Kendi doğum anımı anlatmak isterim kızim savaşçı prensesim 31 haftalıkken 43 cm boy 1810 gr kiloyla dogdu sonra 1785 dr kadar düşmüş kilosu ,,,30 aralık 2019 dogdu
Bende isterdim güle oynaya doğuma girmek nasip olmadı malesef öyle bir doğum zorlu bir dönem atlattık
Riskli bir hamilelik gecirdim erken dogumum oldu sezeryan ile dunyaya geldi kızim 23 gün filan küvezde kaldı
ilk kucagıma aldiğimda Allahım nasıl bakıcağım bir yerini incitirim diye düşündüm hep, ben taburcu oldum yavrum hastanede kaldı,gebelik zehirlenmesi ve rahime atılan dikisimin rahimden ayrılmasi şiddetli kanama ile dogumum gerceklesti drlar cok korkmuşlar kendi doktorumda dahil kaybediyorlarmıs beni kanamamdan ötürü kan sulandırıcı igne ve agızdan ilaç kullaniyordum onun çok etkisi var
tüp bebek ile hamile kaldım çok ilac kullandım.
bu süre zarfında ailemin yanında kaldım Allah razı olsun iyi baktılar ama inanın insanin kendi evi gibi olmuyor malesef yeri geldi benim dediklerim battı yeri geldi ailemin dedikleri bana battı hepsine evladım için katlandım çünkü kalp kırgınlığım çok fazla hicbirini eşime anlatmadım doğum yapmamım en büyük sebebi yaşadığım çok agır üzüntu ve stres oldu en fazla 2 hafta durabildi bebegim bu stresden dolayı doktoru birakıp evime gelemedim ben başka sehirde onlar başka sehirde oturuyordu doktorumuzda ailemin yaşadığı sehirdeydi
surekli tansiyonum yükseliyordu doğumdan sonra bile ilk 5 gün yavrumun yanina gidemedim o süre zarfında sezeryan dikislerden dolayı yerimden kalkamıyordum bacaklarim diz kapağımdan aşağı duba gibi şiştiler ilk 3gün cok zorlandım yataktan kalkarken birinin elimden tutması ile kalkıyordum 3 saate bir süt sağmam gerekiyordu gece anneme seslenmem gerekiyordu bu böyle olmayacak dedim kendi kendime bir yerlerden tutanarakda olsa ayağa kalkıyordum canım acısada gece ailemin ruhu duymuyodu sağım yapıp yatıyordum watsap ile doktoruma soyledim vücuttaki odem ayakta durdugum icin geziniyordum sürekli evin icinde bacaklara inermiş o yüzden öyle şisermiş öyle demişti,hepsi üst üstüne gelince taburcu olduktan sonra acillik oldum tansiyon yüksekliginden dolayı yavrumu hastanede bırakmanin etkisi ve uzuntusunden dolayı birde 2 gün nabzım düzelmedi üzüntüden
yavrumu hastaneden çıkarmadan birgün önce yavrumun yanında kaldım herseyi gösterdiler hemsireler,
ben istedim hemen kendi evimize gelelim ancak yavrumun doktor ve gözü icin rop muayenesi vardı yine ailemin yanında kaldım. Ailemle kucağa alma tartışmasının icinde buldum kendimi çok kucaga alırsam sıkıntı cekermisim diye, ne diyorsunuz siz dedim elbette yavrumu kucağıma alacağim o benden ben ondan uzakta hasret kaldık,beslenmesi icin ağladığında susması icin, altıni kirlettiginde temizlemek icin en onemlisi sevmek icin elbette kucagıma alacağım dedim yorum yapmak icin konuşmayın dedim alınganlık baş gösterdi inanın hicbirsey umrumda degildi çok badireler atlattım, ailem bile olsa böyle konuşma hakkini vermedim.
Böyle boş muhabbet eden çok olacak o yüzden taviz vermeyin
düşünün prematüre annesiydim artık nasıl oldu bilmiyorum Rabbim biz kadınlara annelik duygusunu vermiş yavruma kendim baktım kimsenin kucağına vermedim mikrop kapmasın diye çünkü doktorlar defalarca uyardı eve misafir almayın diye yiğenlerimi bile istemedim hastaysa gelmesin dedim aileme ,parmak kızim diye seviyordum yavrumu çok küçüktü çünkü çektiğim sıkıntıyı bir ben bir Rabbim birde bizim yolumuzu gözleyen maddi yönden sarsılan eşim biliyordu, sonunda virüs olmadan önce evimize geldik
kızım suanda 5. ayını bitirecek düzeltilmiş yaşi ise 3 aylık olacak herseyi kendim yaptım anneme bile fırsat vermedim,hatta annem bile yavruma bakamayacağıma inanmış



böyle düsunmesini nedenide bedenim o kadar yorgun düşmüş ki düsünün psikolojik açıda ne kadar vücudumun yiprandığını koltukta uyumusum o sırada hem telefonum calmış hepde kapı zili esim gelmiş eve annem açmış kendi evime geldigimde annemde bizimle beraber gelmisti uyuyan senmisin annemin dedigi sen böyle uyursan kim bakacak bu cocuga hicbirseyi duymuyorsun cocuk açliktan ölür yazdı hikayeyi ne diyorsun anne dedim simdi görse beni günde 5-6 saat uykuyla duruyorum Rabbime sükur yavrumada bakabiliyorum hepsi boş aileyi bile gözünüz görmüyor yavrum küvezde anneden ayrı kaldıği icin geceleri cok ağliyormuş sutüm üzuntuden ve hastalandığım icin 5-6 gün gelmedi sağdıkca goturdük hastaneye, anne sütü aldıkca toparlandı yavrum şuanda yaşıtlarıni yakaladı en son 60 cm boy ve 6,180 grdı kilosu çocuk doktorumuz artık prematüre bebek degil dedi cok zorlu süreclerden gectik sabır ve zaman gercekten en buyuk ilaç
Riskli durumunuz yok ise Allah korusun inşallah esinizin destegiyle ilk 4-5 günü atlatirsiniz ve sonraki günler rahatlıkla bakarsınız yavrunuza inanın biz kadınların icinden doğum yaptığı zaman yavrusuna karşı merhamet ve cevreye karşı dişi aslanlar gibi koruma iç güdüsü oluyor
Biraz uzun yazmışım

ya doğum anım canlandı gözümde
Rabbim bir avazda doğurmak nasip etsin inşallah