Herkese merhaba.
Ben 9 yıllık evliyim son iki yıldır çok farklı bir hayatın içinden buluyorum kendimi eşimin benden evden uzaklığı yazacağım çok şey var ne yazacağım bilmiyorum gibi.
Karakter olarak çok iyi birisi saygı hep vardır hayatımızda, ama Sevgi onda bitmiş gibi..
Söyledim onada konuştuk farkında değilim özür dilerim dedi bı hafta ilgili sonrasında yine uzak soğuk.
Benim konuşup onu kendime yakın tutmanın zaten bir anlamı yok
İki kızımız var biri 8 yaşında diğeri 2 yaşında onlarla ilgili düşkün ama onlara da az vakit ayırıyor aklım almıyor.
Başka biri mi var diye telefonuna maillerine hesap hareketlerine bile baktım inanın o ihtimali bile düşündüm herşeyi ortada öyle tedirgin yada gizli saklı değil. Ama bana neden uzak, konuşunca farkında değildim demesi çok kırıcı bunu fark etmemiş olması.
Cinsel hayatımız bile kötüye gidiyor mutsuzum gerçekten. Dışarıdan geç gelir evde olduğu zaman kulaklık takıp film izler uyur uyanır dışarı çıkar.
Bizi kısıtlamaz ,hayatıma karışmaz ya kıskanmıyor bile seviyor beni anne olarak herkesin takdir ettiği biri olarak, temiz niyetli olduğum için seviyor.
Daha önce sevme şeklini biliyorum Aşkını tutkusunu ,bakışını, yaptıklarını şimdi çok değişti bunu göremiyor.
Boşanalım desem sorunumuz yokki der.!
Bebeğim 3 yaşına girince çalışmayı düşünüyorum tekrardan, ben doğum iznine çıkınca kapandı iş yerim eşim de bebek biraz daha büyüsün istersen öyle bakarsın demişti. İkinci çocuktan sonra evliliğim böyle olacağını hiç bilemezdim..
İki çocukla boşansam daha mı kötü olur hayatım? evlilik terapisine tek başıma uyunca oda işe yaramadı böyle bir evlilikte ev arkadaşı gibi çocukların annesi sıfatında devam etmek mi?
Yoksa kendime yeni bir hayat kurmak mı daha mantıklı.
Şu anda çalışmıyorum ailem arkamda durur fakat erkek kardeşimle birlikte yaşıyorlar şimdi yenge yiğenim öylesi seçenek olamaz zaten. Çıkmazın içindeyim fikir verin böyle bir çıkmazda ne yapılır sağlıklı düşünemiyorum mutsuz olduğum için..
Tekrarı olmayan bir hayatta böyle bir evliliği hak etmedim