Başınız sağolsun, üç ay oldu ablamı,korona yi yendi taburcu oldu derken bir kalp krizi sonucu kaybettik, tam iyileşti derken çok ağır geldi. Öncesinde üç ay yoğun bakımda kaldı, çoklu organ yetmezliği dediler yine de direndi yaşadı iki ayda serviste kalmıştı. Bitti dediler mucize oldun sen dediler ama iste...
Birçok hayali vardı hepsi yarım kaldı, ama hayat böyle birşeymiş işte sen plan yaparken kader sana gülermiş.
Yas döneminin aşamaları varmis. Önce inkâr ettim yok ölmedi arar beni, whatsappinden yine saçma sapan mesajlar atar sinir eder, yada kahve içelim mi desem mesela asla hayır demez. En yakınımdi ailemde,annem gibiydi aramızda yaş farkı çoktu, o öldü benim içimde birşeyler öldü.
Su anda düşünmemeye çalışıyorum. Resmine bakamıyorum, hatıralarımizi düşünmek istemiyorum, üstüne ablamın eşi de çok ne bileyim başka çıktı, kırkı dolmadan mal mülk peşine düştü. Ailecek üzüldük şok olduk. Neye üzüleyim şaşırdım.
Zaman herşeyin ilacı diyorlar, birde kendinize bir meşgale bulmaya bakın. Ben mesela annemlere gittim izoleli şekilde, ayri dairelerde kaldık. İmkan varsa mekan değiştirin, yada mesela bir hobby edinin. gerçi kelin ilacı olsa kendi başına sürer misali ya durum. Başıma ilk kez böyle bir kayıp durumu geldi, bende biraz başı kesik tavuk misaliyim ama inanin çok bu aralar acılar yaşayan. Yalnız değilsiniz.