Bakin ben egitimciyim yaşım küçükken de evlenmedim ki gözüme perde inmişti diyeyim. Ki biz gebelikten önce de ikimiz ev işlerimizi yemeğimizi ortak yapıyorduk. Şuan da ben evdeyim annem sagolsun hergun uğrayıp yardım ediyor yani iş yükü vs. artmadı ki. Ortak çevremizden birine anlatsam inanmaz bu anlattiklarima. Eğer bu durum böyle devam ederse zaten bitireceğim. Çocuğuma bakacak maddi gücüm de var sevgimde asla onu mutsuz hissettirecek bir ortamda bırakmam.
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Hamilelik ile değişen eş :/
- Konu Sahibi pepus
- Başlangıç Tarihi
Yani saçma olduğunu biliyorum zaten . Demek istediğim zaman zaman bu saçmalığı düşünecek hale geldim. Yoksa zaten asla kaldırabilecegim bir durum değil.Allah aşkına sacmalamayın ilgisizliğine dayanamadığınız kocanızın başkasının koynuna girmesine nası keşke aldatsaydı dersiniz
- 6 Mart 2024
- 10.344
- 18.649
- 218
Doğumdan sonra daha fena olabılır
o yüzden psikolojinizi sağlam tutmalısınız bunlar çok çoğu gecıcı süreçlerYani açıkçası ben bebeği kıskandığını düşündüm bir donem. Çünkü benim eşim hayatımın merkezidir normalde. Çok fazla arkadasi olan biri değilim rutin ev iş hayatım var. Herseyi beraber yapardık. Ama sonra bebek olunca tabi ki hayatıma başka bir renk geldi. Bu sebep aklıma geliyor bir tek.
Konu ev işi değil , kocanızın rahatı bozuldu. Örneğin artık onunla eskiden olduğu gibi ilgilenmiyor ve destek olmuyorsunuz. Sürekli yorgun ve destek talep eder haldesiniz. Eski neşe ve gücünüz kalmadı , artık hayatınızın merkezi kocanız değil, doğacak bebeğiniz. Artık eşinizin sıkıntıları, üzüntüleri için ona destek olamıyorsunuz. Eşiniz evin biricik oğlu idi , ama şimdi başka bir çocuk geliyor , tüm ilgi ve destek ona yönelecek.
Beni de korkutan o. Şu an bile onun bebeğe dokunmasını sevmesini istemiyorum. Beni bu süreçte bu kadar strese soktu bebeğini sevseydi ortada bisey yokken bunu göze almazdı diyorum. Lohusalikta bunun depresyonunu yaşamaktan çok korkuyorum . O ruh haliyle bu sefer benim içimden bir deccal çıkacakmış gibi geliyor.Doğumdan sonra daha fena olabılır
- 7 Kasım 2023
- 2.385
- 4.195
- 53
- 41
Yani 36 yaşında adam. Bunu da kendi içinde çözsün bir zahmet. İnanın küçük çocuklarla çalıştığım için biraz çocuksu bir yanım vardır. Sevgimi hep hissettirim. Yani yolda yürürken bile ne güzel yürüyorsun sen bakim falan derim. Muhakkak her geldiğinde kapı da karşılar aynı sofrada yemek yerim dışarı vs. çıkacaksam birlikte akşam yemeğimizi yemeden çıkmam. Kendisi de öğretmen engelli çocuklarla çalışıyor. O çocuklar onu nasıl seviyor bir görseniz. Aileleri bazen hocam anne baba demeden sizi adınızı söyledi diyorlar. Merhametsiz biri de değildi ki bu adam. Zaten beni depresyona iten de bu oldu. Neden diyorum surekli. :/
İnanın her sebebi düşünüyorum. Ama sonra diyorum ki ben çok daha fazla yıprandım. Defalarca ameliyat oldum. Bir sürü ilaçlar iğneler kullandım. Toplum baskısına maruz kaldım. Ama yine de sessiz kaldım onu yıpratmamaya özen gösterdim. Ben de biraz özeni haketmiyor muyum diyorum ?
