Doğma büyüme İstanbulluyum, 40 yaşına kadar doğduğum İstanbul’da ikamet edip trafiğinden, gaspından, acayip kalabalığından Ege’de küçük bir yere taşındım, avm yok ki benim için aman da gideyim gezeyim diye ölüp bittiğim bir şey değil, her ihtiyacı karşılayamıyorum belki ama getirtme imkanı buluyorum, trafikmiş, şortla çıkınca bakışlara maruz kalmakmış vb sorunlar yaşamıyorum hiç olmazsa, kafam rahatladı sakin dingin stressiz bir hayat sürüyorum.
Daha bayramdan 1 hafta önce pandemi nedeniyle 2 yıldır göremediğim ailem için İstanbul’a gittim, trafik günün her saati felç, arabanıza bugün bir depo benzini misal 800 liraya dolduruyorsanız ertesi gün 850 liraya dolduruyorsunuz, park sorun, çatısını gördüğünüz evinize dur kalklarla ulaşmak sorun, trafik açık olsa 10 dakikada gidebileceğiniz yere 1 saatte ulaşıyorsunuz, kadın şoförleri trafikte sıkıştırma ayrı bir konu.
Her yer yabancı insan kaynıyor doğma büyüme şehrinizde uzaydan düşmüşsünüz gibi hissediyorsunuz.
İstanbul muhteşem bir şehir lakin artık temelli yaşanılacak bir yer olmaktan çıktı, 2-3 aylığına eğitim için giden bir kızın samuray kılıcıyla öldürüldüğü, şort giydi diye taciz edilen kadınların olduğu bir şehir haline dönüştü.
Yaşam zaten aşırı pahalı.
Beylikdüzü demişsiniz de arkadaşlarımız kar yağdığında Beylikdüzü’ndeki evlerine sabaha karşı zor ulaştı, az kalsın araçları içinde donuyorlardI, ki mahsur kaldıkları yerle evleri arası 3-4 km var yoktu.