Hadi biraz dertleşelim

Bakteriyofaj

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
25 Aralık 2020
156
106
53
Merhabalar,
Benim dertleşmek istediğim konu yalnızlık. Zaman zaman farklı başlıklar altında da açtım bu konuyu. Yaşım 33. İstediğim herşeye sahibim güzel bir mesleğim, iyi bir gelirim var sosyal bir insanım. 20 den fazla ülke gezip gördüm. Toplumumuza göre ortalama sayılacak bir güzelliğe sahibim. Ama işte gönül işlerinde işim bir türlü yaver gitmiyor. Beni seveni ben sevemiyorum, benim sevdiğimde beni sevmiyor. Görücü usulü, arkadaşlarım vasıtası ile tanıştığım kişiler oldu ama elektrik alamadım. 3 yıl öncesinde biten çok üzüldüğüm toksik ilişkim sonrası da bu işleri akışına bıraktım. O günden sonra da hayatıma kimse girmedi. O insan evlendi ve muhtemelen mutlu. Bana o kadar kötü davranmasına rağmen o mutlu olabildi ama ben tek kaldım. Yalnızlığımla baş etmeye çalışıyorum. Zaman zaman çok iyi geliyor bu ama ara ara da benim de bişiler paylaşabileceğim birileri olsa diyorum. Bi de toplum baskısı var malum yaşın geçiyor? anne olmayacak mısın? Sizin içinizde de benim gibi olanlar var mıydı? sonrasında hayatınızın aşkını buldunuz mu? nasıl tanıştınız? bu yalnızlık sürecini nasıl atlattınız? bana ne tavsiye edersiniz? güzel bi sohbet olur umarım. Şimdiden teşekkür ederim.
 
Çok tebrik ederim
 
Eski sözlüm aldattı aldattığı kadınla evlendi. Çocuğu oldu hemen. Benim ondan sonra bir sürü sevgilim oldu ama evlenmedim uzun süre. Hiç biri ile eski sözlümle olduğum gibi olamadım.
Ümitsiz olduğum bir zamanlarda eşim Girdi hayatıma. Şimdi evli, mutlu ve bir ergen sahibiyim
 
Ben de varım. Ama ben çok takılmıyorum. Etrafımda ve akrabalarımda benim gibi okumuş, mesleğini eline almış hâlâ evlenmemiş çok fazla kadın olduğu için o tarz şeyler de duymuyorum. Çevre çok etken bu konuda. Size baskı yapan insanlarla aranıza mesafe koyun.
 
Sizi de tebrik ederim
 
Çok haklısınız
 

Aslında ben de benzer durumdayım, 27 yaındayım. 2018de ciddi bir ilişkim bitti, eski erkek arkadaşım çok kısa süre sonra annesinin ön ayak olmasıyla kuzeni ile evlendi (ki önceden asla akraba evliliği istemiyorum diyordu). Bununla ilgili önceden bir konu da açmıştım ve benim için çok üzücüydü. Sonra sizin yazdığınız gibi 3 yıl önce de başka bir çok toksik ilişkim bitti, ve eski sevgilim şu an evlilik aşamasında galiba. Buna ben pek üzülmedim çünkü gerçekten sorunlu biriydi (alkol problemi vs). Şimdi ben de akışa bırakmış durumdayım. Arada flört ettiğim kişiler oluyor ama hem ailemden baskı görmediğim için hem de yakında başka ülkeye taşınacağım için acele etmiyorum, sadece keyif almaya bakıyorum. Eminim beni çok sevecek ve beraber mutlu olabileceğim biri karşıma doğru zamanda çıkacak. Sizin için de her şeyin gönlünüzce olmasını dilerim. Bu meseleye çok takılmayın, bekarlığın da çok güzel yönleri var bence :)
 
Ben de 30 hatta 31 sayılırım ve aynı durumdayım. İş maddiyat ok ama yalnızlığa çözüm bulamıyorum. Aynaya bakınca kendimi artık çökmüş görüyorum ilişkim biteli 1 ay oldu bitmesi gerekiyordu ama neden böyle oldu hayatıma kimse girmeyecek mi?, evlenemeyecek miyim çocuğum olmayacak mı diye düşünüp duruyorum.
Evliliğe inancımı kaybettim( çok evlilik meraklısı biri değildim ama artık kendi yuvam olsun sevip, sevilmek istiyorum çocuk istiyorum). Turizm işindeyim turistlerin sarı sarı çocuklarını gördükçe içim gidiyorm.
Tanıştığım kişiler istediğim gibi çıkmıyor , eski sevgilerim gayet hayatlarından memnun mutlular ben böyle kaldım. Güçlü birisiyim ama kendimle başbaşa kalınca yalnız hissediyorum
 
Ben varım.
Etrafımdaki ilişkileri görünce evlilikten komple soğudum.
Erkek yok sıkıntı yok.
 
30umda tıpkı senin gibiydim. Üniversite bitir, ülke gez, bende de tamamdı ama hayatımda bir hayat arkadaşı eksikliği vardı. Hele hele yakın arkadaşlar da birer ikişer evlenip çocuk sahibi olunca onların da önceliği farklı oluyor. O yüzden çok çok iyi anlıyorum seni. Ben eşimle 33te evlendim, sana tavsiyem hayatının aşkını arama. Aşk geçici. Ben birlikte gülüp eğlendiğim hayata aynı pencereden bakabildiğim biriyle evlendim. Haaa elbette duygu, heyecan, kıpırtı da var. Ama mesela eski büyük aşklarımı düşünüyorum da onlarla evlensem şimdiki gibi mutlu olamazdım
 
Bence toplum baskısına kulak asmayın. İnsan yalnız başına da mutlu olabilir. Mutlu olmanız için birilerinin varlığına ihtiyacınız yok.
 
Dertten çok ne var. Olmayan dertli olan dertli. Bende 28 yaşındayım sevgilim var ama bir dargın bir barışık gidiyor farklı şehirlerde. Evlilik konusuna henüz giremedik ne yüzük var ne bir şey. Ben de hem evlenmek yuva kurmak istiyorum hem korkuyorum of bilmiyorum ya
 
Çevrene karşı tepkini sert göster ki bu konuyu açamasınlar sana
Herkese aynısını yazıyorum ama yaşadığım doğru eşimle tanışmadan önce olumlamalara enerjilere falan çok sarmıştım sonra eşimle tanıştım birde odanda bir obje olarak kırmızı bişiler bulundur,lal taşı veya yakut bir yüzük al bunlar kesin çözüm değil tabiki ama enerjini değiştir ve yay etrafa umarım gönlüne göre biri çıkar
 
Yanlizlik değil senin ki duygu karmaşası bence inan o adamla olsaydın sen o zaman varken yok yanlizligi ile kafayı yerdin
 
İnsan elinde olmayını istiyor işte:) inanın evlilik güzel tamam sorun yok tabiki doğru kişi ile :) Anne olmak en en en guzeli iyi ki anneyim :) ama evlilik hayatımı desen bekarlik mi desen bekarlik derim :) sorumluluk yok rahatsin istedin gibi gez toz , istediğin le flört et , böyle kuş gibi hafifsin :) yasin da hicc büyük değil tam zamanı, doğru kişiyle inşallah evlenip mutlu olursun
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…