Hamileliğim ve Zor Dönemim

sorrybutnotsorry · Dün 14:05

Merhabalar, 3,5 aylık hamileyim. Eşim ailesinin yaşadığı şehirde çapraz bağ, menisküs ve baker kisti ameliyatı oldu 1 ay önce. Orada olmasının sebebi yaşadığımız şehirde bunu yapmaya yanaşacak hiçbir doktor bulamadık. Hepsi fizik tedavi ol dedi, özeller de aşırı pahalı fiyatlar verdi. Ameliyat durumu acildi, en uygunu ailesinin yaşadığı şehirde olması diye düşündük. Ben 1 aydır annemde kalıyorum. Çalışıyorum da aynı zamanda. Eşim büyük ihtimal Haziran ortaları gibi dönecek. Ameliyattan sonra birçok sağlık problemi de yaşadı. Bünyesi güçsüz düştü, psikolojisi etkilendi. Benim de hormonlardan dolayı mı bilmem herşeyi aşırı kafaya takıyorum. Yanımda olamamasına üzülüyorum ama bir de üstüne ona problemlerimden bahsettiğimde veya duygusal bir kırgınlığımdan bahsettiğimde, ben bunları kaldırabilecek mental güçte değilim, mental gücüm şuan kendimle alakalı şeyleri sadece kaldıracak kadar mümkünse hiç bahsetme diyor. Kendisinin sağlık problemlerinden vs. konuşuyoruz bazen, sürekli olarak ben çok kötüyüm, ameliyat bence iyi geçmedi, toparlanamıyorum, ağrım var, hep bu şekilde. Bu düşünce bencillik mi bilmiyorum ama 32 yaşında ilk gebeliğim ve ben bir daha belki de bu dönemimi tekrar yaşayamayacağım, o nedenle herkes biraz daha anlayış göstersin istiyorum. Anlayış göstermesi gereken ben olmamalıyım bence bu dönemde. Ki eşimin maddi manevi hep yanında olduğumu düşünüyorum. Koskoca bir ay geçti uzağız, bebekle ilgili ultrason vs. fotoğrafları attığımda ilgili, bebeğe de ilgili yaklaşıyor ama önceliği kendisi sürekli bunu sözel, davranışsal hissettiriyor. Geçen gün dedim ki, ben 4 ay ücretli izinde maaş alamayacağım, 4 ayın sonunda toplu para alacağım, bunun endişesini yaşıyorum, bebeğin benim ihtiyaçlarım olacak, nasıl olacak dedim. Evin ihtiyaçlarını ben karşılarım, senin de ihtiyaçların olursa altın bozdururuz dedi, şok oldum. Tabii ki olur yani dedim. Bebek için toplu yapılacak alışveriş için sen de biraz para biriktirirsin dedim. Bende birikmiş para yok hepsini ameliyata ve fizik tedaviye harcadım dedi. Ameliyat parasını zaten nikahta takılan altınlardan verip ben halletmiştim. Sonrasında masrafı olmuştur tabi. Eşim bu arada kamuda hekim. Öte yandan annem benim evimde oturuyor ve evin de kentsele girme durumu var, haftalardır onun stresi de üzerimde. Herkes sanki benden bir şeyler bekliyor sürekli, ben kimseden hiçbir şey isteyemiyorum. Hep anlayış göstermek, vermek zorunda olan benmişim gibi. Gerçekten mental sağlığım kaydı artık. Hamileliğim hiçbir şekilde huzurlu geçmiyor, kendimi çok yalnız hissediyorum, beynim çok yorgun, çok da sinirli ve hassasım. Gece mesela kafama bir konu takılıyor, önceden olan biten ya da yeni kırıldığım bir şey. Sabaha kadar oturuyorum, kafayı yiyecek gibi oluyorum. Ve çok da korkuyorum, bu bebek doğduktan sonra da, eşim eve döndükten sonra da daha mı beter olacak, hep desteksiz mi kalacağım diye..

umutluev · Dün 14:11

Bunu ömrün boyunca unutmayacaksın. 40 yıl da geçse unutmayacaksın. Eşin bencil. Eşin empat değil. Sadece kendini düşünüyor. Sen çok haklısın. Maddi konuda da haklısın. Eşin senin yükü omzuna atmış seni salmış. Naparsan yap diyor. Kocalık da babalık da bu değil. Olmamalı.

