Merhaba arkadaşlar canım yine çok sıkkın sizinle dertleşmek istedim. 6 yıl önce boşandım çocuğum yok 31 yaşındayım. İyi bir işim ve iyi bir ailem var. Bunlar pozitif şeyler. Ama ben hayatı hep olumsuzluklarıyla görüyorum. Bu duygu durumunu bir türlü üstümden atamadım.
Kendime çok üzülüyorum. Her gün batağa gidiyor gibiyim. Sağlığıma dikkat etmiyorum, parama dikkat etmiyorum. Uzun bir süredir majör depresyon tedavisi görüyorum. İlaçlar da beni mahvetti, onları da 20 gündür kullanmıyorum. Artık çok yoruldum. Yaşadığım yer muhafazakar bir şehir. Boşanmış olmak hala yadırganıyor buralarda. Bu yüzden mi bilmiyorum ama doğru düzgün biri de karşıma çıkmadı. Geçtiğimiz günlerde 45 yaşında 2 çocuklu bir adam çıktı. Onu bile yaş farkına rağmen acaba olur mu diye düşündüm. Hatta burada konu bile açmıştım. Sonra adam sen çok genç ve güzelsin, ben korkuyorum, sen daha iyilerine layıksın deyip gitti. Resmen bana salak muamelesi yaptı anlayacağınız. Bu olayda beni üzdü iyice. Düştüğüm hale bak dedim kendime.
Mesele evlilik ya da erkek değil ama kendimi sürekli çok yalnız ve sevgisiz hissediyorum. Bu ne zamana kadar böyle gidecek bilmiyorum. Sık sık ağlıyorum ve kendimi çok hırpalıyorum. Öyle işte. Dertleşmek istedim.
gideceksen de kocanla gitme yani
Adamlar daha havaalanindan laf atmaya basliyorlar
