Hayatımın kararı, dönüm noktası...

Aldatma yok. Şiddet var şöyle ki, en son onunla cinsel birlikteliğe hayır dediğim için bana tecavüz etti. Zaten o zaman evden git dedim. Cinsel olarak çok uzun zamandır onunla birlikte olmak istemiyordum. Arada bir sırf kavga gürültü çıkmasın diye razı oluyordum. Onun dışında sorumsuzluk var. Ara ara işsizlik ve iş aramama/beğenmeme var. Sürekli ailesine çekilip verilen krediler ve toplu paralar var. Bunları benim sonradan öğrenmem var. Maddi anlamda sırtını bana dayaması var.

Tabiki adam ayrilmak istemiyor. Seni dün çok güzel manipüle etmis. Böyle bir adam ile evlilik olmaz, o adam hapislik olmali.
Dolandirici, tecavüzcü.

Sen gör bak, halen kararli kal ve bir daha onu evine kabul etme o adam neler yapacagini gör. Protokolu kabul etmez. Onu geç sana zarar verir. Senin vücüduna, kisiligine saygi duymayan bir insan karsindaki. O "tissikkir idirim, protokolu kibil idiyorim" diyen adam senin aklina girmek için diyor ve basardida.

Sakin, sakin vazgeçme. Bunlar çok agir seylerdir.
 
Aldatma yok. Şiddet var şöyle ki, en son onunla cinsel birlikteliğe hayır dediğim için bana tecavüz etti. Zaten o zaman evden git dedim. Cinsel olarak çok uzun zamandır onunla birlikte olmak istemiyordum. Arada bir sırf kavga gürültü çıkmasın diye razı oluyordum. Onun dışında sorumsuzluk var. Ara ara işsizlik ve iş aramama/beğenmeme var. Sürekli ailesine çekilip verilen krediler ve toplu paralar var. Bunları benim sonradan öğrenmem var. Maddi anlamda sırtını bana dayaması var.
Affetmeyin bence tek diyeceğim bu Allah yolunuzu bahtınızı açık etsin.
 
Aldatma yok. Şiddet var şöyle ki, en son onunla cinsel birlikteliğe hayır dediğim için bana tecavüz etti. Zaten o zaman evden git dedim. Cinsel olarak çok uzun zamandır onunla birlikte olmak istemiyordum. Arada bir sırf kavga gürültü çıkmasın diye razı oluyordum. Onun dışında sorumsuzluk var. Ara ara işsizlik ve iş aramama/beğenmeme var. Sürekli ailesine çekilip verilen krediler ve toplu paralar var. Bunları benim sonradan öğrenmem var. Maddi anlamda sırtını bana dayaması var.
Bu tip adamlar maalesef değişmiyor. Bir ömür kambur olarak taşıcam derseniz kabullenirseniz barışın. Aksini düşünmek sizi üzer. Aileye para verince kendilerini önemli hissediyorlar
 
O zaten senin uyumafığının gayet farkındaydı ve bilerek sabaha kadar ağladı kim bilir bu zamana kadar. Kaç kere sözler verdi sana ama her defasında viçdanına oynarlar zaten kafanda bitmeden boşansanda bitmiyor Allah yardımcın olsun
 