-Rosa- · Dün 14:12

Valla ben sizi haklı buldum. Yalnız hissetmenizden daha doğal ne olabilirdi ki? Keşke kocanızın ameliyat durumları bitene iyileşene değin çocuk yapmasaydınız.
Ama şu durumda da mağdur olan sizsiniz. Annenizle ilgili durumu bence siz düşünmeyin. Şu an bir de bununla uğraşacak enerjiniz yok bence.
Eşinize gelirsek de... Yani bebeğin doğacağı belli, masrafı belli. Nasıl bu kadar vurdumduymaz olabiliyor? Ne desem bilemedim... Sizi de hiç üzmek istemiyorum hamile halinizle, kelimeleri seçerek ancak bu kadar yorum yapabildim.

Artemidaa · Dün 14:12

Eşinizin ameliyatının zorluğunu bilmiyorum ama siz de 3,5 aylık hamilesiniz yani. Bir az abartmışsınız sanki. Galiba herkes size aşırı ilgi göstersin istiyorsunuz o da olmuyor ki olmaması doğal. Maddi konularda sizin ikinizin yapacağı şeyler belli olmalıydı. Yani altın harcamasını zaten biliyorsunuzdur paranız var mı yok mu diye, şok olacak birşey göremedim. Kimse sizden birşey bekliyor gibi görmedim aksine siz el Üstünde tutulmayı beklemişsiniz olmamış gibi duruyor. Eşiniz belki toparlanınca istediğiniz ilgiyi gösterir, dediğim gibi ameliyat zorluğuna bağlı. Sağlıkla alın kucağınıza.

Prenses bella · Dün 14:15

Eşiniz hekim ve size kendi ihtiyaçlarınız için altın bozdurun mu diyor? Bu nasıl bi kocalık anlamadım. Ayrıca kendiside bi hekim olarak bir sürü meslektaşı fizik derken ameliyat olmayı seçmiş (siz hamile olduğunuz dönemde fizik alabilir sonra ameliyat olabilirdi) sonuçlarınıda biliyor olması gerekti. Kolay değil ama bu kadar mız mız olmak nedir onu anlamıyorum fizik tedavi alıyor sonuçta. Sizde onun bebeğini taşıyosunuz, ne demek öyle sen altın bozdur bilmem ne. Çok haklısınız bu ilgisizlik konusunda

umutluev · Dün 14:16

Valla ben 2 aylık hamile de olsam eşim olacak adamdan tatlı söz beklerim. Bu bebek ikimizin. Ne demek canım ben maddi olarak karışmam altın bozdur vs. Bi de ameliyat için zaten altın bozdurmuş kadın. Daha napsın?

Kanser değil bi şi değil. İyileşir sanki futbolcu da kariyeri sona ermiş gibi karalar bağlamış. Şimdi böyle olan 9 aylık hamileyken de aynı olur. İlgisiz.

Tek yapmışsın gibi tek bak diyor.

