Merhaba bayanlar,
bir konuda fikrinizi almak istiyorum.
Geçtiğimiz perşembe gecesi dedemin (babamın babası) vefat haberini aldık. Saat 12:00ye geliyordu. Memleketimiz otobüsle yaklaşık 8 saat uzaklıkta. O saatte otobüs bulmak mümkün değildi tabii, kendi aracımız da yok. Babam da şehir dışındaydı. Annemle ne yapıcaz, nasıl gidicez derken o dayılarımı aradı, ben de erkek arkadaşımı aradım. (Tabii dayılarımdan hayır çıkmadı, zaten ben biliyordum sizi bu gece götürelim demeyeceklerini. Aramız bozuk çünkü.)
(Bu arada erkek arkadaşımda bir araç var fakat kendisinin değil. Patronunun, yani şirket arabasını kullanıyor. Patronu da şu an yurt dışında. O yurt dışındayken bizimkinin fazla işi olmuyor)
Erkek arkadaşıma durumu anlattım, "bu araba çok benzin yakıyor, biliyorsun" dedi. Ben de "o önemli değil, masrafları biz karşılayacağız" dedim. "Sizi bu gece götürsem ben yarın dönemem, yarın patronun evine kargo gelicek, sucu gelicek, sizi harem otogarına götürsem olmaz mı" falan filan dedi. Ben de "tamam, anneme bir sorayım" dedim kapattım ama kırıldım zaten ağlıyordum, kötü durumdaydım. Annem de "öyle olmaz, ordan da otobüs bulamayız" deyince internetten bir şeyler bakmaya çalıştım falan filan.
Sonra tekrar 2. defa aradım erkek arkadaşımı. Yine "bir yolu yok mu, lütfen sen götür" dedim. Bana "aktarma gitseniz olmaz mı, şöyle yapın, böyle yapın, uçakla gidin" falan filan yine. Bunu da kapattım.
3. defa aradım, baktım yine "ben bunu patronuma söyleyemem" diyor. Tepemin tası attı. "Senin ailende bir cenaze olsaydı, ailene ya kusura bakmayın patronuma söyleyemem mi diyecektin ve götürmeyecek miydin?" dedim. "Tabi ki götürecektim" demez mi?
Biraz bağırdım, konuşmak istemediğimi söyleyip kapattım. Nihayetinde biz o gece gidemedik. Cuma sabahı erkenden yola çıktık, teyzemin kızı ve eşi götürdü beni ve annemi. Tabii yetişemedik cenazesine. 1 gün sonra mezarı başında Yasin okumak nasip oldu.
Bizimki de o gece bana mesaj yazmış ki, "patronuma söyledim, kusura bakmasınlar yapamayız dedi" diye. gördüğün gibi patron izin vermedi demek istemiş. Bir de, zaten siz de istemezdiniz benim olmayan bir araçla yola çıkmayı. Yoo, aslında istemiştim. Çaresiz kalmıştık çünkü, resmen 3 defa arayıp yalvarmıştım.
Memleketten dün akşam döndüm. Orda kaldığım 2-3 gün boyunca beni doğru düzgün aramadı bile. Ben mi büyüttüm bilmiyorum ama o kadar kırgınım ki...
bir konuda fikrinizi almak istiyorum.
Geçtiğimiz perşembe gecesi dedemin (babamın babası) vefat haberini aldık. Saat 12:00ye geliyordu. Memleketimiz otobüsle yaklaşık 8 saat uzaklıkta. O saatte otobüs bulmak mümkün değildi tabii, kendi aracımız da yok. Babam da şehir dışındaydı. Annemle ne yapıcaz, nasıl gidicez derken o dayılarımı aradı, ben de erkek arkadaşımı aradım. (Tabii dayılarımdan hayır çıkmadı, zaten ben biliyordum sizi bu gece götürelim demeyeceklerini. Aramız bozuk çünkü.)
(Bu arada erkek arkadaşımda bir araç var fakat kendisinin değil. Patronunun, yani şirket arabasını kullanıyor. Patronu da şu an yurt dışında. O yurt dışındayken bizimkinin fazla işi olmuyor)
Erkek arkadaşıma durumu anlattım, "bu araba çok benzin yakıyor, biliyorsun" dedi. Ben de "o önemli değil, masrafları biz karşılayacağız" dedim. "Sizi bu gece götürsem ben yarın dönemem, yarın patronun evine kargo gelicek, sucu gelicek, sizi harem otogarına götürsem olmaz mı" falan filan dedi. Ben de "tamam, anneme bir sorayım" dedim kapattım ama kırıldım zaten ağlıyordum, kötü durumdaydım. Annem de "öyle olmaz, ordan da otobüs bulamayız" deyince internetten bir şeyler bakmaya çalıştım falan filan.
Sonra tekrar 2. defa aradım erkek arkadaşımı. Yine "bir yolu yok mu, lütfen sen götür" dedim. Bana "aktarma gitseniz olmaz mı, şöyle yapın, böyle yapın, uçakla gidin" falan filan yine. Bunu da kapattım.
3. defa aradım, baktım yine "ben bunu patronuma söyleyemem" diyor. Tepemin tası attı. "Senin ailende bir cenaze olsaydı, ailene ya kusura bakmayın patronuma söyleyemem mi diyecektin ve götürmeyecek miydin?" dedim. "Tabi ki götürecektim" demez mi?
Biraz bağırdım, konuşmak istemediğimi söyleyip kapattım. Nihayetinde biz o gece gidemedik. Cuma sabahı erkenden yola çıktık, teyzemin kızı ve eşi götürdü beni ve annemi. Tabii yetişemedik cenazesine. 1 gün sonra mezarı başında Yasin okumak nasip oldu.
Bizimki de o gece bana mesaj yazmış ki, "patronuma söyledim, kusura bakmasınlar yapamayız dedi" diye. gördüğün gibi patron izin vermedi demek istemiş. Bir de, zaten siz de istemezdiniz benim olmayan bir araçla yola çıkmayı. Yoo, aslında istemiştim. Çaresiz kalmıştık çünkü, resmen 3 defa arayıp yalvarmıştım.
Memleketten dün akşam döndüm. Orda kaldığım 2-3 gün boyunca beni doğru düzgün aramadı bile. Ben mi büyüttüm bilmiyorum ama o kadar kırgınım ki...