Kendimi kasmiyorum ki. Ozel hayatimda da esimi idare etmeye calisiyorum. Hep birseyleri dusunmek zorunda hissediyorum kendimi niyeyse ve kontrol mekanizmam cok gelismis durumda bu durum beni cok yoruyor ama elimde degil. Bir is yapilacak is yerinde de ozel hayatimda da salak gibi ben kosturuyorum agirmis erkek isiymis kadin isiymis hic farketmiyor. Kimseye mudaram yok. Kimseden birsey istemem kendim yaparim. Kucukkende oyleydim. Is yerinde de ayniyim. Cogu insan birsekilde ustlere yakin olup susup afedersiniz karsi tarafi pofpoflayarak bir yerlere geldi bizim sirkette. Ben kadin basina gerekirse 2 gun Fabrikada yattim yeri geldi. Ve o adam normalde herkesin tamam sevmedigi ama cekindigi biri. Ben karsisina gecip hakkimi korumak icin tartismak zorunda kaldim. Onun konusmasi beni buna itti. Cunku kimseden bir beklentim yok. Ilahi adalete guveniyorum.