi yakan şu. O sırada cam açıktı ve oğlumun arkadaşları bahçede oynuyolardı. Hepsi duydu biliyorum eşimin çığlıklarını dönüp baktılar. Az sonra 10 yaşındaki oğlum dışarı çıktı yavrum hemen sormuşlar arkadaşları baban neden öyle bağırdı diye.. O da demiş ki hiç her zamanki gibi kavga ediyolardı demiş... Bana gelince anlattı. Bu laf benim canımı öyle acıttı ki. Bi de dediki oğlum bana anne, duymaları bişey değil de işte o utanç oluyo dedi. Kurban olurum evlat nasıl utanmış. Ben kendime gelemiyorum kızlar durduramıyorum kendimi. Eşim akşam daha 15 dakka geçmeden hatasını anladı geldi tamam hadi barışalım dedi ama içim almıyo. Hangi biri geri gelir ki... Benim onca ağlamam mı, karnımdakinin üzülmesi mi... Oğlumun utanması mı... Biliyorum dediğim gibi saf ben, bunu da hemen unutur bir şey olmamış gibi devam ederim.
Eşimin de benim de ailemin de sorunlarını bu konuyla elbet anlayamazsınız. Sonuçta 10 senede neler oldu neler ne sular aktı neler geçti gitti.. Benim gitti sandığım neler meğer kaldı ardımda. Akşamdan beri ne gözyaşlarımı durdurabiliyorum ne de kendimi engelleyebiliyorum. Bu arada eşimin bazı dengesiz tavırları ani köpürmeleri o ani sinir harbiyle etrafta o an elinde olan şeyleri kırması küfür etmesi var. Tüm bunları yapıp 10-15 dakika sonra da pişman olur. (Daha önceden kapıya yumruk atıp kırması vs) Ben artık bunlara alıştım da çocuklarımın şahit olması, bu yüzden arkadaşlarına utanç duyması... Nasıl anlatıym yüreğim elvermiyor. O mutsuz evin mutsuz çocukları olsunlar istemiyorum. Buraya kadar okuduysanız dediğim gibi hakkınızı helal edin... Ben sadece birine içimi dökmek istedim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?