Merhaba,
29 yaşındayım. 10 aydır evliyim. Vajinismusum. Hamile kaldım. 9 haftaya yaklaştı.
Öğrendiğimden beri ağlıyorum. Kabullenmeyi hislerimin değişeceğini bekledim ama olmuyor. Bebek görmek bile beni irrite ediyor. Çok mutsuzum. Çok üzülüyorum bebeğe de üzülüyorum herkes ne kadar heyecanlı hevesli ama ben asla istemiyorum, isteyemiyorum. Aldırmak falan çok ürkütücü geliyor. Ama ya bu his hiç geçmezse bebeğe daha da yazık olmayacak mı ?
Hislerimi paylaştığım herkes çocuğu olmayanlar var işte çok günah vs. Tamam hepsini biliyorum anlıyorum ama inanın içimdeki hissin mutsuzluğun tarifi yok. Aldırmak için 10 haftaya kadar sürem var yasal olarak. Bir kaç günüm kaldı.
Eşim kesinlikle istemiyor aldırmayı. Ama kimse beni anlamıyor sanki bütün hayat sevincim yerle bir oldu, hayatım bitmiş gibi hissediyorum.
Aldırırsam eşimle çıkmaza girmekten korkuyorum, günaha girmekten korkuyorum, kürtaj dan korkuyorum doğumdan korkuyorum zaten birlikte bile olamadım çok kötüyüm inanılmaz bana ne tavsiye edersiniz