hasta çocukla boşanmak

haklısınız kontrolümüz var yakında. doktora söyleyeyim
 
Akrabalarımdan birinin oğlunun şizofren ve manik depresifi vardı. Onun babası vefat etmişti. Çok uzun yıllar anne tek başına yetmekte zorlandı. Yaşı büyüdükçe hastalık maalesef azalmadı. Ayrıntı verip canınızı daha sıkmak istemiyorum ama yaklaşık 50 yıllık bir süreçten bahsediyorum şuanda. Saldırganlaşma olayı da başladı ilerleyen süreçte. Sizin çocuğunuzun durumu benzer bile değildir belki ama mahkeme kararı ile kısıtlamak zorunda kaldık. Hastane ve bakım hizmetleri için birebir uğraştım yıllarca. Babasızlığı da kafasına taktı, bunu sürekli dillendirdi. Anne yetemedi biz zor süreçler yaşadık. Benim tavsiyem baba da ilgiliyse eğer bu sorumluluğu tek anne olarak yüklenmek cidden zor. Sizin durumunuzu bilmiyorum tekrar ediyorum ama akrabamızın rahatsızlığı bitmedi ilaçlar baskıladı sadece. Hastalık sürekli tavır değiştirdi. Herşeyi düşünün derim.
 

Şizofreni böyle başlıyor konu sahibi. Böyle minik minik başlıyor. Benim lisedeyken bir tanıdığım kız vardı benimle yaşıt, o zaman 16 yaşındaydık,bana böyle havada uçan renkli toplar gördüğünden, sesler duyduğundan bahsetmişti. Zamanla o minik toptan, seslere göre artış olduğunu söylemişti. O da sesleri komşusundan geliyor diye yorumlamış ilk duyduğunda. 16 yaşında artık tanısı konmuştu şizofreni diye. Ben liseden sonra bir daha görmedim. Ama üniversiteyi kazanıp, başlamıştı.

Ya genetiktir bu durum ya da çok stresli bir çocukluk yaşamıştır onun etkisidir.

Ama kan değerlerine bakılmıştır herhalde, mesela kandaki sodyum değerine vs. Ona göre tanı koyulmuştur.
 
Evet, burada hep kadının kendi başına sorumluluk üstlenmesi öneriliyor ama bu bana mantıksız geliyor. Kadın yetişkin bir erkek çocuğu hasta iken bunu yalnız başına üstlenmemeli. Allah korusun çocuk krize girip annesini düşmanı sanıp dövmeye kalkarsa kadın onu nasıl kontrol etsin?
 
buradaki yapıcı yorumları dikkate alıcam. herkese teşekkür ederim. yorumların çoğu da yapıcıydı zaten. benim için çok etkili oldu inanın. çünkü bazen hırsla insanın gözüne perde inebiliyor.
kararım şöyle, babası hep ilgili ve fedakardır zaten. derdi benimle. aklı fikri beni domine edip, kontrol etmek. ona da boyun eğmiycem elimden geldiğince kendimi ezdirmemeye çalışcam. bugün dr kontrolümüz vardı. doktor ilacı yarıya düşürdü, iyi gidiyor dedi. şizofreni kelimesini ağzına almıyor ama süreci takip edicez diyor. dissosiyatif bozukluk olabilirmiş. kişilik bölünmesi yani. bilmiyorum hanımlar, ama o kadar haklısınız ki babası olmadan hem o yükü kaldırmam çok zor hem de yavrum derdi azmış gibi ekstra dert yüklenecek. gerek yok. hem babası ağzını açacak olsa hemen anneme laf yok diyor. babası da ister istemez geri adım atıyor. böyle iki ileri bir geri sürsün bakalım. gittiği yere kadar.
 
Sınavı bekleyin ama belki baba baskısı da tetikliyordur rahatsızlığını. Bana panik atak için akapunktur çok tavsiye ettiler. Bütüncül hastalık takibi yapan bir doktordan. Bir de öyle ek şeyler yapın isterseniz şimdi aklıma geldi.
Mr için de bir de nörolojiye götürün bence. Doktorlar kendi alanına yogunlasmis oluyor. Hangi şehirdesiniz. Güvendiğim ve ek önerilerde de bulunan bir doktor var. Onu önermek isterim size. Hatta özelden size yazmistim doktoru da yazayım.
Bir de beslenmesi nasıl. Otizm için falan bazı besinler kesildiğinde tedavinin daha etkin olduğunu okumuştum. Belki sizin durum için de etki eder. Gluten yada şeker kesmek. Bunları da araştırın isterseniz. Alternatif yöntemlerle de desteklemek belki iyi olabilir.
Bu hastalığın tedavisi tabi ki psikiyatri yapacak ama baba figürü için imkanınız varsa bence psikologa da götürün. Hem sizin için de daha sağlıklı tavsiye verebilir belki. Mesela benim oğlumun psikoloğu şey demisti. Size hayır diyebiliyor mu. Özellikle babaya hayır diyebiliyor mu..hemcinsi olduğu için ona hayır demesi hayatta bişi ile ilgilidir demişti şimdi aklımda değil. Yani belki babanın baskıcı olması onu ruhsal olarak sıkıştırıyordur. Diğer hastalığın bununla ilgisi olmayabilir ama daha hızlı bir tedavi için destekleyici olabilir belki bunu tespit etmek
 
Ahu yavrum ya. Gerçekten çok zor yaşadığı şeyler. Allah yardımcısı olsun. İlacı bırakmasın..bende de panik atak anksiyete var. İlaçla rahatım. İlaç kullanmak sıkıcı ben de bırakmak istiyorum. Ama ilaçsız haldeki ruh hali öyle kötü ki. İnşallah şifa bulur.
 
Nörolojiye gidin mutlaka. Bir de nörolojik açıdan baksın. Ben İstanbul'da Ömer akaya gidiyorum. İyi bir doktor. Annemi de ona göturmustum. Annemin bulgularına göre nörolojik kons. İstemişti. Oraya yönlendirdi artı psikiyatrik tedavi uyguladı. İstanbul'da iseniz öneririm. Devlet Hastanesi'nde çalışıyor randevu bulmak zor oluyor ama bence mutlaka bir görünün. Çok ağır bir atak sonrası mecburen bulduğum ilk özelde bir doktora gittim. Hatta bir üni. Hastanesi'nde hocaymis da. Ama yok Ömer bey gibi asla güven vermedi bana. Bir kaç gün sonra da ona gittim danıştım. İlaçlarını doğru vermiş şöyle şöyle devam et dedi içim öyle rahatladi. İstanbul'da iseniz mutlaka öneririm.
Bir de nörolojiye yine İstanbul'da iseniz cam sakurayi oneririm. Aletleri yeni olduğu için daha detaylı bakılıyor. Ve ek yönlendirme yapılabiliyor. Büyük hastane olduğu için.
Gerçekten belki de iyi huylu bir tümör var. Komsumuzin çocuğunda mesela öyle bir tümör varmış. Gerçi o baya kriz geçirdi öyle farkettiler. Fiziksel olarak da etkiledi. Ama yine de garanti olması açısından götürün bence.
 
Benim de kızımla ilgili problemlerimiz var ve eşimden ayrıldım, ben de aldatma ve şiddet vardı. 7 yaşındaki oğlum çok büyük strese girdi, onun düzelmesi ayları buldu, daha iyi ama hala buruk. Küçük kızım babasını ayda bir görüyor, fizik tedavisi ve özel eğitimiyle ben ilgileniyorum. Çocuğunuzun ağır bir hastalığı yok, yani en azından bedensel olarak ona bakmak zorunda değilsiniz, bu çok iyi bir şey. Yani bu çocuğa tek başıma bakabilirim diyorsanız gemileri yakın, çocuğunuzu da buna hazırlayın. Allah yardımcınız olsun inşallah.
 
Babası çok baskıcı. ben kendi evimde bile rahat edemezdim ilk yıllar. sonra takmamaya başladım. oğlum ona çok maruz kaldı. şimdi otomatik her şeye hayır diyen bir çocuk oldu. her şeye hayır diyor, bildiğini okuyor gözükse de babanın huyu belli. ben de hep oğlumu destekledim, o sıkışmışlık hissini yaşamasın istedim diye, babası kızgın bana. istediği kadar kontrol edemediği için çocuğumu. adam normal değil baştan beri derdim bu işte. ama şunu söyleyeyim geri adım attı yıllar içinde. çocuğun hastalığı ona büyük ders oldu. açamıyor şimdi ağzını. sadece babasını da suçlayamam çünkü 9 yaşında babasıyla çok abartı bir çekişmeleri yoktu. hastalık ilk o zaman başlamış.benim anladığım genetik meyli varmış, okul sürecinde derslerine yoğunlaşmak, hep başarı bekleyen baba figürü derken beyinde bir nevi patlama olmuş.
 
çok teşekkür ederim bakıcam hepsine
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…