Merhabalar,
Yıllardır arada bir gelip buraya içimi dökerim. Hep de bana iyi gelmiştir. Yine kendimi burada buldum.
Eşimden boşanmaya karar vermiştim. 1 aydır ayrı yaşıyorduk. Dün gece geldi, konuştuk. Önce bi kavga eder gibi olduk, inatlaştı. Sonra benim kararlı ve dik duruşumdan dolayı kabullendi. Tamam dedi, boşanalım. Anlaşmalı boşanma protokülünü hazırla, imzalayacağım dedi. Tüm şartlarımı kabul etti. Ben şok oldum tabi. İlk defa mantıklı ve sakin konuştuk. Beni suçlamadı ilk defa. Hatta bana yaşattığın güzel yıllar için teşekkür ederim, sana yaşattığım acılar için özür dilerim dedi. Çok mantıklı, sakin konuştuk. Bu gece kalayım, gece gece çıkamam evden, yarın sabah giderim dedi. Sonra bütün gece ağladı. Mutfakta oturdu, saatlerce hıçkıra hıçkıra ağladı. Ben yatak odasında uyuyorum sanıyordu ama uyuyamadım.
Sabah kalktık, çocuğunu aldı, öptü, giydirdi. Oğlum "Baba, sen tekrar bizimle mi yaşayacaksın?" dedi mutlulukla, o da "Hayır oğlum" dedi. Biraz erken uyanmıştık, 20 dk filan oğluyla oyun oynadı, ben de mutfakta oturup onların sesini dinledim. İşte tam da o an içime bir acı oturdu. Tam bir aydır ayrıyız, hiç gözyaşı dökmedim, hiç kararımdan şüphe etmedim, hiç özlemedim. Hep dedim ki oh be, huzurluyum sonunda. Oğlumla evimizde mutluyuz dedim. Ama işte onlar oyun oynayıp gülüşürlerken içime inanılmaz bir acı oturdu.
O kadar yalvardı bana, sarıldı, lütfen bir şans daha ver dedi. Saçımı okşadı, gözlerime baktı. Bir an bile kalbim erimedi ona karşı, dimdik, kararlı durdum. Ama çocuğuyla oyun oynarken bende fırtınalar koptu. Neden bilmiyorum.
Sabah çocuğu okula bıraktık, beni işe bıraktı, gitti. O andan beri paramparçayım.
Hiçbirşey yapmadan onu affetmek istemiyorum. En azından elimde bir daha aynı şeyleri yaşamayacağıma dair bir yazılı sözleşme vs olsun istiyorum.
Belki de evlilik sözleşmesi. Ne kadar işe yarar sizce? Sadece tamam söz bir daha aynı şeyler olmayacak sözü dışında herhangi birşey?
Çok pişman, köpek gibi seviyo beni eminim. Ama emin olduğum bir şey de kayıtsız şartsız affedersem huylu huyundan vazgeçmeyecek.
Allah kimseyi böyle arada bırakmasın. En kötü karar bile kararsızlıktan iyiymiş.
Nasil yapılır bilmiyorum ama bir sözleşme yap.Ayni seyler olduğu taktirde oturup konuşmaya bile gerek kalmadan anlasmali sekilde hemen bosanacaginiza dair bir anlaşma.Ama şu da var yani adam her an tehdit altında ne kadar rahat olur evlilik sürdürür bilemedim.Bence ya affedin ya da gözünüzu karartin bitsin.Her 2 durumda da pisman olacağınız kararlar vermeyin
 
Merhabalar,
Yıllardır arada bir gelip buraya içimi dökerim. Hep de bana iyi gelmiştir. Yine kendimi burada buldum.
Eşimden boşanmaya karar vermiştim. 1 aydır ayrı yaşıyorduk. Dün gece geldi, konuştuk. Önce bi kavga eder gibi olduk, inatlaştı. Sonra benim kararlı ve dik duruşumdan dolayı kabullendi. Tamam dedi, boşanalım. Anlaşmalı boşanma protokülünü hazırla, imzalayacağım dedi. Tüm şartlarımı kabul etti. Ben şok oldum tabi. İlk defa mantıklı ve sakin konuştuk. Beni suçlamadı ilk defa. Hatta bana yaşattığın güzel yıllar için teşekkür ederim, sana yaşattığım acılar için özür dilerim dedi. Çok mantıklı, sakin konuştuk. Bu gece kalayım, gece gece çıkamam evden, yarın sabah giderim dedi. Sonra bütün gece ağladı. Mutfakta oturdu, saatlerce hıçkıra hıçkıra ağladı. Ben yatak odasında uyuyorum sanıyordu ama uyuyamadım.
Sabah kalktık, çocuğunu aldı, öptü, giydirdi. Oğlum "Baba, sen tekrar bizimle mi yaşayacaksın?" dedi mutlulukla, o da "Hayır oğlum" dedi. Biraz erken uyanmıştık, 20 dk filan oğluyla oyun oynadı, ben de mutfakta oturup onların sesini dinledim. İşte tam da o an içime bir acı oturdu. Tam bir aydır ayrıyız, hiç gözyaşı dökmedim, hiç kararımdan şüphe etmedim, hiç özlemedim. Hep dedim ki oh be, huzurluyum sonunda. Oğlumla evimizde mutluyuz dedim. Ama işte onlar oyun oynayıp gülüşürlerken içime inanılmaz bir acı oturdu.
O kadar yalvardı bana, sarıldı, lütfen bir şans daha ver dedi. Saçımı okşadı, gözlerime baktı. Bir an bile kalbim erimedi ona karşı, dimdik, kararlı durdum. Ama çocuğuyla oyun oynarken bende fırtınalar koptu. Neden bilmiyorum.
Sabah çocuğu okula bıraktık, beni işe bıraktı, gitti. O andan beri paramparçayım.
Hiçbirşey yapmadan onu affetmek istemiyorum. En azından elimde bir daha aynı şeyleri yaşamayacağıma dair bir yazılı sözleşme vs olsun istiyorum.
Belki de evlilik sözleşmesi. Ne kadar işe yarar sizce? Sadece tamam söz bir daha aynı şeyler olmayacak sözü dışında herhangi birşey?
Çok pişman, köpek gibi seviyo beni eminim. Ama emin olduğum bir şey de kayıtsız şartsız affedersem huylu huyundan vazgeçmeyecek.
Allah kimseyi böyle arada bırakmasın. En kötü karar bile kararsızlıktan iyiymiş.
Yakın bir arkadasım var aynı size benzer durumlar yasadı 7 yıl cekti. Sonunda Adamı istedigi gibi yaptı... Bütün Evin para akımını kendi üstüne yaptı. Evin tapusu nu da kendi üzerine yaptı Esine sadece belli bir harclık veriyordu aylık.. Bu sekılde birikim yaptı.. Valla cok zor böyle durumlar yasamayan bilemez Yüreginizin sesini dinleyin en doğru kararı o zaman alırsınız Acele karar vermeyin yinede Esiniz de baya pişmanlık var belki düzelir sonucta aldatma siddet yok. Bilemiyorum
 
Her şey tamam da şiddet ve tecavüz affedilecek şeyler değil. Evliydik, tutamadı kendini vs ler de sadece ve sadece bahane. Evlendin diye her istediğinde sevişmek zorunda değilsin, reddettin diye üzülebilir incinebilir ve belki sana soğuk davranabilir ama asla tecavüz edemez. Bu çok çok farklı bir şey. Çocuğunun böyle bir aile ile büyütmek istediğine emin misin? Bence bir kere daha düşün, eski konularını oku.
 
Kaç kere söz verdi ve yapmadı önce onu düşünün. Ilkse denemek düşünülebilir. Yalniz saydığıniz nedenlerden biri direkt boşanma sebebi gibi geldi.
 
Merhabalar,
Yıllardır arada bir gelip buraya içimi dökerim. Hep de bana iyi gelmiştir. Yine kendimi burada buldum.
Eşimden boşanmaya karar vermiştim. 1 aydır ayrı yaşıyorduk. Dün gece geldi, konuştuk. Önce bi kavga eder gibi olduk, inatlaştı. Sonra benim kararlı ve dik duruşumdan dolayı kabullendi. Tamam dedi, boşanalım. Anlaşmalı boşanma protokülünü hazırla, imzalayacağım dedi. Tüm şartlarımı kabul etti. Ben şok oldum tabi. İlk defa mantıklı ve sakin konuştuk. Beni suçlamadı ilk defa. Hatta bana yaşattığın güzel yıllar için teşekkür ederim, sana yaşattığım acılar için özür dilerim dedi. Çok mantıklı, sakin konuştuk. Bu gece kalayım, gece gece çıkamam evden, yarın sabah giderim dedi. Sonra bütün gece ağladı. Mutfakta oturdu, saatlerce hıçkıra hıçkıra ağladı. Ben yatak odasında uyuyorum sanıyordu ama uyuyamadım.
Sabah kalktık, çocuğunu aldı, öptü, giydirdi. Oğlum "Baba, sen tekrar bizimle mi yaşayacaksın?" dedi mutlulukla, o da "Hayır oğlum" dedi. Biraz erken uyanmıştık, 20 dk filan oğluyla oyun oynadı, ben de mutfakta oturup onların sesini dinledim. İşte tam da o an içime bir acı oturdu. Tam bir aydır ayrıyız, hiç gözyaşı dökmedim, hiç kararımdan şüphe etmedim, hiç özlemedim. Hep dedim ki oh be, huzurluyum sonunda. Oğlumla evimizde mutluyuz dedim. Ama işte onlar oyun oynayıp gülüşürlerken içime inanılmaz bir acı oturdu.
O kadar yalvardı bana, sarıldı, lütfen bir şans daha ver dedi. Saçımı okşadı, gözlerime baktı. Bir an bile kalbim erimedi ona karşı, dimdik, kararlı durdum. Ama çocuğuyla oyun oynarken bende fırtınalar koptu. Neden bilmiyorum.
Sabah çocuğu okula bıraktık, beni işe bıraktı, gitti. O andan beri paramparçayım.
Hiçbirşey yapmadan onu affetmek istemiyorum. En azından elimde bir daha aynı şeyleri yaşamayacağıma dair bir yazılı sözleşme vs olsun istiyorum.
Belki de evlilik sözleşmesi. Ne kadar işe yarar sizce? Sadece tamam söz bir daha aynı şeyler olmayacak sözü dışında herhangi birşey?
Çok pişman, köpek gibi seviyo beni eminim. Ama emin olduğum bir şey de kayıtsız şartsız affedersem huylu huyundan vazgeçmeyecek.
Allah kimseyi böyle arada bırakmasın. En kötü karar bile kararsızlıktan
Niye kendinizi kötü hissettiğinize anlam veremedim. O nun babalığını elinden almadığınızı siz idrak etmelisiniz önce. Babalık yapmak isterse buyursun yapsın. İyi bir baba olabilirama Demek ki iyi bir eş değil ki bu durumdasınız.
 
