- Konu Sahibi kararsizservet
- #1
Merhaba... 21 eylülde anlaşmalı ayrılıyorum. 23 yıllık evliyiz. 15 yıl önce gözünün dışarıda olduğunu farkettim. Çocuklar büyüyünce ayrılırım dedim, sabrettim. Şimdi kızım 21, büyük oğlum 18, küçük oğlum 2 yaşında. Geçen yıl boşanıyorduk, kızımın " anne; şuana kadar bizim için katlandın, kardeşim için de son bir şans ver" sözü üzerine boşanmaktan vazgeçtim. O da özür diledi, ağladı, bir daha aynı hataları yapmayacağına dair söz verdi. 1-2 hafta düzelir gibi oldu, fakat sonra eskisinden de kötü olmaya başladı. Ve şimdi 1 aydır ayrıyız ve çocuklar benimle kalıyor. Onlar da babalarını görmek dahi istemiyorlar. 15 yıldır huzursuzdum "Acaba bu gün beni kiminle küçük düşürüyor" diye. Şu 1 aydır çok rahatım ve çok da huzurluyum. Gözü 25liklerde. Kendisi de 41 yaşında. Ailemden hiç kimseyle görüşmüyorum. Boşanmamızı istemiyorlar. Ama ben kararlıyım: Gözümün önünde başka kadınlara ilgi göstermesine dayanamıyorum. Şuan tek korkum: 2 yaşındaki oğlumun babasız büyürken ruh sağlığının bozulup bozulmayacağı. Acaba hata mı yapıyorum??? :uhm: