Hamilelik ile değişen eş :/

Sizin gibi kendine yeten kadınların sevgi dilenmesi hiç adil değil. Siz güçlüsünüz. İlgi dilenmeyin lütfen.
 
Bunu zaman gösterecek artık. Bağ kuramama bende de oldu uzun süre eşya alamadım. Fotoğraf bile çektirmedim. Anım kalmasın diye. Ama bizim bağımız bu kadar güçlüyken ben bu durumu hakedecek neyaptim ? Belki onun stresinin on katını yaşadım ama ona hep iyi davrandım. Maddi anlamda onu strese sokmadim. Maaşımdan biriktirdim. Bebegimin herseyini aldım. Sadece dogum parasını bir kenara ayırmaya çalış dedim. Hiçbir eksiğini bırakmadım. illa bu olsun diye diretmedim. Bir dönem düzeldi aslında. Eskiye döndü sarıldım bak biz böyle çok mutluyuz ne gerek var böyle davranmana dedim özür dilerim çok dikkat edeceğim dedi. Ben seni kaybedemem sen olmasan ben ne yaparım kimim var dedi. Ama sonra yine aynı oldu. Artık kabullenmem gerekiyor sanırım. Ve beklentiye girmemeliyim. Bu belirsizlik beni de yiyip bitirdi. Artık ben de onu hayatımdan çıkarmalıyım.
hayır benim bahsettiğim şey gelecek kaygısı. ona iyi bir gelecek sağlayabilecek miyiz ? ya işimden olursam ? ya ona yetemezsek ? bunların maddi boyutunu erkekler bizden çok daha fazla düşünüp kendilerini bitiriyorlar ben eşinizin tam da tanıdığınız biri gibi olduğunu düşünüyorum ama bebeğiniz en azından 5-6 aylık olana kadar bu durum sürecek. evet beklentilere kapılıp üzülmeyin ama bu gerçekten geçici bir süreç. bu arada lütfen bebeğiniz doğduğunda yeterli besleniyor mu diye dikkat edin her gün tartıya koyun ilk günler insan anlamıyor emse de bazen yeterli olmuyormuş ben çok kötü şekilde öğrendim bunu, sarılığa ve beslenmesine çok dikkat etmek gerekli ilk günler insan hiçbir şey anlamıyor.
 
Güzel bir mektup ya da wsp mesajı olabilir. Dönsün dönsün okusun. Unutulacak acılar değil. Sizi çok iyi anlıyorum. Belki düzelecek, belki hepsi geçecek ama izi kalacak, sızı kalacak. Korkarım ki çok geç. Nefret oluşuyor insanın içinde. İnsan kinleniyor. Gün geliyor hiç olmadık bir zaman, alakasız konulardayken bu konuyu açıp ağzına geleni sayıyorsun... insan unutmuyor.
Yani aynen öyle oluyor. Tek kaldığımda bir an da gözyaşlarım süzülüyor. Öyle oturup birilerine de anlatamıyorum. Annem gündüzleri geliyor tek kalmayayım diye farkında bende birseyler var. Gözü hep ben de ama ne diyeyim bilmiyorum ki. Ben de buraya yazayım dedim. Belki içim rahatlar diye :/
 
Sizin eşiniz hamileliğiniz ile değişmedi, siz değiştiniz. Hamilelik nedeni ile hassas , ilgi ve destek bekleyen birine dönüştünüz. Hamilelik öncesi , kendi işinizi halleden , eşinize yük olmayan , eşinizin hayatını güzelleştiren ve kolaylaştıran bir insandınız. O eczaneye gitmeyi aslında siz hamile değilken de düşünmeyecekti ama siz kendiniz gidip halledecektiniz. Şu an hamilelik ile aslında kocanız , eşinden gelen tüm destek, kolaylık ,hizmet ve hoşgörüyü kaybetti. Şimdi kocanızın desten olması, hizmet etmesi ve size kolaylık sağlaması gerekiyor ama yapmayacak, çünkü sizin rahatınız, huzurunuz onun için fazlasıyla emek gerektiriyor ve bu emeği verecek kadar sizi sevmiyor.
Tebrikler gene bir hanzoyu baba yapıyorsunuz, sizi korkutmak gibi olmasın ama daha doğumu, yeni doğan bakımı, lohusalı var.
Çok doğru tespit yaa valla bı aydınlandım hatta o derece. Çok haklısınız
 
Duzelmezse boşarım. Çocuğunun manevi sorumluluğunu alsın onu üzmesin yeter. Benim başka bir beklentim yok.
Daha kendisinin sorumluluğunu alamıyor bir de bebek mi amenet edeceksiniz ona ? Zaten yanlış bir baba seçmişsiniz, barı çocuğun hayatından çıkarın o adamı
 
hayır benim bahsettiğim şey gelecek kaygısı. ona iyi bir gelecek sağlayabilecek miyiz ? ya işimden olursam ? ya ona yetemezsek ? bunların maddi boyutunu erkekler bizden çok daha fazla düşünüp kendilerini bitiriyorlar ben eşinizin tam da tanıdığınız biri gibi olduğunu düşünüyorum ama bebeğiniz en azından 5-6 aylık olana kadar bu durum sürecek. evet beklentilere kapılıp üzülmeyin ama bu gerçekten geçici bir süreç. bu arada lütfen bebeğiniz doğduğunda yeterli besleniyor mu diye dikkat edin her gün tartıya koyun ilk günler insan anlamıyor emse de bazen yeterli olmuyormuş ben çok kötü şekilde öğrendim bunu, sarılığa ve beslenmesine çok dikkat etmek gerekli ilk günler insan hiçbir şey anlamıyor.
Yani ben de bazen eskiyi düşünüyorum. Ki biz öncesinde yakın arkadaştık. Direkt duygusal bir ilişkimiz olmadı. Yani bana kendini farklı tanıtma gibi bir ihtiyaç duymadı ki desem ki gözümü boyadı. Ona ilk sarıldığımda kalbinin nasıl çarptığını hatırlıyorum. Ne bileyim laf arasında birseyi seviyorum desem bulup aldığını. Uyumadan ettiğimiz sohbetli düşünüyorum . Şimdi gece yatmadan birsey aklıma geliyor öyle bi bakıyor ki bana sanki bitse de uyusam der gibi. Demek ki bitti onda bazı şeyler. Kabullenmem sadece zaman aldı diyebilirim. Uyarınız için teşekkür ederim. Ben de pimpirikliyim bu konularda zaten . İnşallah bi sorun olmadan sağlıkla alırım bebeğimi kucağıma. 🥰
 
Bebeğiniz doğduğunda ve eşiniz kızınızı kucağına aldığında emin olun çok şaşıracaksınız ve hiç tahmin etmediğiniz bağ kuracak
Benim babam da annem bana hamileyken çok bağ kuramamış yani bir şey hissetmiyormuş :)
hep anlatır seni kucağıma aldığım an kalbim sıcacık oldu, baba olduğumu o an anladım demişti.
sonra bana dünyanın en mükemmel babası oldu. ❤️
Belki öyle olacak. Ki ben tam tersi duruma olumsuza kendimi hazırladım kabullendim. Ama ben bu ayları nasıl unutacağım hiç geçmeyecek bu his ben de hep kalbimin bir köşesinde kalacak. O sebeple eskisi gibi olamam artık onunla.
 
