Tatlı telaslar bunlar,iyi açıdan bak suyun duruyor .benim üç doğumumda da hiç şansım hiç acilmam olmadan suyum geldi. Normal doğum çok istememe rağmen ucu de sezeryan. Spor yapmamama rağmen kilom kalmadı ki sen sanırım spor da yaparsin sezeryan olsa bile çabuk toparlarsin. Önemli olan bebeğin ve senin sağlıklı olmanız.
Neden yatıya kalıyor misafirlerin onu anlayamadım işte.
Bu arada doğumun en güzel habercisi temizlik aşkı. Evi baştan aşağı döküp yerleştirme hissine kapiliyorsan vakit yaklasti demektir
bu arada bir arkadaşım kendisi çok ufak tefekti. bebeğin kilosunuda çok bulup doktoru riske atmamak için sezaryene almak istedi. oda reddedip gidip devlet hastanesinde normal doğurdu. bebeği 4.5 kilo doğdu doğumu çok zor oldu. bebeği kan yutmuştu ve neredeyse 1 ay yoğun bakımda kaldı. hergün süt sağıp götürdü hastaneye ve o kadar yıprandı ki anlatamam. şu an bin pişman doktorunu dinlemeyip normal doğurduğu için.
Ben de bir yandan diyorum süreç sezaryene gidiyosa neden bu kadar bekliyorum diye ama en azından ben her şeyi yaptım diyebilirim belki.42. Haftayı geçenler var Doğum beklerken...
Bence biraz etrafınızdakilerden uzaklaşın.
Sevdiğiniz bir müzik, loş bir ortam bebeginizle bol bol konusun...
İnanıyorsanız dua, meditasyon, hangisi daha doğru geliyorsa onu yapın...
bazı yiyeceklerin Doğum kolaylaştırdığına kesin gözüyle bakıyor doktorlar... ahududu yaprağı cayı, Hurma gibi...
Bunları tüketebilirsiniz.
Her şeyi yaptınız ve sezaryen olmak zorunda oldu. Canınız sagolsun... ben de gebelikte normal Doğum için cok emek verdim, her denileni yaptım, hamilelik yogasından tutun, günlük egzersizlere, beslenmeme dikkat ettim, sona doğru yürüyüşler,merdivenler... sonuç sezaryen :) Doğumdan sonra 2 hafta ben normal Doğum yapamadım ne biçim anneyim diye kendimi paraladım.
Sonra sagolsun can dostum, canım arkadaşım geldi. Resmen bagırdı çağırdı beni kendime getirdi :)
Çocugun saglıklı, buna şükredecek yerde nasıl doğduğuna takılıyorsun..
Evet bencede sen ne biçim annesine cocugunu doğru düzgün öpüp koklamadan nasıl dogduguyla etiketliyorsun diye...
Ve geçti. Önemli olan saglıklı dogması...
Bence kendinizi biraz toparlarsanız, sabırsızlık yerine, bebeginize ve seçeceği dogum şekline saygı duymanız gerektiği telkinini kendinize yaparsanız başaracaksınız :)
Vuvuzela
Doktorum 4-5 günde bir çağırıp beklemekte sakınca var mı diye bakıyor aslında güvenip kafamı bozup canımı sıkmamam lazım ama birkaç haftadır hepten duygularımda bir kontrolsüzlük başladı.bizim bir tanıdık ısrarla normal doğum istedi ve 42. hasftasında doğum yaptı..doktoruna danış sen başkalarınıhiç takma...
Bizimkisi kız.sen sinir kotanı şimdiden doldurursan böyle; doğumdan sonra "aaa sütün var mı, bu bebek aç, neden ağlıyor, çok tombul, çok zayıf, senin sütün yetmez, bu bebek üşüyor, bu bebek terliyor" cularla uğraşmak için enerjin kalmaz
şaka bir yana; içeride kalacak hali yok, elbette doğacak de canım. hamilesin sen batmasın kimseye lafın bi' zaamet.
sonra da lohusa olacağından dolayı batmasın..
valla nasıl bir ortamdasın bilemiyorum ama aklında kalmasın hiçbir laf..
senin içinde yara olarak kalacağına bırak karşı taraf da yaralansın biraz, deli gelin desinler varsın...
ben bunun pişmanlığını çok yaşadım.
bu arada 40+5'te doğum yaptım. sancı var yatış yapın cümlesi ve bebeğin çıkış anı dahil yaklaşık 20 saat süren suni destekli normal doğumlaiyi ki de öyle yapmışım
hem erkek bebekler 15 gün falan geç doğabiliyormuş.
doktorun bir problem yok diyorsa sen hiç sıkma kendini..
unutma; bebeğin de vücudun da ne yapılması gerektiğini biliyor.
kalbine göre ve sağlıklı bir doğum nasib etsin Rabbim, sağlıcakla al bebeni kucağına
Geçen artık beklemekten illallah edip, son muaynede alalım mı bugün dedim. Doktorum o kadar emeğin vardı, isteğin vardı pes mi edeceksin hadi eve beklemeye devam dedi. Doktorum sorun olmadan sezaryene yanaşmıyor. Benim sorunum beklemek ve içeride beklettikçe riske atıyosun diye canımı sıkanlar
Madem streslisin, al eline bir sopa hpsini kovalatabi bunu kendi içinden yap
Şaka bir tarafa kendini bilmez, halden anlamaz insanları boşver, bebeğinle konuş kendini motive et, son günlerin keyfini çıkar canım. Kaç kişi biliyorum 43.haftanın içinde doğuran. Kısmetinde ne varsa o olacak zaten, gerekirse senin ve bebeğinin sağlığı için sezeryan da olabilir. Kendini korkutmak yerine İkisine de hazırlıklı ol.