Mihrimah Sultann · Dün 14:20

sorrybutnotsorry .!.:
Merhabalar, 3,5 aylık hamileyim. Eşim ailesinin yaşadığı şehirde çapraz bağ, menisküs ve baker kisti ameliyatı oldu 1 ay önce. Orada olmasının sebebi yaşadığımız şehirde bunu yapmaya yanaşacak hiçbir doktor bulamadık. Hepsi fizik tedavi ol dedi, özeller de aşırı pahalı fiyatlar verdi. Ameliyat durumu acildi, en uygunu ailesinin yaşadığı şehirde olması diye düşündük. Ben 1 aydır annemde kalıyorum. Çalışıyorum da aynı zamanda. Eşim büyük ihtimal Haziran ortaları gibi dönecek. Ameliyattan sonra birçok sağlık problemi de yaşadı. Bünyesi güçsüz düştü, psikolojisi etkilendi. Benim de hormonlardan dolayı mı bilmem herşeyi aşırı kafaya takıyorum. Yanımda olamamasına üzülüyorum ama bir de üstüne ona problemlerimden bahsettiğimde veya duygusal bir kırgınlığımdan bahsettiğimde, ben bunları kaldırabilecek mental güçte değilim, mental gücüm şuan kendimle alakalı şeyleri sadece kaldıracak kadar mümkünse hiç bahsetme diyor. Kendisinin sağlık problemlerinden vs. konuşuyoruz bazen, sürekli olarak ben çok kötüyüm, ameliyat bence iyi geçmedi, toparlanamıyorum, ağrım var, hep bu şekilde. Bu düşünce bencillik mi bilmiyorum ama 32 yaşında ilk gebeliğim ve ben bir daha belki de bu dönemimi tekrar yaşayamayacağım, o nedenle herkes biraz daha anlayış göstersin istiyorum. Anlayış göstermesi gereken ben olmamalıyım bence bu dönemde. Ki eşimin maddi manevi hep yanında olduğumu düşünüyorum. Koskoca bir ay geçti uzağız, bebekle ilgili ultrason vs. fotoğrafları attığımda ilgili, bebeğe de ilgili yaklaşıyor ama önceliği kendisi sürekli bunu sözel, davranışsal hissettiriyor. Geçen gün dedim ki, ben 4 ay ücretli izinde maaş alamayacağım, 4 ayın sonunda toplu para alacağım, bunun endişesini yaşıyorum, bebeğin benim ihtiyaçlarım olacak, nasıl olacak dedim. Evin ihtiyaçlarını ben karşılarım, senin de ihtiyaçların olursa altın bozdururuz dedi, şok oldum. Tabii ki olur yani dedim. Bebek için toplu yapılacak alışveriş için sen de biraz para biriktirirsin dedim. Bende birikmiş para yok hepsini ameliyata ve fizik tedaviye harcadım dedi. Ameliyat parasını zaten nikahta takılan altınlardan verip ben halletmiştim. Sonrasında masrafı olmuştur tabi. Eşim bu arada kamuda hekim. Öte yandan annem benim evimde oturuyor ve evin de kentsele girme durumu var, haftalardır onun stresi de üzerimde. Herkes sanki benden bir şeyler bekliyor sürekli, ben kimseden hiçbir şey isteyemiyorum. Hep anlayış göstermek, vermek zorunda olan benmişim gibi. Gerçekten mental sağlığım kaydı artık. Hamileliğim hiçbir şekilde huzurlu geçmiyor, kendimi çok yalnız hissediyorum, beynim çok yorgun, çok da sinirli ve hassasım. Gece mesela kafama bir konu takılıyor, önceden olan biten ya da yeni kırıldığım bir şey. Sabaha kadar oturuyorum, kafayı yiyecek gibi oluyorum. Ve çok da korkuyorum, bu bebek doğduktan sonra da, eşim eve döndükten sonra da daha mı beter olacak, hep desteksiz mi kalacağım diye..

Bir dönem çok hastalandım inan bana ne evim ne eşim gözüme gelmedi, iyileştikten sonra farkına vardım ki insan hasta olunca gözüne hiçbirşey gelmiyor, evi , hayatı komple salmıştım , yaşamdan zevk alamıyorum, eşiniz de aynı durumda bence , ikiniz de anlayışlı olmalısınız, sizin ilgi beklemeniz de gayet doğal, Allah yardımcınız olsun...

sorrybutnotsorry · Dün 15:18

umutluev .!.:
Bunu ömrün boyunca unutmayacaksın. 40 yıl da geçse unutmayacaksın. Eşin bencil. Eşin empat değil. Sadece kendini düşünüyor. Sen çok haklısın. Maddi konuda da haklısın. Eşin senin yükü omzuna atmış seni salmış. Naparsan yap diyor. Kocalık da babalık da bu değil. Olmamalı.

Hamilelikte yaşananlar bence de unutulmaz gibi geliyor bana da.

sorrybutnotsorry · Dün 15:19

Demin biraz konuştuk, toparlanmak için elimden geleni yapıyorum, zor geçiyor ama bu aralar moral düşürmüyorum, elimden geleni yapacağım bebişimizi güzel büyütmek için dedi. O biraz su serpti içime. İşte böyle konuşsa zaten başka bir şey istemiyorum.

sorrybutnotsorry · Dün 15:23

Artemidaa .!.:
Eşinizin ameliyatının zorluğunu bilmiyorum ama siz de 3,5 aylık hamilesiniz yani. Bir az abartmışsınız sanki. Galiba herkes size aşırı ilgi göstersin istiyorsunuz o da olmuyor ki olmaması doğal. Maddi konularda sizin ikinizin yapacağı şeyler belli olmalıydı. Yani altın harcamasını zaten biliyorsunuzdur paranız var mı yok mu diye, şok olacak birşey göremedim. Kimse sizden birşey bekliyor gibi görmedim aksine siz el Üstünde tutulmayı beklemişsiniz olmamış gibi duruyor. Eşiniz belki toparlanınca istediğiniz ilgiyi gösterir, dediğim gibi ameliyat zorluğuna bağlı. Sağlıkla alın kucağınıza.

Evet ben bu tavrımın farkındayım, herkes biraz daha bana anlayışlı davransın, normal zamandakinden biraz daha önemsesin gibi bir isteğim var. Hatta anneme bunu ifade ederken de buldum geçen gün kendimi. Neden ben alttan alıyorum insanlara karşı? Biraz empati yapamıyorlar mı? Ben şuan alttan almak idare etmek mecburiyetinde değilim, onlar beni idare edecekler dedim. Böyle düşünmek bencillik mi, hormonel mi, hiçbir fikrim yok. Ama tam da böyle düşünüyorum.

Artemidaa · Dün 15:27

sorrybutnotsorry .!.:
Evet ben bu tavrımın farkındayım, herkes biraz daha bana anlayışlı davransın, normal zamandakinden biraz daha önemsesin gibi bir isteğim var. Hatta anneme bunu ifade ederken de buldum geçen gün kendimi. Neden ben alttan alıyorum insanlara karşı? Biraz empati yapamıyorlar mı? Ben şuan alttan almak idare etmek mecburiyetinde değilim, onlar beni idare edecekler dedim. Böyle düşünmek bencillik mi, hormonel mi, hiçbir fikrim yok. Ama tam da böyle düşünüyorum.

Yani kimse sizi sırf hamilesiniz diye alttan almak zorunda değil, kendi çocuğunuzu doğuracaksınız. İnsanlar daha nazik,anlayışlı davranabilirler ama bu da zorunluluk değil. Sadece eşinizin böyle durumu olur ama o da ameliyatlıysa kendini düşünüyordur. Mesela siz hiç kocanızı görmeye gittiniz mi? Ameliyatda yanında oldunuz mu?

sorrybutnotsorry · Dün 15:33

Artemidaa .!.:
Yani kimse sizi sırf hamilesiniz diye alttan almak zorunda değil, kendi çocuğunuzu doğuracaksınız. İnsanlar daha nazik,anlayışlı davranabilirler ama bu da zorunluluk değil. Sadece eşinizin böyle durumu olur ama o da ameliyatlıysa kendini düşünüyordur. Mesela siz hiç kocanızı görmeye gittiniz mi? Ameliyatda yanında oldunuz mu?

