Aynen ben de senin gibiyim. Bu yazdıklarından dolayı kocaman öpüldün opuyorumnanaktan
Sağlıklı doğumlar diliyorum.:Saruboceq:
benimde iki tane kedim var ve 35 haftalık hamileyim.herkesin karşılaştığı saçma düşüncelerle bende karşılaştım.bir hayvanın bakımından,sevgisinden,onun sağladığı mutluluktan ancak onu besleyen anlar.dışarıdan konuşanlar sadece boş konuşur. kusura bakmasınlar ama,evinde hayvan dosları olanlara pis diyenlerden benim kızlarımın ve evimin çok çok daha temiz olduğuna iddiaya girerim.:dilcikarnların temizliğine hem onların hem kendi sağlığım için herşeyden fazla özen gösteriyorum.hatta çevremdeki bazı insanların temizliğine ben güvenmem ve ne kedilerimi ne çocuğumu onlara emanet etmem.bu yüzdende çok titiz bilinirim.yani evinde hayvan bulunmayan çevrem evinde iki kedisi olan beni kendilerinden daha titiz olduğumu söylerlerşakkıdı bende doktoruma sormuştum;çiğ et yemedikten dışarı çıkmadıktan sonra ve aşıları olduktan sonra bişey olmaz demişti,hemde toxoplazma testim negatif çıkmasına rağmen.zaten evine hayvan alan kişiler o hayvanın temizliğiyle bakımıyla sorumluluğunuda alırlar sadece sevmek için değil.çünkü gerçekten hayvanseversek onların evimizde oyuncak değil dost olduğunu biliriza.s
Aynen ben de senin gibiyim. Bu yazdıklarından dolayı kocaman öpüldün opuyorumnanaktan
Sağlıklı doğumlar diliyorum.:Saruboceq:
bir VETERİNER TEKNİSYENI olarak cevap verme istegi duydum yazdıklarınıza... kedi ve kopeklerden ınsana gecebilen hastalıklar var elbette fakat evımızde besledıgımız hayvanlar zaten muhakkak asılı olmalı ve oylelerde zaten.. ayrıca bu dogan cocugun kafası su toplamıs ve evde hayvan var mı dıye sorulmus doktor tarafından cunku bu nadırde olsa karsılasılan toksoplazma ya baglı bır durum sanırım.. kedı dıskısı ıle ınsana gecen bır hastalık ve gebelık oncesı anne adayına tahlıl yapılması gerekıyor yada gebelıkte gecırılırse bu hastalık dedıgınz gıbı bebekte anomalı durumu olabılıyor.. fakat gelın gorun kı bu hastalık cıg kofteden salamdan sosıstende gecebılyor yanı bıraz da sans.. tabıı kı evde asısız bır kedı durumu degıstırır fakat artık bu devırde evde bır hayvan varken gebelık olustu dıye onu cıkıp bırıne verın demenız konuya aslında ne kadar uzak oldugunuzu gosterır. cok sıg bır dusunce ve bılıncsızlık.. bu alanın ıcınde oldugum ıcın ve bu bır anne adayı ve aynı zamanda bır hayvan sever oldugum ıcın bu tarz bır dusunceyı cok komık ve cıdden dedıgım gıbı bılıncsızce buldum...onlem almanız ıcın basınıza gelmesı mı gerekıyor demıssınız, en buyuk onlem zaten hayvanları asılatmaktır.. onları evden uzaklastırmak bır onlem degıl,bir vazgecıstır.. ve son sozum bebegınız mı daha degerlı hayvanlar mı demıssınız.. bır hayvan severın bır cok ınsandan daha genıs, vicdanlı ve comert bır yuregı vardır.. sevgısı her turlu canlıya yeter.....
bır hayvanın sevgisinden buyuk ne olabılırkı.. menfaatsız hayatı pahasına aılesını koruyabılen tek canlı hayvandır. hangı ınsan yaparkı bunu.. hee yaparım dıyen elbet cok olur ama dedıgınız gıbı hayvan sevgısı ne demek bılmeyen kısıye ne soylesek az. kim ne derse desın benım ılk göz agrım oğluşum köpeğim.
ve ınanılmaz duygusalmıs benım oglum cevremdekı bırcok kısden dahada anlayıslı. mesela ısyerımde bıle kımse hamıle oldugumu dusunup ona gore davranmazken ınsan olmalarına ragmen, kopegım artık eskısı gıbı kosmak ıstemıyor ve gezmelerını abartmadan eve donuyor artık. bılıyorumkı ben yorulmayım dıye yapıyor bunu..
iyiki varsın canım oğluşumm.. seni cok sevıyorum.... herseye ragmen asla senden ayrılmayacagım..
