- 12 Kasım 2015
- 989
- 1.886
- 113
- Konu Sahibi Pinkie Pie
-
- #61
Nesi imkansız? Yasal bir prosedür yok.
Suyu tam, kalp atışları normal. 43+5 sondu ve suni sancı ile başlattık doğumu.
Zekai Tahirde doğum yaptım :)
Nesi imkansız? Yasal bir prosedür yok.Naptiniz ya 44 hafta imkansiz sizin gununuz yanlis hesaplanmis olmasin. 42 sondur
Ilk defa duyuyorumNesi imkansız? Yasal bir prosedür yok.
Suyu tam, kalp atışları normal. 43+5 sondu ve suni sancı ile başlattık doğumu.
Zekai Tahirde doğum yaptım :)
Keşke doğum kağıdım yanımda olsaydı, gösterebilseydim.Ilk defa duyuyorum
Ay dogrudur kanit istemedim sasirdim sadece tecrubrsiz de degilim anneyim ama bilmiyomusum.demekKeşke doğum kağıdım yanımda olsaydı, gösterebilseydim.
Bunu neye dayanarak söylüyorsunuz ? Sanırım kendi fikriniz. İçerde uzun kalması da risk taşıyor (mekonyum yutmasi,şu azalması vb.) Lütfen bilmeden böyle bi konu hakkında bu tarz yorumlar yapmayınBebek içeride ne kadar fazla kalırsa o kadar iyi demektir. Sadece nazlı bir bebiş demek :) Kafanızı takmayın hiç, şimdiden hayırlı olsun..
Yok yok imkansız degil :) ben degil ama bir arkadaşım 43. Haftayı bitirmişti. Saglıklı bir normal doğumla bebeğini kucağına aldı.Naptiniz ya 44 hafta imkansiz sizin gununuz yanlis hesaplanmis olmasin. 42 sondur
Hiç stres olma ben 42 de doğurdum bi cm açığım bile yoktu, devlette rahmin içine incecik bi ilaç koyuyolar açılman başlıyo sancın başlıyo doğum yapıyosun sonrada oh rahatHer geçen gün biraz daha gerilimle doluyorum, hamileliğin sonuna geldim.
Artık beklemekten mi, hormonlardan mı bilmiyorum aşırı bir tahammülsüzlük ve gerilim var üstümde.
Bunda milletin doğumdan sonra gelmeyip de doğum öncesi toplanıp, ayy gecikti, ayy ne zaman gelcek diyip diyip durmasının da payı var.
Doğum öncesi strese sokup, doğumdan sonra kimsenin yanımda olmayacak olması da cabası.
Hepsinin üstüne bir de şu var.
40. Haftam yarın doluyor.
Ama hala ne bir sancı, ne bir lekelenme kısacası tek bir belirtim bile hala yok.
Sabırla normal doğum bekledim. Aylarca egzersizler, yürüyüşler yaparak ve yüzerek sanki bir spor turnuvasına hazırlanır gibi hazırlandım.
Kilomu kontrolde tutmaya çalıştım, masajı ihmal etmedim.
Doktor çatın tam uygun dediğinde, bebeğin duruşu harika dediğinde aşırı mutlu oldım.
Ama yok yok yok gelen giden yok.
Kendiliğinden gelmez de sezaryen olmak zorunda kalırım diye ödüm kopuyor.
Senelerdir emek verdiğim karın kaslarımın, rahmimin karnıyarık gibi oyulması fikri beni aşırı mutsuz ediyor.
Bazen de diyorum o kadar kötü olsa, millet keyfi tercih etmezdi ama bu sıra herşey bende ekstra endişe ekstra mutsuzluk yaratıyor.
Konuyu bilerek buraya açtım çünkü derdim hamilelikten ziyade mutsuzluk ve aşırı huzursuzluk.
Elbette gün içinde aşırı mutlu olduğum, kendimi toparladığıö anlar oluyor ama gelgitler beni mahvediyor.
Hamilelik beni fiziksel olarak pek yıpratmadı ama psikolojik olarak son dönem artık bekleyemez duruma geldim.
Şu yaşadığım normal mi diye sormak için de içimi döktüm biraz.
Ben de 41. Haftaya kadar inatla bekledim normal doğum için. En son kontrole gittiğimde doktor zorla yatırdı hastaneye ve sezeryan oldum. Hava çok sıcak olduğu ve günü geçtiği için çok az suyu kalmıştı. Suyu azaldığı için de doğum kanalına hareket edemiyordu. Hastaneden kaçmayı bile düşündüm normal doğum inadım yüzünden. İyi ki kaçmamışım, iyi ki oğlumu riske atmamışım. Benim kaynana yanımda kalıyordu son bir ay. Sinir stres tavan yapmıştı, her şeye geriliyor, tartışma çıkarıyordum. O yüzden pek sağlıklı düşünemedim. Doğumdan sonra geçti herşey. Oğluşu kokladıkça gerilimim azaldı. Sezeryan olmama rağmen karnım dümdüz. Dikiş izleri çok hafif ve bikini bölgesinde kalıyor ki brn her tatilde cep mendili kadar bikini giyerimHer geçen gün biraz daha gerilimle doluyorum, hamileliğin sonuna geldim.
Artık beklemekten mi, hormonlardan mı bilmiyorum aşırı bir tahammülsüzlük ve gerilim var üstümde.
Bunda milletin doğumdan sonra gelmeyip de doğum öncesi toplanıp, ayy gecikti, ayy ne zaman gelcek diyip diyip durmasının da payı var.
Doğum öncesi strese sokup, doğumdan sonra kimsenin yanımda olmayacak olması da cabası.
Hepsinin üstüne bir de şu var.
40. Haftam yarın doluyor.
Ama hala ne bir sancı, ne bir lekelenme kısacası tek bir belirtim bile hala yok.
Sabırla normal doğum bekledim. Aylarca egzersizler, yürüyüşler yaparak ve yüzerek sanki bir spor turnuvasına hazırlanır gibi hazırlandım.
Kilomu kontrolde tutmaya çalıştım, masajı ihmal etmedim.
Doktor çatın tam uygun dediğinde, bebeğin duruşu harika dediğinde aşırı mutlu oldım.
Ama yok yok yok gelen giden yok.
Kendiliğinden gelmez de sezaryen olmak zorunda kalırım diye ödüm kopuyor.
Senelerdir emek verdiğim karın kaslarımın, rahmimin karnıyarık gibi oyulması fikri beni aşırı mutsuz ediyor.
Bazen de diyorum o kadar kötü olsa, millet keyfi tercih etmezdi ama bu sıra herşey bende ekstra endişe ekstra mutsuzluk yaratıyor.
Konuyu bilerek buraya açtım çünkü derdim hamilelikten ziyade mutsuzluk ve aşırı huzursuzluk.
Elbette gün içinde aşırı mutlu olduğum, kendimi toparladığıö anlar oluyor ama gelgitler beni mahvediyor.
Hamilelik beni fiziksel olarak pek yıpratmadı ama psikolojik olarak son dönem artık bekleyemez duruma geldim.
Şu yaşadığım normal mi diye sormak için de içimi döktüm biraz.
Öncelikle İnşallah sağlıkla alırsın bebeğini kucağınaHer geçen gün biraz daha gerilimle doluyorum, hamileliğin sonuna geldim.
Artık beklemekten mi, hormonlardan mı bilmiyorum aşırı bir tahammülsüzlük ve gerilim var üstümde.
Bunda milletin doğumdan sonra gelmeyip de doğum öncesi toplanıp, ayy gecikti, ayy ne zaman gelcek diyip diyip durmasının da payı var.
Doğum öncesi strese sokup, doğumdan sonra kimsenin yanımda olmayacak olması da cabası.
Hepsinin üstüne bir de şu var.
40. Haftam yarın doluyor.
Ama hala ne bir sancı, ne bir lekelenme kısacası tek bir belirtim bile hala yok.
Sabırla normal doğum bekledim. Aylarca egzersizler, yürüyüşler yaparak ve yüzerek sanki bir spor turnuvasına hazırlanır gibi hazırlandım.
Kilomu kontrolde tutmaya çalıştım, masajı ihmal etmedim.
Doktor çatın tam uygun dediğinde, bebeğin duruşu harika dediğinde aşırı mutlu oldım.
Ama yok yok yok gelen giden yok.
Kendiliğinden gelmez de sezaryen olmak zorunda kalırım diye ödüm kopuyor.
Senelerdir emek verdiğim karın kaslarımın, rahmimin karnıyarık gibi oyulması fikri beni aşırı mutsuz ediyor.
Bazen de diyorum o kadar kötü olsa, millet keyfi tercih etmezdi ama bu sıra herşey bende ekstra endişe ekstra mutsuzluk yaratıyor.
Konuyu bilerek buraya açtım çünkü derdim hamilelikten ziyade mutsuzluk ve aşırı huzursuzluk.
Elbette gün içinde aşırı mutlu olduğum, kendimi toparladığıö anlar oluyor ama gelgitler beni mahvediyor.
Hamilelik beni fiziksel olarak pek yıpratmadı ama psikolojik olarak son dönem artık bekleyemez duruma geldim.
Şu yaşadığım normal mi diye sormak için de içimi döktüm biraz.
Devlet hastanesindeki doktorlar buna nasıl izin verirler bende bunu anlamıyorum...bu arada bir arkadaşım kendisi çok ufak tefekti. bebeğin kilosunuda çok bulup doktoru riske atmamak için sezaryene almak istedi. oda reddedip gidip devlet hastanesinde normal doğurdu. bebeği 4.5 kilo doğdu doğumu çok zor oldu. bebeği kan yutmuştu ve neredeyse 1 ay yoğun bakımda kaldı. hergün süt sağıp götürdü hastaneye ve o kadar yıprandı ki anlatamam. şu an bin pişman doktorunu dinlemeyip normal doğurduğu için.
Doktordan daha iyi bilecek değiller ya..Geçen artık beklemekten illallah edip, son muaynede alalım mı bugün dedim. Doktorum o kadar emeğin vardı, isteğin vardı pes mi edeceksin hadi eve beklemeye devam dedi. Doktorum sorun olmadan sezaryene yanaşmıyor. Benim sorunum beklemek ve içeride beklettikçe riske atıyosun diye canımı sıkanlar
Payla onları sen payla çok bilyolar42'ye kadar yolu var deniyor ama çevremdekiler gecikti gecikti , gelmiyo mu bekletme bunu git alsınlar dedikçe stresim artıyor.
Bunu neye dayanarak söylüyorsunuz ? Sanırım kendi fikriniz. İçerde uzun kalması da risk taşıyor (mekonyum yutmasi,şu azalması vb.) Lütfen bilmeden böyle bi konu hakkında bu tarz yorumlar yapmayın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?