Hamilelik ile değişen eş :/

Aysenimi .!.:

Çocuk istemiyordu belki.siz çok istediğiniz için kabul etmek zorunda kalmiş olmasın?

Genişletmek için tıkla...

onbirmayis .!.:

Hep mi böyleydi yoksa siz hormonlardan mı bu kadar etkilenir oldunuz bir.
İkincisi de dış görünüme önem veren bir tip mi
Bazı öküzler oluyor çünkü böyle hamilelikte bi tripler falan. Cinsellik de sanırım askıya alınmıştır riskli gebelikse madem. Onun da etkisi olabilir ama onca hamile onca baba var. Hepsi böyle yapmıyor. Eşiniz maalesef öküz olabilir. Demogoji yapmak yerine siz de ona köpekleyin. Tabiri caizse bi tokatlayın kendine gelsin. Soğuk davranın. O size nasılsa siz de ona öyle olun.

Genişletmek için tıkla...

yuppie .!.:

Yazılanları okumadım belki önerilmiştir bilmiyorum ama terapiye gitseniz? Bazen hamilelik/çocuk süreci insanların eski çocukluk travmalarının tetiklenmesine sebep olabiliyor. Ailesiyle arası nasıldı? Eskiden aranız gerçekten iyiyse hamilelikten sonra birden böyle bir değişim olduysa mutlaka bir sıkıntı vardır. En desteğe ihtiyacınız olduğu zamanlarda bu şekilde yaşamak zorunda değilsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Aysenimi .!.:

Bebek konusunda çok hırs yaptığınız icin diğer sorunları gözünüz görmemiş anlaşılan.bir şeyi bu kadar çok istemek bu yönlerden zararlı işte.

Genişletmek için tıkla...

Goklerce .!.:

Ya erkekler bazen bizden farklı yaşıyor, eşiniz 2 kayıptan sonra farklı bakıyor olabilir, bebeği henüz hissedememis olabilir ki erkekler genelde böyle doğmadan anlamıyorlar, benim eşim de sizin eşiniz kadar olmasa da ilk hamilelikte beklediğim kadar duygusal değildi ben de şaşırmıştım hatta, bebek doğdu çok sevdi ama o zamanlar yoğun çalışırdi çok bağ olmadı aralarinda sonra daha rahat çalıştı kızımıza o baktı falan şuan aşk yaşıyorlar, şimdi ben ikinciye hamileliyim ve eşim çok istemişti şuan ilkinden daha heycanli yani iki hamileliğim arasinda esimdeki farki görebiliyorum hatta kendisine de diyorum tabi evlat sevgisini tattın ya şimdi sevinçle bekliyorsun diye

Genişletmek için tıkla...

Prenses bella .!.:

Aman ne ağlıyosun göz yaşlarına yazık. Herkes benzer şeyler yaşıyor bak sonra dalga geçiyoruz sende öyle olacaksın

Genişletmek için tıkla...

pepus .!.:

Evet evet kullanıyorum biraz iyi geliyor normalde de romatizmam olduğu için yıllardır bağışıklık geliştirdim sanırım ondan bagirmiyorum

Genişletmek için tıkla...

pepus .!.:

Belki de öyle olur. Sizin adınıza çok sevindim. Umarım bebeğiniz sağlıkla gelir. Bir ara arkadaşı ona ben doğmadan anlamadım falan demiş. Benim eşimde bir iki kere tekrarladı arkadaşından örnek verip . O arkadaşını görürsem bir tane ağzına çarpacam artık dedim korktu galiba sustu :))

Genişletmek için tıkla...

pepus .!.:

Yani çok tuhaf ama dün gece ağladığım için uykudan uyanıp sarıldı ben yanındayım dedi. Hatta bugün bebek hickiriyordu o da hickirmaya başladı. Bak benim kızım hissediyor falan dedi. Akşam disarda yemek yedik sabah saçlarımı falan severek uyandırdı. Acaba gizli hesaptan burayı mi okudu adam diyorum . :)) ama tabi güvenim sarsıldigi için asla düzeliyor gözüyle bakamıyorum. Ben de saldım artık. Gerçekten belirsizlik insanı mahvediyormus sebep aramaktan yoruldum. Kendi bilir. Duzelirse düzelir yok devam ederse boşarım cocugumada gül gibi bakarım

Genişletmek için tıkla...

pepus .!.:

Ben de gitmeyi düşünüyorum aslında. Doktor uygun görürse onunla da konuşmasını isteyeceğim. Onun normal bir ailesi var standart. Annesini kaybetmiş üniversite döneminde o onu çok sarsmış. Benim ailem aslında problemli olan. Babam olmadi yanımızda cezaevinde vs. Annem de biraz psikolojik olarak iyi değildi. Bu durum ben de biraz sevildiğini duyma ihtiyacını tetikledi.

Genişletmek için tıkla...

pepus .!.:

Merhabalar. 34 haftalik hamileyim. Yaklaşık 3 senedir evliyim. Eşimle gayet güzel bir evliliğimiz vardı. Çocuk istiyorduk biraz zor oldu bu üçüncü gebeligim ama çok şükür bu haftalara geldik. Benim sorunum eşimle. Ne güzel bir sözü kaldı ne güzel bir bakması. Beni geçtim elini bir kere karnıma bile koymadı. Bir kere ağzından kızım ya da bebeğim lafı çıkmadı. İlk başlarda normal böyle davranması yine bebeğe birsey olursa ben çok üzülürüm diye böyle yapıyor dedim. Ama sonra baktım ki ben kendimi kandırıyorum. Defalarca aldım karşıma konuştum. Benim duygusal olarak sana ihtiyacım var . Beni beğenmene bana sevdiğini söylemene çok ihtiyaç duyuyorum dedim. Bir süre düzeldi ama sonra yine aynı oldu. Kendim bu süreçte çok şikayet eden biri değilim çok istediğim ve zor olan bir bebek olduğu için ağrım sızım olsa da ses etmiyorum. Şükürsüzlük gibi geliyor üzülüyorum o yüzden sakin sakin atlatmaya çalışıyorum. Hani çok nazlansam vs. diyeceğim ki o da yıprandı yoruldu. Ama yok. Yani bazen güzel bir iki laf duymak için ben çok mu kilo almışım diyorum. Duygusuzca yüzüme bakıp normal değil mi canım sen hamilesin diyor. Ne bileyim bi sarılma bi öpme ya da ilgi yok. Bebeğe karşı da öyle. Mesela kendi kendine bir çöp bile almadı bebeğe. Yani cimriliginden değil ama aklına gelmiyor işte. Ben artık kendimi çok kötü hissediyorum geceleri sürekli ağlıyorum. Çocuğum doğunca ona dokunmasını bile istemiyor hale geldim. Geçen dayanamadım biraz duyarlı ol hassas ol dedim. Bana verdiği cevap sabah kahvaltı hazırladım topladım ya oldu. Hani yapılmayacak birsey istesem tamam diyeceğim. Ama o kadar konuşmuşum ihtiyaç duyduğumu söylemişim. İki cümle söylemek bu kadar mı zor ? Ben bu kadar mı haketmiyorum ? Ki asla böyle bir adam değildi. Biz gayet mutlu çevrenin imrendiği bir aileydik. Aldatma desem yok iş yerinde kimse yok hemen çıkıp eve gelir . Telefonu vs. Hep ortadadır. Hiç öyle birsey hissetmedim. Ama ben çok ağır depresyona girmeye başladım artık. Kendimi beğenmiyorum ve çok değersiz hissediyorum. Yani diyorum yatlar katlar mı istedim de ortada bu kadar zor olan ne var ? Kaç zamandır sebebini bilmediğimiz aniden kafamda uyuşma terleme sorunum var mesela. Diyet yapıyorum ama fayda yok. Geçen yine fenalaştım. Acaba tansiyon olabilir mi ? Ablana sorsana tansiyon aleti var mı ev yakın dedim. Sordu yokmus. Ama eczane dibimizde Yani ben kafamı kaldıramıyorum . Ben olsam koşarak tansiyon aleti alıp gelmiştim. Ama düşünmüyor işte. Yalancı sancılarım başladı mesela yüzümden belli acı çekiyorum. Ne oldu diye soruyor sancim var ama iyiyim gecer diyorum. Ya o haldeyim bi elimi tutsana bir sarıl ya da ne bileyim sozel destek versene. Ben ne yapacağımı bilmiyorum açıkçası artık karşıma alıp konuşacak halim de kalmadı ki gururum da el vermiyor . Ama doğumda vs. yanımda olsun istemiyorum çocuğa baksın istemiyorum. Yani onu düşünse benim üzülüp ağladığımı bile bile böyle yapmaması lazım diyorum. Gerçekten çıkmazdayım. :/

Genişletmek için tıkla...

pepus .!.:

Merhabalar. 34 haftalik hamileyim. Yaklaşık 3 senedir evliyim. Eşimle gayet güzel bir evliliğimiz vardı. Çocuk istiyorduk biraz zor oldu bu üçüncü gebeligim ama çok şükür bu haftalara geldik. Benim sorunum eşimle. Ne güzel bir sözü kaldı ne güzel bir bakması. Beni geçtim elini bir kere karnıma bile koymadı. Bir kere ağzından kızım ya da bebeğim lafı çıkmadı. İlk başlarda normal böyle davranması yine bebeğe birsey olursa ben çok üzülürüm diye böyle yapıyor dedim. Ama sonra baktım ki ben kendimi kandırıyorum. Defalarca aldım karşıma konuştum. Benim duygusal olarak sana ihtiyacım var . Beni beğenmene bana sevdiğini söylemene çok ihtiyaç duyuyorum dedim. Bir süre düzeldi ama sonra yine aynı oldu. Kendim bu süreçte çok şikayet eden biri değilim çok istediğim ve zor olan bir bebek olduğu için ağrım sızım olsa da ses etmiyorum. Şükürsüzlük gibi geliyor üzülüyorum o yüzden sakin sakin atlatmaya çalışıyorum. Hani çok nazlansam vs. diyeceğim ki o da yıprandı yoruldu. Ama yok. Yani bazen güzel bir iki laf duymak için ben çok mu kilo almışım diyorum. Duygusuzca yüzüme bakıp normal değil mi canım sen hamilesin diyor. Ne bileyim bi sarılma bi öpme ya da ilgi yok. Bebeğe karşı da öyle. Mesela kendi kendine bir çöp bile almadı bebeğe. Yani cimriliginden değil ama aklına gelmiyor işte. Ben artık kendimi çok kötü hissediyorum geceleri sürekli ağlıyorum. Çocuğum doğunca ona dokunmasını bile istemiyor hale geldim. Geçen dayanamadım biraz duyarlı ol hassas ol dedim. Bana verdiği cevap sabah kahvaltı hazırladım topladım ya oldu. Hani yapılmayacak birsey istesem tamam diyeceğim. Ama o kadar konuşmuşum ihtiyaç duyduğumu söylemişim. İki cümle söylemek bu kadar mı zor ? Ben bu kadar mı haketmiyorum ? Ki asla böyle bir adam değildi. Biz gayet mutlu çevrenin imrendiği bir aileydik. Aldatma desem yok iş yerinde kimse yok hemen çıkıp eve gelir . Telefonu vs. Hep ortadadır. Hiç öyle birsey hissetmedim. Ama ben çok ağır depresyona girmeye başladım artık. Kendimi beğenmiyorum ve çok değersiz hissediyorum. Yani diyorum yatlar katlar mı istedim de ortada bu kadar zor olan ne var ? Kaç zamandır sebebini bilmediğimiz aniden kafamda uyuşma terleme sorunum var mesela. Diyet yapıyorum ama fayda yok. Geçen yine fenalaştım. Acaba tansiyon olabilir mi ? Ablana sorsana tansiyon aleti var mı ev yakın dedim. Sordu yokmus. Ama eczane dibimizde Yani ben kafamı kaldıramıyorum . Ben olsam koşarak tansiyon aleti alıp gelmiştim. Ama düşünmüyor işte. Yalancı sancılarım başladı mesela yüzümden belli acı çekiyorum. Ne oldu diye soruyor sancim var ama iyiyim gecer diyorum. Ya o haldeyim bi elimi tutsana bir sarıl ya da ne bileyim sozel destek versene. Ben ne yapacağımı bilmiyorum açıkçası artık karşıma alıp konuşacak halim de kalmadı ki gururum da el vermiyor . Ama doğumda vs. yanımda olsun istemiyorum çocuğa baksın istemiyorum. Yani onu düşünse benim üzülüp ağladığımı bile bile böyle yapmaması lazım diyorum. Gerçekten çıkmazdayım. :/

Genişletmek için tıkla...

kelebek35_ .!.:

Merhaba durumunuz noldu

Genişletmek için tıkla...