Allah yardımcınız olsun, zor zamanlar geçiriyorsunuz. Aile ile eş arasında kalmak çok zor bir durum. Size tavsiyem durumunuzu kabullenin, iki tarafı da birbiriyle karıştırmayın. Dengeleri kurmak yalnızca sizin elinizde.
Maddi konularda ailenize dava açmayacaksanız, malın mülkün lafını etmeyin onlara. Parasal açıdan bencillerse, onları öyle kabullenin ve beklentiniz olmasın. Yalnızca görüşmek için gidin yanlarına, görün gelin. Eşiniz gelmek istemiyorsa gelmeyin. Eşiniz onlarla çalıştığı müddetçe, ya da siz onlardan bir şey beklediğiniz müddetçe onlar sizi daha çok kırar. Hayatınızda söz sahibi olduklarını düşünürler.
Şu anda yapacağınız en güzel şey, eşinle el ele verip bir hayat kurmak. Eşin iş peşinde koşturacak, sen ona destek olacaksın. Kendi yağında kavrulacaksınız.
Vekaleti eşine verme. Dava açsan ortalık çirkinleşecek, buna katlanabilecek misin? Eşine de hiç baskı yapma. Eşinin kötü olduğunu zannetmiyorum. Yıllar sonucu birikmiş galiba onda da. Ama onlar benim ailem, sen benim eşimsin de, ayır yerlerini. Ben onlarla görüşmek zorundayım, sen gelmesen de hatrım kırılmaz de. Ve ailende olanları eşine yansıtma.
Ben böyle kurdum dengelerimi. Aynı durumu yaşadım. Ailem eşimi istemedi. Eşimse pırlanta gibi adam ve fakat fakirdi aileme göre. Ailem de zaten parasal açıdan istemediler onu. Evlendikten sonra bir de iflas etti, kimse bizim yüzümüze bakmadı tabi. O zaman olanları büyütsek neler neler çıkar.
Sabrettik, eşim bir tek allah tan isterim ben dedi. Ve aştık o sıkıntıları. Babamın 35 evi var, ben kirada oturuyorum, kardeşlerime trilyonluk daireler alındı. Umrumda değil, kendi paraları. Kazanırken ben mi babama yardım ettim, kendisi kazandı, istediği gibi harcar. Nedir kırgınlık oluyor belki insanda biraz ama eşim hep der, allah bize daha hayırlısını verdi, işimizi kendi elimizle kurmayı nasip etti, böylece kimseye ne minnet, ne eyvallah.
En zor zamanlarda da eşime hiç demedim gel benimle diye. Onun psikolojisi zaten bozuktu, ben gittim çocuğumla. Gittiğim her yerde dul kadın gibi gezdim, eş yok yanımda yıllarca. Ama ne eşimin özelini aileme, ne de ailemi eşime taşıdım. Artık onlar da birbirini seviyor, eski konuları taşısaydım, biliyorum ki durum çok daha farklı olurdu. Şimdi saygı da duyuyorlar eşime kendi işini kurduğu için. Şimdi biz kendi paramızla küçük bür ev aldık, allah zaman içinde daha fazlasını da verir inşallah.benim için çok önemli bir kaç şeyi ailem için feda ettim. Hiç bir zaman babama bana ev ver demedim. Vermek istemeyenden almayı yakıştıramadım kendime. Oğlum da örnek alacaksa bir gün, inşallah bu çabayı örnek alır.
Çocuklarınızla sabretmek düşüyor size. İkinciye üzülmeyin. İki çocuk iyidir. Allah rızkını verir inşallah. Hem çalışın, hem dua edin. Eşiniz başka yerlerde iş baksın, naz niyaz yapmasın istemediği durumlarda.aradıkça onun bilmediği fırsatlar da çıkar karşısına.
elif1310