Önce siz mutlu olacaksınız ki evladınız da hiç olmazsa ebeveynlerinden biriyle huzurlu bir şekilde büyüsün. ( anne-baba yanında ama kavga-gürültü, depresif bir ortam, kötü örnek teşkil eden davranışların arkası kesilmiyorsa ne faydası var öyle aile ortamının). Evet çocuklar bu süreçte olumsuz etkilenebilirler ama kimse boşanmak için evlenmez. Bencillik yapmıyorsunuz ( ki yapsanızda hakkınız 3 günlük dünyada mutlu olmak sizin de hakkınız.), kötü bir anne olmuyorsunuz eşinizden ayrılınca. Siz de dünyaya 1 kere geldiniz farkındasınız değil mi?
 
Aranizda sizin tarafınızda cinsellik bitmiş.Geri dönünce yine cinsellik isteyecek eşiniz ve siz yine istemeyecek belki de zorla hiç istemeden onla birlikte olacaksınız buna kaç yıl katlanabilirsiniz ? Yaşlanınca bu birliktelikler azalır bende rahat ederim diye düşünmeyin erkekler yaşlanınca daha da istekli olabiliyorlar.Maddi konulara degiinmiyorum bile.Degisebilir mi diyorsunuz ya peki siz değişebilir misiniz onun isteklerine karşılık verebilir misiniz birde bunu düşünün.
 
Aldatma yok. Şiddet var şöyle ki, en son onunla cinsel birlikteliğe hayır dediğim için bana tecavüz etti. Zaten o zaman evden git dedim. Cinsel olarak çok uzun zamandır onunla birlikte olmak istemiyordum. Arada bir sırf kavga gürültü çıkmasın diye razı oluyordum. Onun dışında sorumsuzluk var. Ara ara işsizlik ve iş aramama/beğenmeme var. Sürekli ailesine çekilip verilen krediler ve toplu paralar var. Bunları benim sonradan öğrenmem var. Maddi anlamda sırtını bana dayaması var.
Boşa aklın karışmasın hazır kabul etmişken boşa gitsin. Değişmez böyle biri.
 
Yazdığınız mesajlar için tek tek teşekkür ederim. Beni kendime getirdi. Bu konuyu açtığımın akşamı oğlumu uyuttuktan sonra evdeki her köşeye, her eşyaya tek tek dokunarak, mutlu olduğum anları hatırlayarak ağladım. Bi nevi vedalaştım onunla. Ertesi sabah uyandığımda yine kararlıydım. Bu adam için ömrümü tüketmeyeceğim. Kararlıyım. Çarşamba günü avukatla görüşmemiz var, anlaşmalı boşanma protokolü imzalatacağız. Umarım son anda caymaz. İçim çok rahat, doğru kararı verdiğimi biliyorum. O gece ağlarken ağzımdan hep aynı söz çıktı istemsizce, "Neden kıydın bu evliliğe, neden yaptın bunları?". Ben bitirmiyorum aslında bu evliliği, bu yuvayı ben dağıtmıyorum. Bunu yapan, benim içimdeki sevgiyi öldüren o oldu. Bu yüzden içim rahat. İnşallah çekişmeden, çirkinleşmeden, yıpranmadan bitirebiliriz.
 
Tecavüz bir kadının affedeceği bir şey değil. Artık barışsanız bile sizde ona karşı istek olmaz, aklınızda hep tecavüz korkusu olur. Kendinize bunu yapmayın.
Boşanınca da oğluyla görüşecek. Babalıktan boşanmıyor ya. Bunu oğlunuz bilse o da barışmanızı istemezdi. Ben benzer durumda benim için annemin şiddet ve tecavüz riskini alıp aynı evde yaşamasını istemezdim. Oğlunuzun adına hiç böyle bir karar alıp ona da bunu yük yapmayın.
 
Peki neden eşinizle birliktelik yaşamıyordunuz?
Zaten sizin sorunlarınız varmış ki birlikte olmuyormuşsunuz.
Önce bu sorunlar var, bir de üstüne tecavüz var. Direkt boşanma sebebi.
Şiddet de öyle.
Maddi anlamda basiretsiz olması da öyle.

Boşanın veya boşanmayın demeyeyim ben ama hani bunlar için boşanılır zaten, onu diyeyim.
 
Back
X