Başınız sağolsun, Rabbim sabır versin
Daha çok taze acınız, kendinize biraz izin verin, çok iyi, çok neşeli olmak zorunda değilsiniz, inanın nefes aldıkça bir yerlerden tutunacaksınız hayata. Bu süreci kendinize haksızlık etmeden, gönlünüzce yasınızı tutarak geçirin. Annem ve kedim arka arkaya öldüğünde psikolojik destek almaya karar verdim ama sanırım doktorlar bizi yanlış anlıyor, bana ilaçlar verdi, on gün sersem gibi gezdim ve bunu doktora söyledim, maksadımız üzüntüye odaklanamaman, daha az düşünmen dedi, bir daha gitmedim, ilaçta almadım, ben onları unutmak istemiyorum ki dedim kendi kendime, çok uzun bir yas dönemi geçirdim hala kedimi kabullenmedi kalbimin bir yeri ama bundan şikayetçi değilim, demek ki hala sevebiliyorum. O dönem çalışmak, insanların içinde olmak bana iyi gelmişti bayılana kadar ağlamalarım geçti en azından. Şimdi on yılı devirdim, içimdeki sızıyla seviyorum onları ama yaşıyorum, yaşadıkça da unutmayacağım, asıl unutursam ölecekler gibi geliyor. Tekrar diyeceğim kendinize izin verin, anlayış gösterin