Biliyorum değil ama bu fikri kendime geçiremiyorum işte. Kaç defa söyledim gelmek istiyorum, geleyim mi diye, beni böyle görmeni istemiyorum, iyi değilim falan dedi, şuan daha iyi sanki. Haftaya gitmeyi düşünüyorum. Hamileliğimin 3.ayında değil şehir değiştirmeyi işe zor gidiyordum, influenza geçirdim, sürekli kustum, 5 kg verdim. Daha yeni bunların üzerinden 15 gün kadar geçti de yeni toparladım. Ameliyatta yanındaydım tabiki. Birde ben çalışıyorum, bir tek haftasonu var, bulunduğu şehir çok uzak, otobüsle 20 saat, uçakla 3 saat yol. Uçak gidiş dönüş 10 bin lira. Ne yapmalıyım bu durumda yani?

pinkyunicorn · Dün 15:37

Esiniz belli ki mental olarak yipranmis ameliyat vs derken . Siz hasta degilsiniz hamilesiniz sadece hürrem sultan modundan cikin bence . Esinize destek olun duzelecektir gecici bi donem ama insanin cani rahat olmayinca disariya gulemiyo iste. Ekstra bi ihtiyacıniz olursa altin bozdurmaniz gerekirse bozdurun materyal bi sey bu konulur yerine . Cok beklentiye girmeyin hamilesiniz uzulursunuz etkilenmeyin bosverin

ellerimlekazidim · Dün 15:39

sorrybutnotsorry .!.:
Merhabalar, 3,5 aylık hamileyim. Eşim ailesinin yaşadığı şehirde çapraz bağ, menisküs ve baker kisti ameliyatı oldu 1 ay önce. Orada olmasının sebebi yaşadığımız şehirde bunu yapmaya yanaşacak hiçbir doktor bulamadık. Hepsi fizik tedavi ol dedi, özeller de aşırı pahalı fiyatlar verdi. Ameliyat durumu acildi, en uygunu ailesinin yaşadığı şehirde olması diye düşündük. Ben 1 aydır annemde kalıyorum. Çalışıyorum da aynı zamanda. Eşim büyük ihtimal Haziran ortaları gibi dönecek. Ameliyattan sonra birçok sağlık problemi de yaşadı. Bünyesi güçsüz düştü, psikolojisi etkilendi. Benim de hormonlardan dolayı mı bilmem herşeyi aşırı kafaya takıyorum. Yanımda olamamasına üzülüyorum ama bir de üstüne ona problemlerimden bahsettiğimde veya duygusal bir kırgınlığımdan bahsettiğimde, ben bunları kaldırabilecek mental güçte değilim, mental gücüm şuan kendimle alakalı şeyleri sadece kaldıracak kadar mümkünse hiç bahsetme diyor. Kendisinin sağlık problemlerinden vs. konuşuyoruz bazen, sürekli olarak ben çok kötüyüm, ameliyat bence iyi geçmedi, toparlanamıyorum, ağrım var, hep bu şekilde. Bu düşünce bencillik mi bilmiyorum ama 32 yaşında ilk gebeliğim ve ben bir daha belki de bu dönemimi tekrar yaşayamayacağım, o nedenle herkes biraz daha anlayış göstersin istiyorum. Anlayış göstermesi gereken ben olmamalıyım bence bu dönemde. Ki eşimin maddi manevi hep yanında olduğumu düşünüyorum. Koskoca bir ay geçti uzağız, bebekle ilgili ultrason vs. fotoğrafları attığımda ilgili, bebeğe de ilgili yaklaşıyor ama önceliği kendisi sürekli bunu sözel, davranışsal hissettiriyor. Geçen gün dedim ki, ben 4 ay ücretli izinde maaş alamayacağım, 4 ayın sonunda toplu para alacağım, bunun endişesini yaşıyorum, bebeğin benim ihtiyaçlarım olacak, nasıl olacak dedim. Evin ihtiyaçlarını ben karşılarım, senin de ihtiyaçların olursa altın bozdururuz dedi, şok oldum. Tabii ki olur yani dedim. Bebek için toplu yapılacak alışveriş için sen de biraz para biriktirirsin dedim. Bende birikmiş para yok hepsini ameliyata ve fizik tedaviye harcadım dedi. Ameliyat parasını zaten nikahta takılan altınlardan verip ben halletmiştim. Sonrasında masrafı olmuştur tabi. Eşim bu arada kamuda hekim. Öte yandan annem benim evimde oturuyor ve evin de kentsele girme durumu var, haftalardır onun stresi de üzerimde. Herkes sanki benden bir şeyler bekliyor sürekli, ben kimseden hiçbir şey isteyemiyorum. Hep anlayış göstermek, vermek zorunda olan benmişim gibi. Gerçekten mental sağlığım kaydı artık. Hamileliğim hiçbir şekilde huzurlu geçmiyor, kendimi çok yalnız hissediyorum, beynim çok yorgun, çok da sinirli ve hassasım. Gece mesela kafama bir konu takılıyor, önceden olan biten ya da yeni kırıldığım bir şey. Sabaha kadar oturuyorum, kafayı yiyecek gibi oluyorum. Ve çok da korkuyorum, bu bebek doğduktan sonra da, eşim eve döndükten sonra da daha mı beter olacak, hep desteksiz mi kalacağım diye..

