Bundan 15 gün önce sezaryen ile doğum yaptım. Doğuma annem, kız kardeşim, oğlum ve eşimle birlikte gittik. Doğumdan çıkıp odaya geldiğimde kv ve eltimin 3.5 yaşındaki kızı da baş köşede oturuyorlardı. Eltimin o hastanede randevusu varmış kızını kv ye bırakmış. Tabi biz gezmeye gelmişiz ya.. Kız küçük sürekli bebeğimi rahatsız ediyor büyük oğlumla kuduruyor kv de bir dur demiyor. Kız kardeşim müdahale etmeye çalıştı. Neyse 1 saat sonra eltim 8 aylık oğluyla geldi. Düşünün küçücük hastane odasında çocuklarla beraber 11 kişiyiz. Benim uykum var uyumaya çalışıyorum kızı durmuyor oğlu ağlıyor. Eltim de herşeyi inceliyor. Bebeğimin elini ayağını kontrol etti. Şapkasını çıkardı inceliyor. Ona da ayrı bir sinir oldum. Neyse bikaç saat geçti, sonuçları almaya gittiler kızını bırakıp. Geldiler eşimde tam yemek yaptırmaya gidecekti. Bu sefer onlara da nezaketen sordu yeriz dediler. Neyse bi saatte böyle geçti. Yemeklerini yiyip gittiler. Birde bana sürekli uyu dinlen diyorlar. Bende bi susmadınız ki uyuyim dedim o sinirle güldüler. Neyse akşam ezanı okurken gittiler. Sinirim tepeme çıktı hala da sinirim geçmedi. Hasta ziyareti değil sanki oturmaya geldiler. Normalde eltimle aramız çok iyidir ve iyi niyetinde şüphem yok ama hazmedemiyorum. Ister istemez surat asıyorum ona.. ve artık içimde tutmak istemiyorum ona bu yaptığından ne kadar rahatsız olduğumu söylemek istiyorum. Neticede benim için özel bir gündü ama onlar yüzünden mahvoldu. Bir yandan da geçti gitti hiç söyleme diyorum kendi kendime.. sizce haksız mıyım? Ne yapardınız benim yerimde olsanız?