Merhabalar. 34 haftalik hamileyim. Yaklaşık 3 senedir evliyim. Eşimle gayet güzel bir evliliğimiz vardı. Çocuk istiyorduk biraz zor oldu bu üçüncü gebeligim ama çok şükür bu haftalara geldik. Benim sorunum eşimle. Ne güzel bir sözü kaldı ne güzel bir bakması. Beni geçtim elini bir kere karnıma bile koymadı. Bir kere ağzından kızım ya da bebeğim lafı çıkmadı. İlk başlarda normal böyle davranması yine bebeğe birsey olursa ben çok üzülürüm diye böyle yapıyor dedim. Ama sonra baktım ki ben kendimi kandırıyorum. Defalarca aldım karşıma konuştum. Benim duygusal olarak sana ihtiyacım var . Beni beğenmene bana sevdiğini söylemene çok ihtiyaç duyuyorum dedim. Bir süre düzeldi ama sonra yine aynı oldu. Kendim bu süreçte çok şikayet eden biri değilim çok istediğim ve zor olan bir bebek olduğu için ağrım sızım olsa da ses etmiyorum. Şükürsüzlük gibi geliyor üzülüyorum o yüzden sakin sakin atlatmaya çalışıyorum. Hani çok nazlansam vs. diyeceğim ki o da yıprandı yoruldu. Ama yok. Yani bazen güzel bir iki laf duymak için ben çok mu kilo almışım diyorum. Duygusuzca yüzüme bakıp normal değil mi canım sen hamilesin diyor. Ne bileyim bi sarılma bi öpme ya da ilgi yok. Bebeğe karşı da öyle. Mesela kendi kendine bir çöp bile almadı bebeğe. Yani cimriliginden değil ama aklına gelmiyor işte. Ben artık kendimi çok kötü hissediyorum geceleri sürekli ağlıyorum. Çocuğum doğunca ona dokunmasını bile istemiyor hale geldim. Geçen dayanamadım biraz duyarlı ol hassas ol dedim. Bana verdiği cevap sabah kahvaltı hazırladım topladım ya oldu. Hani yapılmayacak birsey istesem tamam diyeceğim. Ama o kadar konuşmuşum ihtiyaç duyduğumu söylemişim. İki cümle söylemek bu kadar mı zor ? Ben bu kadar mı haketmiyorum ? Ki asla böyle bir adam değildi. Biz gayet mutlu çevrenin imrendiği bir aileydik. Aldatma desem yok iş yerinde kimse yok hemen çıkıp eve gelir . Telefonu vs. Hep ortadadır. Hiç öyle birsey hissetmedim. Ama ben çok ağır depresyona girmeye başladım artık. Kendimi beğenmiyorum ve çok değersiz hissediyorum. Yani diyorum yatlar katlar mı istedim de ortada bu kadar zor olan ne var ? Kaç zamandır sebebini bilmediğimiz aniden kafamda uyuşma terleme sorunum var mesela. Diyet yapıyorum ama fayda yok. Geçen yine fenalaştım. Acaba tansiyon olabilir mi ? Ablana sorsana tansiyon aleti var mı ev yakın dedim. Sordu yokmus. Ama eczane dibimizde Yani ben kafamı kaldıramıyorum . Ben olsam koşarak tansiyon aleti alıp gelmiştim. Ama düşünmüyor işte. Yalancı sancılarım başladı mesela yüzümden belli acı çekiyorum. Ne oldu diye soruyor sancim var ama iyiyim gecer diyorum. Ya o haldeyim bi elimi tutsana bir sarıl ya da ne bileyim sozel destek versene. Ben ne yapacağımı bilmiyorum açıkçası artık karşıma alıp konuşacak halim de kalmadı ki gururum da el vermiyor . Ama doğumda vs. yanımda olsun istemiyorum çocuğa baksın istemiyorum. Yani onu düşünse benim üzülüp ağladığımı bile bile böyle yapmaması lazım diyorum. Gerçekten çıkmazdayım. :/
Ben cevaplarınızıda okudum ve kocan hanzo yanlış adam vs yorumlarına kızdım açıkcası. Hamilelikten dolayı fazla hassassınız. Eşinizde sizin gibi hormonel bi dönemden geçiyor :) çok haksızlık gibi geliyor kulağa ama malesef öyle. Merhametli, baba olmak isteyen ve evlilik süresince size iyi bir eş olmuş adam bi anda böylece dönmez. Sizde akıllı bi kadınsınız belli ki önceden öküz olsa anlayacak kapasitedesiniz ve değildi diyosunuz. Bebek kayıpları yaşamışsınız bunu bir anne adayı ile baba adayının içselleştirmesi farklı.
Mesela ben çok riskli döneme girdim o dönem eşim bebekten bi anda bağımsızlaştı ve tek bana döndü o kadar stresliydi ki sezeryanda bebeği yanına götürdüklerinde kızımıza bakıp beni soruyor (video çekmişler ilk karşılaşma diye) kontrollerine giderken eşlik etmeden ameliyathane kapısından ayrılmıyor. O an donuk ifadesine sonradan oda şaşırdı stresten ölüyodum dedi. Nasıl baba derseniz şahane bi adam, bi emzirmedi öyle diyim. Yani bu babalık işleri analığa benzemiyor.
Kötü hissettiğinizde ambulansı aramaktan çekinmeyin tansiyon aleti aramayın orda burda 112ciden dip not ☺️
 