Çok mutlu oldum yazılanları görünce.. Her birinizi ayrı ayrı tebrik ediyorum.
Evlenmeden önce annemlerin evindeyken 3 kedimiz ve sayısını hatırlamadığım kadar çok köpeklerimiz olmuştu. Ben hayvanlarla büyüdüm diyebilirim.
5 yıllık evliyim ve evlendiğim günden beri evimizde kedilerimiz var. Sokaklarda kaza geçirmiş, insan elinde zulme uğramış, gözleri çay kaşıkları ile oyulmuş, bacakları-kulakları kesilmiş, sırtına kürek sapı ile vurulmuş ve kısmen felç kalmış, vücuduna kızgın kireç dökülmüş vs.. toplam 8 kedim var. Ve 3,5 aylık da bir bebeğim.. Kedilerimin 4 ü kör. Biri yürüyemiyor. Biri yürürken sallanıyor,dengesini sağlayamıyor. Biri kanser. Diğerleri sağlığına kavuşmuş durumda. Ben 5 yıldır onlar için emek verdim, fiziki yaralarını sarmak, gördükleri eziyetlerden oluşan psikolojik zararları telafi etmeye uğraştım. Onlarda beni anneleri bildiler, bana güvendiler. Bebeğim oldu diye, onlardan vazgeçmek nasıl olabilir? Hangi insanlığa sığar bu?
Çok şükür, bebeğim sağlıklı. Hamileliğimde hiç bir sorun yaşamadım. Çalışıyor olmama rağmen, evim bir ev hanımının evinden hiç ama hiç farklı değil. Koku, tüy vs bunlar biraz gayretle rahatlıkla çözülebilecek sorunlar. Kedilerim bebeğimin yanındayken elbette ki tedbirli davranıyorum, gözüm hep üstlerinde oluyor ama onlarda beni hiç ama hiç üzmüyorlar. Aşılarını, parazit tedavilerini ve tüy temizliklerini düzenli yaptırıyorum, bu yüzden kızımın yada bizlerin sağlığı açısından hiç endişem yok. Kızım şimdi sürekli gözleriyel kedileri takip ediyor, onlara kahkahalarla gülüyor ve tüylerini okşuyor. Büyüdüğünde benim gibi olması ve benim hissettiklerimi hissetmesini istiyorum. Vicdanlı ve merhametli olmasını istiyorum.
Hamile kalınca evdeki hayvanı uzaklaştırın diyenler, eminim ki hayatlarının hiç bir döneminde bir hiç bir hayvanla bir an bile göz göze gelmemişlerdir.. Eminmki bir köpeğin kedinin kuşun karşılıksız sevgisinin ve sadakatinin ve en önemlisi muhtaçlığının farkına varmamışlardır..
Çok mutlu oldum yazılanları görünce.. Her birinizi ayrı ayrı tebrik ediyorum.
Evlenmeden önce annemlerin evindeyken 3 kedimiz ve sayısını hatırlamadığım kadar çok köpeklerimiz olmuştu. Ben hayvanlarla büyüdüm diyebilirim.
