Yoruldum arkadaşlar Yoruldum hayat mı çok ağır geliyor bana yoksa ben mi agır geliyorum hayata...
Bir taraftan Kanserle başladı babamın hastalığı akciğeri kurtarmaya çalışırken bir taraftan felç geçirdi yürüyemedi, babamı yürütmeye çalışırken,diğer taraftan yüz felci geçirdi her ağrı girdiğinde yalvarıyor beni kurtarın dayanamıyorum diye, babamın kanser olduğunu bile hatırlamaz olmuştuk Allah derdi dertle kapatıyordu sanki..
Diğer taraftan 4 yıl önce çok büyük aşkla evlendiğim adama bakıyorumda ben bunun neresinde ölmüşsüm bitmişsim diyorum, biz babamı minibüsler de hastaneye geitirp götürürken adam bizim olan arabayı ailesinin altına eşşek yapmış ailesini gezdiriyor, dayanamadım okula gidiyorum diye bastım gittim eşimin memleketine beni görünce sok yasadılar günlerdir telefon açmayan adam mangal başındaydı yazık dedim hem de çok yazık ben orda hastane köşelerindeyken sen burada mangal basındasın ha senin adamlığın batsın dedim, 4 yılın birikimini iyice kustum rezil ettim herkese sonra annesi bi laf etti bana bizim kızlar ailesine karsı gelip evlenmezdi dedi o an sok oldum işte doğru dedim, ben el kızıyım karsı geldim evlendim şimdide karsı geldim bosanıyorum dedim, bizim erkeklerde boşanıp boşanıp ayrılmaz dedim sen utanmadan bir de gelip bana bu lafı mı ediyorsun dedim, arabamı getireceksin dedim o evede bir daha gelmeyeceksin dedim çıktım İstanbula gelip okula başladım.
Bunalıyorum hem de çok bunalıyorum bir taraftan babama dayanamıyorum diğer taraftan eş olacak şahsiyetin ailesine ve kendisine lanet okuyorum mahvettiler hayatımı öyle çok çaresizimki bi başıma kaldım koskoca şehirde babam git oku kurtar kendini yeniden kur hayatını dedi ama diğer taraftan da erkek kardeşim okulunu dondurdu babama bakmak için ona da çok üzülüyorum ne yapcam ben böyle hiç bir seyde hevesim kalmadı.