Beni de korkutan o. Şu an bile onun bebeğe dokunmasını sevmesini istemiyorum. Beni bu süreçte bu kadar strese soktu bebeğini sevseydi ortada bisey yokken bunu göze almazdı diyorum. Lohusalikta bunun depresyonunu yaşamaktan çok korkuyorum . O ruh haliyle bu sefer benim içimden bir deccal çıkacakmış gibi geliyor.
Belki bebegını görünce kalbî yumuşayacak eski haline dönecek gönlünüzü alacak birbirinize anlayışlı olmalısınız
 
Sanırım şuan hamile olduğum için konu beni çok etkiledi lütfenn üzülmeyin. Bebeğiniz de hissediyor herşeyi oluruna bırakın bu dönemde iyi ya da kötü yapılan hiç birşey unutulmuyor. Doğumdan sonra ki hareketlerine bakar ona göre karar verirsiniz şuan kendinizi strese sokmanın bir yararı yok size.
 
Ben cevaplarınızıda okudum ve kocan hanzo yanlış adam vs yorumlarına kızdım açıkcası. Hamilelikten dolayı fazla hassassınız. Eşinizde sizin gibi hormonel bi dönemden geçiyor :) çok haksızlık gibi geliyor kulağa ama malesef öyle. Merhametli, baba olmak isteyen ve evlilik süresince size iyi bir eş olmuş adam bi anda böylece dönmez. Sizde akıllı bi kadınsınız belli ki önceden öküz olsa anlayacak kapasitedesiniz ve değildi diyosunuz. Bebek kayıpları yaşamışsınız bunu bir anne adayı ile baba adayının içselleştirmesi farklı.
Mesela ben çok riskli döneme girdim o dönem eşim bebekten bi anda bağımsızlaştı ve tek bana döndü o kadar stresliydi ki sezeryanda bebeği yanına götürdüklerinde kızımıza bakıp beni soruyor (video çekmişler ilk karşılaşma diye) kontrollerine giderken eşlik etmeden ameliyathane kapısından ayrılmıyor. O an donuk ifadesine sonradan oda şaşırdı stresten ölüyodum dedi. Nasıl baba derseniz şahane bi adam, bi emzirmedi öyle diyim. Yani bu babalık işleri analığa benzemiyor.
Kötü hissettiğinizde ambulansı aramaktan çekinmeyin tansiyon aleti aramayın orda burda 112ciden dip not ☺️
İnanın değildi böyle biri. Onu aklamak için söylemiyorum şuan gözümde de gönlümde de kapkara zaten. Bir kere suyumun gelmesinden suphelendi doktor bir test istedi aradım. Hastaneye geldi donuk bir ifadeyle sadece duruyor ama şok oldum. Ama sonra okulda ki çalışanla karşılaştık hocam sizin eşinize ne olmuştu o gün cadde de koşuyordu eczaneye eli ayağı dolanmisti dedi. Allahim diyorum bana niye böyle davranıyor o zaman ? Yani komşu çocuğunu emanet etse o bakar pastalar alır gelir oyuncaklar çıkarır ne oldu da bu adam kendi çocuğuna bu kadar duyarsız oldu ? Belki dediğiniz gibi olacak ama bu saatten sonra ben nasıl düzelirim Onu hiç kestiremiyorum:/ notunuzu dikkate alacağım 🫠
 
Sanırım şuan hamile olduğum için konu beni çok etkiledi lütfenn üzülmeyin. Bebeğiniz de hissediyor herşeyi oluruna bırakın bu dönemde iyi ya da kötü yapılan hiç birşey unutulmuyor. Doğumdan sonra ki hareketlerine bakar ona göre karar verirsiniz şuan kendinizi strese sokmanın bir yararı yok size.
Evet sürekli bebegimden özür diliyorum çok vicdan azabı çekiyorum onu da üzdüğüm için. Ama paradoksa girdim resmen. Umarım kısa sürede atlatırım bu depresyonu
 
Evet sürekli bebegimden özür diliyorum çok vicdan azabı çekiyorum onu da üzdüğüm için. Ama paradoksa girdim resmen. Umarım kısa sürede atlatırım bu depresyonu

Umarım herşey istediğiniz gibi ilerler ve eşiniz bir an önce kendine gelir🙏
 
İnanın değildi böyle biri. Onu aklamak için söylemiyorum şuan gözümde de gönlümde de kapkara zaten. Bir kere suyumun gelmesinden suphelendi doktor bir test istedi aradım. Hastaneye geldi donuk bir ifadeyle sadece duruyor ama şok oldum. Ama sonra okulda ki çalışanla karşılaştık hocam sizin eşinize ne olmuştu o gün cadde de koşuyordu eczaneye eli ayağı dolanmisti dedi. Allahim diyorum bana niye böyle davranıyor o zaman ? Yani komşu çocuğunu emanet etse o bakar pastalar alır gelir oyuncaklar çıkarır ne oldu da bu adam kendi çocuğuna bu kadar duyarsız oldu ? Belki dediğiniz gibi olacak ama bu saatten sonra ben nasıl düzelirim Onu hiç kestiremiyorum:/ notunuzu dikkate alacağım 🫠
e canım daha ne olsun ki ? tam da dediğim gibi eşin sorumluluktan ve korkudan bu halde. içini karartma bak hamilesin diye söylemiyorum hamileliğimde bana bi altıncı his geldi :) bazı insanlarla ilgili cidden çok içimden gelerek emin konuşuyorum. eşin baştan tanıdığın gibi biri senin yaşadığın değişimleri, korkuları o da yaşıyor emin ol. bebeğini kucağına alıp hüngür hüngür ağladığında ben neler düşünmüşüm diyeceksin
 
İnanın değildi böyle biri. Onu aklamak için söylemiyorum şuan gözümde de gönlümde de kapkara zaten. Bir kere suyumun gelmesinden suphelendi doktor bir test istedi aradım. Hastaneye geldi donuk bir ifadeyle sadece duruyor ama şok oldum. Ama sonra okulda ki çalışanla karşılaştık hocam sizin eşinize ne olmuştu o gün cadde de koşuyordu eczaneye eli ayağı dolanmisti dedi. Allahim diyorum bana niye böyle davranıyor o zaman ? Yani komşu çocuğunu emanet etse o bakar pastalar alır gelir oyuncaklar çıkarır ne oldu da bu adam kendi çocuğuna bu kadar duyarsız oldu ? Belki dediğiniz gibi olacak ama bu saatten sonra ben nasıl düzelirim Onu hiç kestiremiyorum:/ notunuzu dikkate alacağım 🫠
Ya arkadaşım bak her hamilelik kendine has bi dönem mesela ben yazını baştan okudum. Eşim eline bebek kıyafeti eşya vs alıp geldi mi? Hayır ve açıkcası bunu sorun etmedim hep beraber çıktık alışverise. Mesela karnımı severdi tamam ama kızım canım der miydi hatırlamıyorum bile. Biz sağlıkçıyız ama hamileyken ikimizde saf salak gibi bi şeydik 😄😄 mesela ben senin mesele yaptığın şeyleri hatırlamıyorum bile nasıldı diye ev taşıdık derken adam geldi karnımı doyurdu gitti karnımı doyurdu tatsız tuzsuz bi gebeydim yani ay karın sevelim ponçiklik yoktı gudubet gibiydik tüm samimiyetimle söylüyorum zaten zor geçti hep 😄
Gel gelelim doğum yaptım herşeyi ikimiz yaptık yıkadık pakladık yedirdik gazı mazı her şeyi yardımcımız yoktu. Eşim öyle bir baba oldu ki içinden çıktı adamın iç güdüsel ve kızımızla ilgilendikce öyle arttı ki. Başka bi boyuta evrildi. Artık anne baba versiyonumuzla tanıştık. Bu öyle basit bi dönem değil. Boşuna kendinizi üzmeyin
 
İnanın her sebebi düşünüyorum. Ama sonra diyorum ki ben çok daha fazla yıprandım. Defalarca ameliyat oldum. Bir sürü ilaçlar iğneler kullandım. Toplum baskısına maruz kaldım. Ama yine de sessiz kaldım onu yıpratmamaya özen gösterdim. Ben de biraz özeni haketmiyor muyum diyorum ?
Neden sessiz kaldınız?
 
Back
X