Eşiniz sizi üzüyor. Bile bile ve de göz göre göre. Korkarım bu gebeliğimizi ve çektiğiniz üzüntüyü ömür boyu unutamayacaksınız. İçinize dert olarak çökecek. Eşiniz düzelse bile bu gebelik aylarınız ilişkinizde kara bir leke olarak kalacak. Eşinizin size bu ruh halini yaşatmaya hakkı yok. Gebelik bir kadının en zor dönemi. Eşiniz bencilce davranıyor. Sizi umursamıyor. Her şey cinsellik değil. Her şey düzgün fizik değil. Siz bir obje değilsiniz. Eşiniz sizi her halinizle sevmeliydi. Maalesef ki sevmemiş.
Evet sanırım gerçek bu ama ben kendime yediremedigimden başka sebeplere tutunmaya çalışıyorum. Dediğiniz gibi asla unutamayacağım bu süreci. Hiç böyle kırgın hissetmedim kendimi. Yani beni seven, merhametli , en yakın arkadaşım dediğim adam gitti aramıza bir duvar geldi. Demek ki sevmiyormuş işte.
Erkekleri anlamak zor. Benim aklıma sadece cinsellik, güzellik ve ona sunduğunuz konfor geliyor. Bunlar bittiğinde değişmesi ve azıcık ilgi bile sunmaması acı verici.
Siz zaten eşinizle gerekli konuşmayı yapmışsınız defalarca. Durum düzelmemiş. Sizi üzdüğünü açık açık söylemişsiniz. Daha ne yapacaksınız ki?
İçinden gelmiyor ki öpmüyor. İçinden gelmiyor ki sarılmıyor. Kendiliğinden olmayan hiçbir hareket samimi değildir. Eşiniz istemiyorsa ne yapabilirsiniz ki? Zaten medenice konuşuyorsunuz. İçinden gelse sizi üzdüğünü fark edip eskisi gibi olurdu.
Bilmiyorum belki doğumdan sonra düzelecek ama benim bu kırılan ozguvenim hiç geçmeyecek. Asla karnim burnumda halimle salonda geceleri ağladığım geceleri iki güzel söz söylesin diye karşıma alıp konuştuğum zamanları unutmayacağım. Hakkımı helal etmiyorum sadece bunu yüzüne uygun zaman da söylemek istiyorum
Çünkü okuldaki çocuklar onun işi, belirli bir saati var bitiyor ve maaşını alıyor.ve ona kapı açan, sürekli ilgi gösteren emek veren , onan mutluluğu için emek harcayan, onu hayatının merkezi yapan bir eşi vardı. Ve o eş artık yorgun , hamile, kilo aldı, onun sorunları ve dertleri ile eskisi kadar ilgilenmiyor , emek vermiyor.
Çocukları sevmekle , bir çocuğa tüm emeğini , hayatını harcamak farklı şeyler. Çocukları genel olarak seviyor olmak, yıllarca uykusuz kalmayı, tüm hayatının değişmesini, bok ve çiş temizlemeyi, bekli yıllarca sinemaya gidememeyi, fiziksel, maddi ve psikolojik olarak zorlanmayı kabul etitiği anlamına gelmiyor. Eşiniz genel olarak çocukları seviyor ama karnında onun çocuğunu taşıyan karısına destek olamıyor. Sevmek yanında emek verilmediğinde sadece anlamsız süslü bir kelime.
36 yaşında olmasının da bir önemi yok, siz 50 yaşında da hamile kalsanız aynı şey olacaktı. Kendiniz anlattınız maşallah küçük bir erkek çocuğu gibi herşeyi ile ilgilenmişsiniz . Şu yaşımda benimle çocuk gibi ilgilenen böyle biri olsa ben de çok ama çok iyi bir insan olurdum, canımız sıkacak derler olmazdı evde , yemeğimi hazırlayan , benim bakımımla , hayat düzenimle ilgilenen biri olurdu , hayatımdaki ayak işlerini , dertleri alan birisi var.
Siz kocanıza ilk çocuk günü davranmışsınız ve şimdi kocanız biricik annesini kaybetti.
Güzel bir mektup ya da wsp mesajı olabilir. Dönsün dönsün okusun. Unutulacak acılar değil. Sizi çok iyi anlıyorum. Belki düzelecek, belki hepsi geçecek ama izi kalacak, sızı kalacak. Korkarım ki çok geç. Nefret oluşuyor insanın içinde. İnsan kinleniyor. Gün geliyor hiç olmadık bir zaman, alakasız konulardayken bu konuyu açıp ağzına geleni sayıyorsun... insan unutmuyor.
Doğumdan sonra daha kötü olacak , bir de lohusalık psikolojisi ve yanında ağlayan bir bebek varken , siz güzel söz duyacağınızımı zannediyorsunuz. Beterine hazır olun çünkü kocanız hayatındaki en büyük konforu kaybetti ve buna uyum sağlama gibi bir düşüncesi yok.
sevgisizlikle, kıskanmakla, adamın hanzo olmasıyla gram alakası yok yaşadıklarınızın. anlattığınız gibi biri hamilelik döneminde bu hale dönüşüyorsa emin olun kafası çok dolu olduğundandır. bebek çok büyük bir sorumluluk ben de yeni anne sayılırım 2 yılda zorla düzene ayak uydurduk. hem maddi hem manevi inanılmaz özveri gerekiyor ve erkeklerde bizim gibi ilk günden annelik içgüdüsü olmadığı için daha mantık yönünden yaklaşıyorlar. kayıplarınız için üzgünüm. bunlar da çok etkilemiştir ve bunun için erkek olmaya gerek de yok kendimden örnek vereyim ben hep çok zor hamile kalırım ve süreç de zor geçer diye kendimi şartlamıştım çok şükür her şey kolayca oldu ve ben ilk günden alışamadım. ilk aylarda bebek bile demiyordum doktora embriyo cenin iyi mi vs. diyordum çünkü olur da bir şey olursa bağ kurmamış olmayı istedim. eşiniz de bunları düşünüyor ekstra olarak maddi sorumluluğu da arttı kafası tamamen bunlarla meşgul ve ilgisizliğin farkında değil, bebeğiniz doğduktan sonra da bir süre böyle olacak içsel anlamda rahat hissedene kadar
Bunu zaman gösterecek artık. Bağ kuramama bende de oldu uzun süre eşya alamadım. Fotoğraf bile çektirmedim. Anım kalmasın diye. Ama bizim bağımız bu kadar güçlüyken ben bu durumu hakedecek neyaptim ? Belki onun stresinin on katını yaşadım ama ona hep iyi davrandım. Maddi anlamda onu strese sokmadim. Maaşımdan biriktirdim. Bebegimin herseyini aldım. Sadece dogum parasını bir kenara ayırmaya çalış dedim. Hiçbir eksiğini bırakmadım. illa bu olsun diye diretmedim. Bir dönem düzeldi aslında. Eskiye döndü sarıldım bak biz böyle çok mutluyuz ne gerek var böyle davranmana dedim özür dilerim çok dikkat edeceğim dedi. Ben seni kaybedemem sen olmasan ben ne yaparım kimim var dedi. Ama sonra yine aynı oldu. Artık kabullenmem gerekiyor sanırım. Ve beklentiye girmemeliyim. Bu belirsizlik beni de yiyip bitirdi. Artık ben de onu hayatımdan çıkarmalıyım.
Duzelmezse boşarım. Çocuğunun manevi sorumluluğunu alsın onu üzmesin yeter. Benim başka bir beklentim yok.
- 24 Şubat 2023
- 442
- 1.544
- 43
Bebeğiniz doğduğunda ve eşiniz kızınızı kucağına aldığında emin olun çok şaşıracaksınız ve hiç tahmin etmediğiniz bağ kuracak
Benim babam da annem bana hamileyken çok bağ kuramamış yani bir şey hissetmiyormuş :)
hep anlatır seni kucağıma aldığım an kalbim sıcacık oldu, baba olduğumu o an anladım demişti.
sonra bana dünyanın en mükemmel babası oldu.