Planlı bir gebelik miydi ? Herkesi düşünmeyi bir kenara bırakmak bu süreçte daha iyi olacak.

Salon Kadini · Dün 15:44

Valla su yazdiginiz noktaya kadar prenses gebelik sendromu sanmistim ama sonrasinda size hak verdim.

"Evin ihtiyaclarini ben karsilarim, senin ihtiyacın olursa altin bozdururuz"

Bu nasıl duyarsiz, nasilda bir eşe yakismayan bir cumledir yahu, ne demek senin ihtiyaclarin icin altin bozdururuz, nesiniz siz tasiyici anne mi?

Artemidaa · Dün 15:45

sorrybutnotsorry .!.:
Biliyorum değil ama bu fikri kendime geçiremiyorum işte. Kaç defa söyledim gelmek istiyorum, geleyim mi diye, beni böyle görmeni istemiyorum, iyi değilim falan dedi, şuan daha iyi sanki. Haftaya gitmeyi düşünüyorum. Hamileliğimin 3.ayında değil şehir değiştirmeyi işe zor gidiyordum, influenza geçirdim, sürekli kustum, 5 kg verdim. Daha yeni bunların üzerinden 15 gün kadar geçti de yeni toparladım. Ameliyatta yanındaydım tabiki. Birde ben çalışıyorum, bir tek haftasonu var, bulunduğu şehir çok uzak, otobüsle 20 saat, uçakla 3 saat yol. Uçak gidiş dönüş 10 bin lira. Ne yapmalıyım bu durumda yani?

Para gelir gider ama hasta eşi yalnız bırakmak daha çok kaybettirir. Eşiniz ameliyat geçirmiş siz sırf hamilesiniz diye ki hamilelik hastalık değil, bir haftasonu gitmemişsiniz, üstüne bir de ekstra ilgi bekliyorsunuz. Bu konuda onu değil sizi bencil gördüm. Ben de geçen hafta ameliyat oldum, eşime gelme etme ben de dedim ama tabi ki gelmesi yanımda olması başka. Bahaneniz da hazır 3 saat uçak yolu ne ki yani, haftasonu Git gel yeter.

HaslanmisPattis · Dün 15:51

Bahsettiğiniz ameliyat kapalı ameliyat ise eşiniz şov yapıyor. İlla ki ağrısı sızısı vardır ama istirahat süresi bitmiş olmalı. Ekstrem bir şey yoksa tabi. Eşim oldu, 10 gün istirahat etti ama ertesi gün değnekle falan yürüyebilir hale geliyor zaten.