Bir arkadaşımınki 43.de gece sancıları tutup 12 saat sancıdan sonra sezeryan kararı verildi. Tam sezeryana geçerken son anda çıktı yaramaz ortaya :)
Sağlıklı doğsunlar da gerisini çok düşünüp üzme kendini, önemli olan ona kavuşmak sonuçta
Birkaç günlük bir birikim olmuş içimde.
Hem burası rahatlattı.
Hem de günler sonra evde yalnızım, iyi geldi.
Daha iyiyim. Gerçi şimdi de bebişin hareketleri azaldı diye taktım ama annesini üzmez başlar umarım birazdan tekmelerine:)
o zaman o gelecek olan bir kaç günü düşün ve etrafındakiler umursamamaya çalış canım. çünkü bu bir tek sana zarar veriyor..Bizimkisi kız.
Bir de şunu diyolar aaaa kız bu kadar beklemez, bu doktorun ne kadar rahat bekletiyo seni böyle diye.
Mantıklı düşünüp doktor bi sorun olmasa eve yollamazdı diye düşününce geçiyor biraz aslında ama beklemek gerçekten zor. Birkaç güne tamamen yalnız kalacağım, sadece eşim olacak sanırım biraz daha kafam rahata erer.
Her geçen gün biraz daha gerilimle doluyorum, hamileliğin sonuna geldim.
Artık beklemekten mi, hormonlardan mı bilmiyorum aşırı bir tahammülsüzlük ve gerilim var üstümde.
Bunda milletin doğumdan sonra gelmeyip de doğum öncesi toplanıp, ayy gecikti, ayy ne zaman gelcek diyip diyip durmasının da payı var.
Doğum öncesi strese sokup, doğumdan sonra kimsenin yanımda olmayacak olması da cabası.
Hepsinin üstüne bir de şu var.
40. Haftam yarın doluyor.
Ama hala ne bir sancı, ne bir lekelenme kısacası tek bir belirtim bile hala yok.
Sabırla normal doğum bekledim. Aylarca egzersizler, yürüyüşler yaparak ve yüzerek sanki bir spor turnuvasına hazırlanır gibi hazırlandım.
Kilomu kontrolde tutmaya çalıştım, masajı ihmal etmedim.
Doktor çatın tam uygun dediğinde, bebeğin duruşu harika dediğinde aşırı mutlu oldım.
Ama yok yok yok gelen giden yok.
Kendiliğinden gelmez de sezaryen olmak zorunda kalırım diye ödüm kopuyor.
Senelerdir emek verdiğim karın kaslarımın, rahmimin karnıyarık gibi oyulması fikri beni aşırı mutsuz ediyor.
Bazen de diyorum o kadar kötü olsa, millet keyfi tercih etmezdi ama bu sıra herşey bende ekstra endişe ekstra mutsuzluk yaratıyor.
Konuyu bilerek buraya açtım çünkü derdim hamilelikten ziyade mutsuzluk ve aşırı huzursuzluk.
Elbette gün içinde aşırı mutlu olduğum, kendimi toparladığıö anlar oluyor ama gelgitler beni mahvediyor.
Hamilelik beni fiziksel olarak pek yıpratmadı ama psikolojik olarak son dönem artık bekleyemez duruma geldim.
Şu yaşadığım normal mi diye sormak için de içimi döktüm biraz.
Keşke insanlar her şeyde fikrini belirtmek için bu kadar hevesli olmasalar :)Ben de bir yandan diyorum süreç sezaryene gidiyosa neden bu kadar bekliyorum diye ama en azından ben her şeyi yaptım diyebilirim belki.
Siz de yapmışsınız elinizden geleni.
Tahminimce elime alınca hiç bir derdim kalmayacak ama hamilelik yorgunluğundan istediğim doğum şekli olmama ihtimali üzüyor.
Öyle bi psikolojideyim ki şu sıra beğendiğim bi ayakkabının numarası kalmamış olması bile 1-2 saat dünyamı karartıyor:) böyle biri değildim ama geçer umarım doğumdan sonra.
Bir de endişe yüklüyüm, normal diye bekletip o çocuğu da riske atıyosun diyip psikolojimi bozanlar varken. Farkındayım doktorum kontrol ediyor, beklemekte sorun olmadığı için eve yolluyor ama bilinçaltım kirlendi bi kere.
Naptiniz ya 44 hafta imkansiz sizin gununuz yanlis hesaplanmis olmasin. 42 sondurYooo beklenebilir bebekte herhangi bir sıkıntı yoksa.
Ben 43+5 te doğum yapmıştım.
Ben 42.haftada suni sancıyla dogum yaptımilla 40 haftada doğması mı gerekiyor acaba?
daha fazla beklenmiyor mu?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?