5 yıllık evliyim ve evlendiğim günden beri evimizde kedilerimiz var. Sokaklarda kaza geçirmiş, insan elinde zulme uğramış, gözleri çay kaşıkları ile oyulmuş, bacakları-kulakları kesilmiş, sırtına kürek sapı ile vurulmuş ve kısmen felç kalmış, vücuduna kızgın kireç dökülmüş vs.. toplam 8 kedim var. Ve 3,5 aylık da bir bebeğim.. Kedilerimin 4 ü kör. Biri yürüyemiyor. Biri yürürken sallanıyor,dengesini sağlayamıyor. Biri kanser. Diğerleri sağlığına kavuşmuş durumda. Ben 5 yıldır onlar için emek verdim, fiziki yaralarını sarmak, gördükleri eziyetlerden oluşan psikolojik zararları telafi etmeye uğraştım. Onlarda beni anneleri bildiler, bana güv
Vaendiler. Bebeğim oldu diye, onlardan vazgeçmek nasıl olabilir? Hangi insanlığa sığar bu?
Çok şükür, bebeğim sağlıklı. Hamileliğimde hiç bir sorun yaşamadım. Çalışıyor olmama rağmen, evim bir ev hanımının evinden hiç ama hiç farklı değil. Koku, tüy vs bunlar biraz gayretle rahatlıkla çözülebilecek sorunlar. Kedilerim bebeğimin yanındayken elbette ki tedbirli davranıyorum, gözüm hep üstlerinde oluyor ama onlarda beni hiç ama hiç üzmüyorlar. Aşılarını, parazit tedavilerini ve tüy temizliklerini düzenli yaptırıyorum, bu yüzden kızımın yada bizlerin sağlığı açısından hiç endişem yok. Kızım şimdi sürekli gözleriyel kedileri takip ediyor, onlara kahkahalarla gülüyor ve tüylerini okşuyor. Büyüdüğünde benim gibi olması ve benim hissettiklerimi hissetmesini istiyorum. Vicdanlı ve merhametli olmasını istiyorum.
Hamile kalınca evdeki hayvanı uzaklaştırın diyenler, eminim ki hayatlarının hiç bir döneminde bir hiç bir hayvanla bir an bile göz göze gelmemişlerdir.. Eminmki bir köpeğin kedinin kuşun karşılıksız sevgisinin ve sadakatinin ve en önemlisi muhtaçlığının farkına varmamışlardır..
ya bu boş boş konuşanlar beni de mahvediyor sadece köpek kedi konusu değil ki ya bu hamilelikte ki yakıştırmalar da öldürüyo beni...5 yıllık evliyim herkes köpeğim olduğundan çocuğumun olmadığını ya da evlenmeden önce omayacağını iddia etti durdu...yani biz istedik de olmadı yahu bu eşimle benim vereceğim özel bir karardı..onun dışında bir de karnının büyüklüğü şekli kaç haftalık göründüğüm bebeğin cinsiyeti...arkadaşlar ultrasona boşuna giriyoruz vallasositososito
benim de dünya tatlısı bir kedim var. bebek olunca yine bizimle olacak, kesinlikle vermeyi veya sokağa atmayı(!) düşünmüyorum. bebek için evcilinden vazgeçenleri anlayamıyorum.
evcilimizin aşılarına ve bakımına dikkat ettikçe bir sorunla karşılaşacağımı sanmıyorum. doktorlar da sorun olmayacağını söylüyor.
bir kitapta okuduğum bilgiyi paylaşmak istiyorum;
doğumdan sonra, bebeğin giydiği bir eşyayı(bebeğin kokusu sinmesi için), bebek eve gelmeden önce evcil hayvanınıza koklatın yazıyordu. kedi/köpeğiniz, bebekle tanışmadan önce, kıyafetini bol bol koklasın. hem yeni bireye vereceği tepkisini ölçün hem de ön tanışmaları gerçekleşmiş olur yazıyordu.
canım hamilemisin? benimde bir kedim var önceleri komsuma vermeyi düşündüm ama doğum yaklaştıkça kedişimden vazgecemeyeceğimi anladım. hamilelikte sorun olmuyor eğer aşıları tamsa ama asıl korkum bebek doğduktan sonrası :44:
kedimiz biraz haylaz yaramazlığı cok yok ama aşırı ısırma huyu var ve tüyleri çok dökülüyor. umarım kızım doğunca sorun yaşamayız kediyi evden gönder diyenlere inat kızımı sorunsuz büyütmek ikisinin bi arada olabildiğini göstermek istiyorum herkese
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?