Siz de sadece 3.5 aylık hamilesiniz. Evet insan gelgitli oluyor da hareket hissettiğiniz, ağırlaştığınız, aşırı heyecan yapacağınız dönem şu değil.

Para konusunda ise haklısınız.

inekobasi · Dün 16:05

Salon Kadini .!.:
Valla su yazdiginiz noktaya kadar prenses gebelik sendromu sanmistim ama sonrasinda size hak verdim.

"Evin ihtiyaclarini ben karsilarim, senin ihtiyacın olursa altin bozdururuz"

Bu nasıl duyarsiz, nasilda bir eşe yakismayan bir cumledir yahu, ne demek senin ihtiyaclarin icin altin bozdururuz, nesiniz siz tasiyici anne mi?

Ya ben de aynı yere takıldım ve bu adam bir hekim.. öyle durumu yok gibi bir şey söz konusu değil.. eşine değer vermiyor gibi

Salon Kadini · Dün 16:27

inekobasi .!.:
Ya ben de aynı yere takıldım ve bu adam bir hekim.. öyle durumu yok gibi bir şey söz konusu değil.. eşine değer vermiyor gibi

Bence kendinden baskasina değer vermiyor.

Mesela bir hekim, 3 aylik hamile kadinin hormon dalgalanmalarinin zirveye ulastigini bilir (beta hcg yavas yavas duraksarken diger hormonlar devreye girmeye basliyor)

Ilk 3 ayin dusuk ve olu dogum riski icin en zorlu donemler oldugunu bilir.

Ilk 3 aydaki bebek gelisiminin stresten en cok etkilenen evre oldugunu bilir, ornegin bebegin beynindeki bazi ilkel bolgelerin 3-4 aylıktan sonra geri cekilmeye baslamasi gerekiyor.

Ilk 3 ay annenin girdigi ikili test, detayli ultrason, gerekirse nimpt, fetal dna gibi testlerin anne icin oldukca yogun kaygi sebebi oldugunu bilir.

Duz yurdum babasi bilmeyebilir ama bir hekim bunlari bilmek zorunda, bilmiyordum, unutmusum vs diyecek bir meslege sahip degil.

Ayrica velevki hekim olmasin, velevki iyi kazanmasin, evin ihtiyaclarini ben karsilarim kendi ihtiyaclarin icin altin bozdur demek, sen benim biseyim/esim degilsin demek, bu ne ayrimci ve dusuncesiz bi cumledir.

Ek olarak, dugun takilarinin bitmesi, birikimlerin bitmesi icin ugrasiyor gibide yorumlardim, yani kadina (tamam konu sahibi calisan eli ekmek tutan bir kadin ama ucretsiz izne ayrilacak) maddi dayanagin tukensinde bana muhtac kal, gideme gibi bir bilincaltinida yansıtıyor bana.

Normal bir erkek, o birikime dokunulmasini dahi teklif etmezdi.

Tahin Helva · Dün 16:31

Para mevzusuna kadar sizi haksız bulmuştum ama hiçbir şey bir erkeğin ben evin giderlerini karşılarım sen de altınlarla ihtiyaçlarını alırsın demesini normal göstermez. Üstüne bu adam doktor, sizin bebeğiniz ve doğum süreciyle ilgili bu kadar stres yapmanıza da gerek kalmaması lazım ama kendisinden bu güveni alamamış olmanız ciddi bir eksiklik.

Hamileliğim ve Zor Dönemim

Yeni Üye

Nirvana

Guru

Sükunetim deliliğimden 😵‍💫

Popüler Üye

Nirvana

Nev-i şahsına münhasır 🦋

Yeni Üye

Yeni Üye

Yeni Üye

Sükunetim deliliğimden 😵‍💫

Yeni Üye

Üye

Kuş konduğu dala değil kanatlarına güvenir 🕊️

Nirvana

Sükunetim deliliğimden 😵‍💫

Guru

Guru

Nirvana

Nirvana

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency